Meant to be?

28.

Em en ik zitten bij de andere meiden in een klein gedeelte, vlak voor het podium. Het concert is ongeveer een half uurtje bezig. Ik moet eerlijk toegeven dat ik me nog best vermaak. De sfeer in de zaal is  goed en de jongens weten het publiek goed te entertainen.  

'Hoe vinden jullie het concert tot nu toe?' roept Logan door zijn microfoon. Iedereen gilt wat terug, inclusief Em.

'Wel, wij vinden het ook een heel speciaal concert.' onderbreekt Sam. Iedereen blijft maar gillen. Wat een conversatie... 

'Er is iemand heel belangrijk aanwezig...' vervolgt Chase terwijl hij met een flesje water naar Jamie loopt, die nietsvermoedend wat meisjes handjes geeft.

'Iemand belangrijk voor...JAMIE!' roept Chase terwijl hij het flesje over Jamie leeggooit. Die schrikt en staat recht. Ik zie dat hij even snel mijn kant uitkijkt en kijkt dan lachend weer weg. 

'Chase! Dit was een wit shirt! Nu ziet iedereen alles!' roept hij.

Een vaag geroep stijgt op uit het publiek.

'Wat zeggen ze?!' roep ik naar Em. Die kijkt me ondeugend aan.

'Uittrekken!' roept ze. Vervolgens doet ze mee met de massa.

'Uittrekken! Uitrekken! Uitrekken!' 

Jamie schudt lachend zijn hoofd. Hij geeft zijn microfoon aan Sam, die een soort drumroffel nabootst. In no time trekt hij zijn shirt uit en komt de (me al vertrouwde) borstkas met de tattoos tevoorschijn. Ik denk dat ik nog nooit zoveel gegil heb gehoord. Zo. Overdreven. Luid. Zelfs Em lijkt te schrikken. Hij neemt een stift, schrijft zijn naam op het shirt en gooit het in het publiek. Ik zie de meisjes elkaar omver lopen om het shirt te bemachtigen.

'Rustig dames! Ik wil liever geen bloedneuzen!' roept Jamie snel. 

'Speciaal voor jullie gaan we een nummer van ons nieuw album spelen. Jullie zullen de eerste zijn die het horen. Please, wees een beetje enthousiast.' grijnst Sam. De jongens verlaten hun instrumenten en Logan ruilt zijn drum in voor zo een klein blok waar hij op kan slaan. (Ik ken de echte term niet, sorry), Sam en Chase nemen een akoestische gitaar en gaan verspreid op een verhoging zitten. Ik zie Jamie mijn richting uitkijken, voor écht oogcontact. Em zag het ook en port me grijnzend in mijn zij. Ik glimlach klein terug en richt mijn aandacht weer naar het podium.

'Het liedje heet: " A Special Summer" En het is mijn favoriete liedje van het hele album.' kondigt Jamie aan. Duizend vlinders ontploffen in mijn onderbuik en belachelijk geluksgevoel raast door mijn hele lichaam.

'Wat sta jij zo stom te grijnzen?' fluistert Em.

'Wacht maar.' fluister ik terug en ik doe teken dat ze goed moet opletten. Sam zet in en de mooiste, puurste klanken vullen de concertzaal. Wanneer Jamie de eerste regels zingt ben ik er zeker van dat er minstens vijftien meisjes zijn flauwgevallen. Zijn rasperige, diepe stem laat de woorden mooier klinken dan ze zijn.

'Jij hebt de hoofdprijs, als je dat maar weet.' fluistert Em. Ik kan alleen maar knikken want ik wil mijn blik niet losmaken van Jamie. Hij zingt over hoe zwart en koud zijn leven was voor die éne speciale zomer. Ik ben de enige persoon in de concertzaal, buiten Jamie zelf, die weet dat ik zijn zomer ben. Bij het refrein vallen alle jongens in. Ik kijk heel snel naar rechts, waar ik Em met tranen van geluk (hoop ik) zie meewiegen op de rustige muziek. Ik zoek zonder te kijken haar hand en neem deze vast. Ze geeft een klein kneepje terug.

Ik probeer de tekst met mijn telefoon op te nemen.

My special summer

she learned me everything.

I wanna go back

and I wouldn't change a thing.

She teached me how to love

she teached me how to feel

I'm so glad she happened

and I'm grateful that she's real. 

Wanneer het nummer afgelopen is is de zaal voor het eerst stil. Ik heb het gevoel dat ik rondzweef. Ergens ver boven de aarde. Met Jamie.

Em is de persoon die de stilte verbreekt en enthousiast begint te applaudisseren. Iedereen volgt en ik ontwaak uit mijn trance. Ik zie dat Jamie mijn richting uitloopt om een praatje te doen met fans. Hij gooit af en toe een vragende blik mijn kant op. Ik kan alleen maar op mijn lip bijten en ik moet me hard inhouden om het podium niet op te springen en hem de kleren van zijn lijf te trekken. 

'Het ging over jou, toch?' vraagt Em wanneer ze een flesje cola naar haar lippen brengt.

Ik knik. Ik ben benieuwd naar haar reactie. Traag bergt ze het flesje weer op en kijkt me nadenkend aan. Uiteindelijk zegt ze: 'Waar kan ik me inschrijven om jou te zijn?'

Ik lach luid en omhels haar. OW zet het einde van het concert in.