Meant to be?

66.

'Tadaam!' roep ik en ik wandel uit mijn inloopkast de kamer in. Jamie kijkt traag op van het scherm van zijn telefoon. Wanneer zijn blik op mij valt spannen zijn kaakspieren op. 

'Damn...' mompelt hij alleen maar.

Ik haal sarcastisch mijn wenkbrauwen op. 'Positieve of negatieve damn?' 

Hij springt van het bed en komt op me afgelopen. Hij pakt mijn heupen vast en trekt me naar zich toe. 'Geen van beide.' grijnst hij en hij plant zijn lippen op de mijne. Mijn vingers trekken aan zijn haren en ik kus hem gewillig terug. 

'Ik ga me klaarmaken.' zegt hij wanneer hij terugtrekt. Hij laat me verdwaast en met opgezwollen lippen achter.

°°°

Rond 23 uur fietsen we met onze groep richting het huis van Ethan. Em en ik zijn de enigen die niet weten hoe het eruit ziet. Volgens Jake is het net het Witte Huis. Tyler vergelijkt het meer met het Paleis van Versailles. We komen een wijk in die ik alleen maar ken van verhalen. Elk huis dat we passeren is reusachtig. Mijn huis is groot, dat weet ik, maar dit zijn net kastelen. Na een tijd hoor ik muziek en niet veel daarna zetten we onze fietsen weg. In de grote voortuin van het huis hangen veel mensen rond, ondanks dat het koud is. Door al de alcohol in hun bloed hebben ze het waarschijnlijk warm genoeg. We wandelen naar binnen in de grote gang. Em, Sam, Jamie en ik lopen naar de keuken waar we voor iedereen drankjes halen. Het valt me direct op hoe verschillende meisjes naar Sam en Jamie kijken. Ik ben blij dat ze geen handtekeningen of foto's komen vragen. We gaan verder naar de woonkamer waar iedereen aan het dansen is. Jamie trekt me mee in de massa en we dansen tegen elkaar aan.

'Het is lang geleden dat ik nog op zo'n chille manier gefeest heb.' zegt Jamie me. Ik knik begrijpend. Hij legt zijn handen op mijn heupen en af en toe dansen we gevaarlijk dicht bij elkaar. 

'Jongens! Over één minuut is het 2019! Zoek iemand die je wilt zoenen en tel maar af!' roept Ethan door de microfoon. Ik kijk rond me en al snel vind ik de rest. We wandelen allemaal samen naar de tuin. Jamies duim wrijft over mijn hand. Het aftellen begint.

'10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1... HAPPY NEW YEAR!' schreeuwt iedereen. Ik draai me om naar Jamie. 

'Dit is de eerste keer dat ik iemand heb om te zoenen om 12 uur.' mompel ik blij. Jamie grijnst en pakt mijn gezicht vast.

'Dan doen we het maar beter goed.' mompelt hij en hij zoent me. Mijn vingers verstrengelen zich in zijn haren terwijl rond ons het vuurwerk wordt afgestoken. Na een tijdje trekt hij terug. We omhelzen iedereen en de champagne vliegt erdoor. 

sorry sorry sorry sorry