Meant to be?

65.

Het is 30 december en ik loop met Jamie door een drukke winkelstraat. Morgen hebben we dat feestje bij Ethan en ik heb niks om aan te trekken. Oké, ik heb wel íets, maar niet wat ik zoek. Normaal gezien zou ik daar geen drama van maken maar bij een oud en nieuw feest wil ik toch even iets leuk aanhebben. Het is immers het eerste wat je in het nieuwe jaar draagt. Ik heb al duizend jurken gepast maar ofwel vind ik ze net niet goed genoeg of kijkt Jamie me aan alsof ik iemand vreemd ben. 'Deze winkel proberen?' vraag ik terwijl ik de winkel aanwijs. Jamie kijkt naar de etalage en knikt dan. We lopen de winkel binnen en ik knoop mijn jas open. Snel verdwijn ik tussen de rekken. Rode jurken, goude glitters en glanzende plissérokken passeren mijn handen.

'Charlie!' roept Jamie me grijnzend vanachter een ander rek. Hij houdt lachend een latex broekpak omhoog. Lachend schud ik mijn hoofd. 'Nooit!' 

'Heb je eigenlijk een idee wat je zoekt?' vraagt Jamie wanneer hij naast me komt staan. Ik haal mijn schouders op. 'Misschien terug iets met wat doorschijnende stof.. Zoals op dat rooftopfeest in Londen.' 

'De avond waar we onze gevoelens voor elkaar toegaven.' grijnst hij. Ik knik traag.

'Je zag er fucking goed uit toen.' mompelt hij. Ik bloos licht. 'Dat was Lex haar werk.' geef ik toe. 

'Kom, we zoeken nog even verder want ik heb het wel bijna gehad.' zucht Jamie. Ik knik en begin aan een nieuw rek. Na alle rekken aan mijn kant af te gaan ga ik op zoek naar Jamie. 

'Ik heb niks gevonden.' zucht ik. Hij draait zich om en ik zie dat hij iets vastheeft.

'Ik vond deze wel cool.' zegt hij en hij houdt een zwarte jurk omhoog. Mijn mond valt open. 

'Dit is gewoon kunst.' mompel ik. 'Pas hem nou maar.' grijnst Jamie.

°°°

Jamie en ik zijn ondertussen thuis en zijn op de bank geploft. Samen met Dylan kijken we een film.

'Je ziet er zo mooi uit in die jurk.' mompelt Jamie in mijn oor. Ik voel mijn wangen warm worden. 

'Bedankt dat je zo goed kan zoeken.' grijns ik.

'Ik zou het appreciëren als jullie elkaar boven verder verbaal bevredigen in plaats van in deze openbare ruimte.' gromt Dylan terwijl hij een hand chips naar zijn mond brengt. 

Ik zucht en Jamie lacht kort en mompelt een verontschuldiging. Als bedankje gooit Dylan de zak chips naar hem. 

'Juultje en jij nog steeds ruzie?' vraag ik hem. Hij knikt.

'Maak het goed vóór het feestje.' zeg ik hem. 

'Komen jullie ook naar Ethan?' vraagt hij terug wat opgewekter. Jamie en ik knikken bevestigend.

'Handig. Dan kunnen we samen naar huis komen.' zegt Dylan. 

'En kan ik langer blijven omdat ik met jou naar huis kom!' vul ik vrolijk aan. 

'Jij hebt echt altijd geluk.' zucht Dylan lachend zijn hoofd.

Ik haal mijn schouders op. 'Ik ben dan ook het lievelingskind.' zeg ik zelfzeker.

Dylan's kussen belandt recht tegen mijn hoofd.