Meant to be?

49.

Twee weken na het voorval met de foto's is Em eindelijk ontslagen uit de kliniek. Vandaag is haar eerste schooldag. Dylan heeft voorgesteld haar mee te nemen met de auto en dat voorstel nam ze direct aan. 

'Ben je er klaar voor?' vraag ik terwijl we uit de auto stappen. Em kijkt zuchtend naar het gebouw voor ons.

'Het moet...'zucht ze. Ik pak haar hand en samen lopen we naar ons lokaal. Blijkbaar is het nieuws hier al de ronde gedaan want vele mensen kijken Em na. De oude Em had ze allemaal een opmerking gegeven. Maar deze Em negeert ze en wandelt zelfzeker verder. We wandelen het lokaal binnen en gaan zoals altijd op de voorlaatste rij zitten, met Tyler en Jake achter ons. Vandaag is de eerste les dat meneer Wouters terug is en we kijken er allemaal naar uit. Hijzelf blijkbaar ook want hij komt lachend het lokaal binnen.

'Goedemorgen allemaal.' begroet hij ons opgewekt. 'Voor we aan de les beginnen heb ik leuk nieuws voor jullie. Jullie lessen van vanmiddag vallen weg dus over 3 uur mogen jullie alweer naar huis.' 

Heel de klas juicht. 

°°°

'Wat zullen we doen op deze vrije middag?' vraag ik aan Em terwijl we weer naar buiten wandelen. Ze haalt haar schouders op.

'Ik heb nieuwe kleren nodig. Het wordt winter en ik heb hoogstens twee leuke broeken...' zegt ze dramatisch. Ik knik begrijpend.

'Oké, we gaan winkelen.' stem ik in. 

°°°

'Hoe staat dit?' vraag ik terwijl ik het gordijn van mijn pashokje opzij duw. Ik heb een geruite broek met daarop een grote wollen trui aan. Het lijkt heel hard op een foto die ik op Pinterest zag en ik vind het echt fantastisch.  Em kijkt me goedkeurend aan en pakt haar telefoon. 

Snel neemt ze een foto. 

'Hey! Wat doe je? En geef eens antwoord, iedereen kijkt ons raar aan.' sis ik. 

'Ik neem een foto van je. Voor Jamie. Ik vind dat je er prachtig uitziet, net zoals in de vorige 5 outfits.' grijnst ze. Lachend sluit ik het gordijn en kleed me weer om.

Omdat we zo moe waren van het lopen en tasjes dragen zijn Em en ik neergeploft in een klein koffietentje en drinken we beide van onze warme chocolademelk. 

'Mis je Jamie niet hard?' vraagt Em opeens. 

Ik neem een klein slokje chocolademelk en knik langzaam.

'Eigenlijk wel. Harder dan ik had verwacht zelfs. Ik wil hem gewoon zo graag even zien, in het echt. Al is het maar voor even.' zucht ik. Em knikt.

'Jep, dat snap ik. Wat denk je dat je moeder en Willem van hem zullen vinden?' 

Ik grijns. 'Mijn moeder vindt hem waarschijnlijk fantastisch. Willem zal hem een "aardige jongen" vinden. Enkel Dylan heeft belachelijke vooroordelen.' zucht ik. 

'Eikel.' grijnst Em. 

'Waarom al deze vragen eigenlijk?' vraag ik haar achterdochtig. Ik ken Em al lang genoeg om te weten dat er iets is. Onschuldig haalt ze haar schouders op.

'Ik heb misschien een kleine verrassing.' zegt ze lachend. Vervolgens kijkt ze op haar horloge. 'En die verrassing zou nu klaar moeten zijn. Kom, we gaan!' roept ze en ze staat op. Snel gooien we wat geld op ons tafeltje en vervolgens trekt Em me de zaak uit.

'Em! Doe normaal! Wat is er nu?!' roep ik terwijl ze me verder trekt.

'Zul je wel zien als we bij je thuis zijn.' antwoordt ze kort en ze loopt snel verder. Ik weet dat ik geen verdere antwoorden ga los kunnen krijgen dus loop ik maar gewoon achter haar aan.

Heyy!  Wow! IK zag daarnet dat er echt superveel lezers zijn bijgekomen! Dat doet me zo goed! Dus dankjewel aan jullie allemaal! Vergeet niet te stemmen en reageren mag ook altijd; kunnen we lekker socializen. :p 

KUS XO