Meant to be?

85.

Overmorgen reis ik terug naar Nederland. Als dan alles gaat zoals ik het hoop, ben ik binnen twee weken terug in Londen. She vond het oké om me nog een extra week rust te geven omdat er veel geregeld moet worden. Jamie en ik hebben besloten om nog één dag alles uit mijn tijd te halen. Daarom zijn we nu te voet onderweg naar ons favoriete ontbijtplekje in het centrum. Vanmiddag gaan we Tate Modern bezoeken omdat ik een zwak heb voor moderne kunst. 'S avonds gaan we uit eten met de jongens en Lex en wie weet wat we daarna nog gaan doen. 

'Waar denk je aan?' vraagt Jamie terwijl we aan een tafeltje gaan zitten. Er is best veel volk in de zaak maar dat maakt het net gezellig. Ik haal mijn schouders op.

'Gewoon... Alles eigenlijk. Hoe hard mijn leven dit jaar is veranderd. Ik bedoel... Dit is allemaal zo  uniek.' 

Jamie knikt. 'Je gaat het leuk vinden.' 

Verder praten we nog over van alles en geniet ik van mijn dikke stapel pannenkoeken. 

°°°

De dag is voorbij gevlogen en ik zit samen met iedereen sushi te eten in een mooi restaurant. Ik heb tranen in mijn ogen van het lachen door alle leuke verhalen die al verteld zijn. Wanneer we klaar zijn met eten besluiten we om bij Jamie thuis nog wat te gaan drinken. Mijn voeten doen pijn wanneer we te voet door Londen lopen. Het is best een grappig zicht. We hebben allemaal per twee vijf minuten gewacht om te vertrekken zodat we minder opvallen. Sam en Logan lopen helemaal ingepakt voorop, gevolgd door Chase die zijn arm rond Lex heeft geslagen en de rij van vermomming wordt afgesloten door Jamie en mezelf. Na ongeveer tien minuten zijn we thuis. Ik schop direct mijn laarsjes uit en wrijf over mijn voeten. Jamie en Sam gaan drankjes halen en ik plof met de rest op de bank. 

'Wanneer vertrek je morgen?' vraagt Lex. Ik lach omdat ik dat al vier keer heb moeten zeggen. 

'16 uur.' antwoord ik. Lex lacht wanneer ze het antwoord herkent. Wanneer Jamie en Sam terugkomen nemen we allemaal een drankje. 

'Ik heb een idee! We kunnen allemaal iets vertellen over Charlie. Een grappig verhaal of een anekdote ofzo.' stelt Lex voor. Ik voel mijn wangen blozen wanneer iedereen direct instemt. 

'Ik begin.' zegt Sam. Hij is al heel losjes door de alcohol die we vanavond al op hebben. Iedereen kijkt hem afwachtend aan terwijl hij zich lachend naar mij richt. 

'Eén van mijn grappigste herinneringen is toen je bij dat ene diner met jouw leraren en onze manager na... je weet wel...' hij valt even stil en ik bijt op mijn lip aan de herinnering. 'Wel, je was super-ongemakkelijk dat hele diner en toen liet je je bestek vallen. Je hoofd werd zó rood!' roept hij lachend uit. Iedereen lacht mee en ik had geen idee dat dat zo'n indruk had nagelaten. Ik neem snel een slok drinken. 

'Die keer dat we je betrapten met Jamie was anders ook wel grappig!' vult Chase lachend aan. 

'Hey wacht even, ik dacht dat we leuke dingen gingen vertellen!' roep ik lachend maar ook een beetje gegeneerd. 

'Dit is leuk.' lacht ook Jamie mee. Ik zucht hopeloos. 'Kom maar op dan.' zucht ik met een kleine grijns. 

'Eén van mijn favoriete momenten was toen je erachter kwam hoe duur je outfit was op dat rooftopfeest. Met dat sterrenthema. Het was gewoon extreem schattig hoe voorzichtig je deed.' vertelt Lex. 

Ik glimlach. 'Dat is normaal als je niet elke maand duizenden euro's verdient.' grijns ik. 

'Touché.' mompelt Lex. 

'Ik ga nu... Eén van mijn lievelingsmomenten van je was onze tweede ontmoeting.' Ik kijk hem afwachtend aan.

'In de bar van je hotel. Ik zat wanhopig contact met je te zoeken en je speelde het zo hard to get... Gewoon omdat ik je omver had gelopen?' vraagt hij grijnzend. 

'Eerder omdat ik vond dat je eruitzag als een dude die alles krijgt. Ik heb het niet echt voor zo'n mensen en dus vond ik dat je wat moeite mocht doen.' leg ik uit. 'Nu weet ik dat je niet zo iemand bent, trouwens.' vul ik nog snel aan. 'Die avond dat we vermomd door Londen sprintten was één van mijn lievelingsavonden in een lange tijd.' geef ik toe. 

'Weet je nog waarom ik je meenam?' vraagt hij. Ik lach. Meent hij dit echt? Ik heb elk klein detail zonder moeite onthouden. Vanaf onze eerste ontmoeting. 

'Je wou bewijzen dat je geen eikel was.' vul ik lachend aan. 

'Is me dat gelukt?' vraagt Jamie terwijl hij me aanstaart. Ik zie elk detail van zijn gezicht waar ik zo verliefd ben geworden. De twinkeling in zijn ogen, het kuiltje in zijn wang, zijn volle lippen en zijn haar dat nonchalant maar toch perfect valt. Ik voel dat er een brok in mijn keel ontstaat dus glimlach ik terwijl ik knik.