Meant to be?

27.

Em en ik mochten met een paar andere meisjes met een vip-ticket langs achter de zaal binnen. We zouden eerst een kort praatje met OW mogen maken en Em en ik zouden daarna met hen eten. Dat wisten de andere fans natuurlijk niet. Em liep stuiterend, huppelend en stralend van geluk door de ondergrondse gangen van het concertgebouw. 

'Waarom ben je zo hyped? Je lag vandaag nog met de jongens aan het zwembad.' vraag ik zo stil mogelijk. Ze kijkt me verbaasd aan.

'Ja dus? Nu zie ik ze optreden! Dat is gewoon al meer dan genoeg om ter plekke flauw te vallen.' piept ze.

Ik zucht.

'Het zal wel.' 

Plots stopt de man van de security aan een deur.

'Hierachter is de kleedkamer van OW. Ik stel voor dat jullie gewoon met z'n zessen tesamen binnengaan. Oh, val alsjeblieft niet flauw en probeer hun kleren niet uit te trekken. Veel plezier.' zegt hij nors. Ik doe een stapje opzij zodat alle andere meisjes sneller binnen kunnen. IK kijk even naar boven, zet mijn grootste  glimlach op en wandel als een vrolijke tiener naar binnen. 

De ruimte is volledig wit en groter dan je zou verwachten. Rechts staan er een paar banken en een televisie, links een pool- en voetbaltafel en daarna een mini-keuken met een ijskast, tafel met stoelen en een koffiezetapparaat. De meisjes, inclusief Em, zitten al rechts op de bank, mooi verspreid tussen de jongens. Lex en meneer de manager zitten aan de tafel. Wanneer ik als laatste binnenstrompel draaien alle blikken zich naar mij. Lex geeft me een subtiele knipoog. 

'Dat is mijn beste vriendin, Charlie, ik excuseer me nu al voor haar totaal onenthousisaste gedrag.' zegt Em direct. Alle andere meisjes kijken me inderdaad zo aan, alsof ze wachten tot wanneer ik flip door de aanwezigheid van de jongens. Toch glimlach ik lief en wandel op hen af.

'Ik zal er persoonlijk voor zorgen dat ze zal gillen van enthousiasme.' zegt Jamie lachend. Ik voel mijn hoofd knalrood worden en zie dat Em haar best moet doen om zo serieus mogelijk te blijven. Logan en Chase schuiven een beetje opzij zodat ik ertussen pas.

'Hebben jullie zin in het concert?' vraagt Sam. Iedereen antwoordt enthousiast en ze geraken in een gesprek verwikkeld over de evolutie van OW. Een gesprek waar ik dus niet aan kan deelnemen. 

'Oké dames, het is tijd voor jullie om in de zaal hiernaast te gaan eten. Daarna worden jullie naar jullie speciale plaatsen gebracht. Ohja, jullie krijgen natuurlijk ook nog een goodiebag. Geniet van het concert.' kondigt meneer de manager aan. Iedereen staat op en en neemt afscheid. Em en ik treuzelen met opzet. De security-man komt de rest halen en ze beseffen niet eens dat wij niet mee zijn. Em en de jongens gaan al aan tafel zitten en het eten wordt gebracht. 

'Sorry, maar ik moet nog even naar de wc.' excuseer ik me en ik wandel de ruimte uit.

Eerlijk gezegd moest ik helemaal niet naar het toilet. Ik laat me op een klein bankje in de gang zakken.  Ik moest gewoon bekomen van net. Die meisjes doen alsof OW een fenomeen is terwijl het gewoon jongens zijn die van hun passie en talent hun beroep hebben gemaakt. Ze tonen ook niet eens respect, ze willen gewoon zoveel mogelijk OW voor zichzelf. 

'Gaat het?' klinkt een bezorgde, redelijk ruwe stem. Jamie. Ik kijk op en glimlach.

'Ik denk dat ik het allemaal nog wat moet gewoon worden. Het is zo...zo overweldigend.' zeg ik. Hij komt naast me zitten en pakt mijn hand vast.

Ik kijk hem geschrokken aan en trek mijn hand los.

'We gingen onze relatie geheim houden! Idioot' grijns ik.

Mijn favoriete grijns verschijnt op zijn gezicht.

'Ik kan je gewoon niet weerstaan, denk ik. En over dat gewoon worden, dat komt nog.' stelt hij me gerust. Ik knik dankbaar en sta op.

'Zullen we?' vraag ik. Hij knikt en staat op. Vlak voor we vertrekken voel ik een kleine tik tegen mijn kont. IK kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.

Hij steekt verdedigend zijn handen op.

'Sorry, macht der gewoonte.'