Meant to be?

84.

'Ja... Oké. Ja, tot ziens.' ik druk mijn telefoon uit. Jamie heeft ondertussen zijn kleren weer aan. 

'En?' vraagt hij voorzichtig. Ik leg rustig mijn telefoon weg. Ik voel hoe tranen zich vormen. 

'Ik mag volgende week beginnen als ik wil.' Jamie lacht en vliegt op me af. Hij stort zich zo hard op me dat we wankelen terwijl hij me omhelst. 

'Ik wist het... Waw, fuck. Dit is groot.' mompelt hij terwijl hij me loslaat. 

'Nu moet ik het nog regelen met school en mijn moeder...' mompel ik. Mijn vreugde van daarnet is al snel weg. 

'Ik kan mijn leven toch niet zomaar achterlaten?' mompel ik verslagen terwijl ik een mok neem om thee te maken. 

'Je kan het iedereen uitleggen. Je echte vrienden zullen willen dat je het doet, anders zijn het fake vrienden. Je moeder wordt misschien iets lastiger maar het gaat wel om jouw toekomst. En ik zou het leuk vinden om te investeren in je over en weer reizen.'

Ik knik terwijl ik alles opneem. 'Dat van mijn vrienden en moeder begrijp ik, maar hoe bedoel je investeren?' vraag ik. Mijn thee is ondertussen klaar en Jamie geeft me een mok om er voor hem ook één te maken. 

'Je gaat toch van Londen naar Nederland willen reizen? Als je geluk hebt betaalt She het voor je maar anders, ik zou graag mijn geld dat ik toch niet nodig heb in jou investeren.' mompelt hij. Ik neem een slok  en kijk hem met grote ogen aan. 

'Ben je serieus? Sorry, maar dat kan ik niet aannemen. Je zou je geld toch ook gewoon aan goede doelen kunnen geven? Of gewoon sparen?' 

Jamie zucht denkend. 'Ik snap dat het raar lijkt, maar ik heb nog nooit iets kunnen doen met hetgeen wat ik verdien. Ja, ik heb een huis, ik help mijn moeder, heb veel overbodige luxe maar de gedachte dat ik jou zou kunnen helpen... Dat is gewoon een dikke bonus en motivatie om door te gaan. En we zijn al peter van veel goede doelen trouwens.' 

Ik zucht. 'Je bent gestoord.' 

'Nee, ik wil dit gewoon voor je.' antwoordt hij eigenwijs. Ik adem diep in. 

'Dan ga ik eerst Em en de jongens bellen, want ik kan het echt niet voor mezelf houden tot ik terug ben.' Jamie knikt begrijpend. 

Enkele minuten later zit ik achter mijn laptop te bellen met Jake, Tyler en Em. Ik heb het hen direct verteld. Net zoals Jamie had voorspeld waren ze over the top enthousiast.

'Je gaat écht niet thuisblijven voor mij!' gilde Em toen ik zei hoe moeilijk ik het had hen achter te laten. 

'Charlie, je moet dit gewoon doen. Het is letterlijk je droom. En wij kunnen in de vakanties naar Londen komen, hoe gek is dat?' zegt Jake. We bellen voor nog een uur en ik leg dan af. 

Er is terug plaats voor vreugde in me nu ik weet dat mijn vrienden blij zijn met mijn keuze. 

Mijn moeder wordt een ander paar mouwen...