72.

20 0 0
                                    

Ik heb mijn favoriet plekje ondertussen gevonden op een tussenverdieping. Het soort 'binnen-balkon' is amper tien vierkante meter en er staat niks meer dan een comfortabele stoel. Het leuke aan het plekje is het uitzicht op de stad. De lange straat met de grote villa's die na een paar kilometer vlak in het centrum uitweidt. En dan natuurlijk de duizenden lichtjes van de stad zelf. Beneden hoor ik Jamie bezig in de keuken. Het verbaast me dat hij kan koken. Ik twijfel of ik hem zou gaan helpen maar blijf toch zitten. Vrij egoïstisch, maar ik heb een voorgevoel dat ik nog veel zal moeten koken. Het is ook niet dat mijn gerechten zó lekker zijn. Mijn gedachten dwalen af naar onze eerste ontmoeting. Hij die me omver liep in dat park... Achteraf waren het de blauwe plekken op mijn kont zeker waard. Ik werp een blik op de hal van het huis. Zouden we hier ooit samen wonen? Oh god, nu ben ik dat soort tiener die denkt dat ze voor eeuwig met haar vriendje zal samenblijven. Niet dat ik het erg zou vinden om met Jamie oud te worden... Wie wilt nu geen man met warrig haar en een ruwe stem?

'Het eten is klaar, love!' roept Jamie naar boven. Zijn bijnaam voor me geeft me kriebels.

'Ik kom!' antwoord ik en ik loop de trappen af.

In de keuken ruikt het heerlijk.

'Wat eten we?' vraag ik terwijl ik aan tafel ga zitten.

'Pasta.' verkondigt Jamie en hij neemt theatraal het deksel van de pot. Een heerlijke geur dringt mijn neusgaten binnen. Dan valt mijn oog op een fles wijn.

'Wat ben jij allemaal van plan vanavond?' vraag ik grinnikend terwijl ik naar de fles wijs. Hij lacht terwijl hij onze borden vol schept.

'Vanavond niks... Want dan zien de jongens. Maar wie weet wat er vannacht zal gebeuren?' grijnst hij mysterieus. Ik voel mijn wangen warm worden en neem snel een hap spaghetti. 

'Ik had eigenlijk verwacht dat je butlers en chefkoks in huis zou hebben.' zeg ik tussen twee happen door. 

'Ik red het prima alleen.' antwoordt hij. 'Ik heb één iemand in dienst. Om het huis te poetsen.' gaat hij verder. Dit huis poetsen? Daar doe je toch drie weken over...

'Ze komt meestal maandag en donderdag.' antwoordt hij, alsof hij mijn gedachten kan lezen.

Ik knik. 'Ik ben benieuwd om haar te ontmoeten.' Het valt me op de dat inhoud van de wijnfles al sterk gedaald is. Veel trek ik me er niet van aan. In tegendeel, ik schenk onze glazen weer vol. Mijn eerste avond hier moet toch een beetje feest zijn.


Meant to be?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu