Meant to be?

52.

Rond 4 uur in de ochtend hebben we iedereen weggejaagd en zijn we gaan slapen. Nou ja, Dylan's meisje, Juul heet ze, Em, Jake en Tyler zijn bij ons blijven slapen. 

Versuft open ik mijn ogen en kijk om me heen. Ik lig tussen Em en Tyler op de grond in Dylan's kamer. Iedereen slaapt nog maar ik besluit toch om op te staan want ik vrees dat we veel werk zullen hebben om het huis op tijd schoon te maken. Ik doe snel een oud shirt en een shortje aan en wandel de trap af. Nog een beetje suf open ik de deur naar de woonkamer... en schrik me een ongeluk.

Op de bank zit mijn moeder in een "Probeer-dit-maar-eens-uit-te-leggen-houding". Ik kijk snel of de achterdeur openstaat maar wanneer ik zie dat die gesloten is weet ik dat ik niet kan ontsnappen.

'Euhm. Moet ik Dylan ook halen?' probeer ik. Op Dylan kan mijn moeder nooit boos zijn...En dat kunnen we nu wel gebruiken. 

'Nee. Ik wil eerst jou spreken.' zegt ze streng. Ik zucht diep en bid dat ik deze preek mag overleven.

'Sinds je terug bent van Londen ben je anders.' zucht mijn moeder.

'Wat bedoel je?' vraag ik. Ze kijkt me even aan voor ze antwoordt.

'Weet je nog hoe graag je die opdracht wou winnen om naar Londen te gaan? Wel, dat doorzettingsvermogen zie ik gewoon niet meer in je.' zucht ze. Auwtch.

'Bedoel je dat je teleurgesteld in me bent?' zeg ik, druk op mijn nagel kauwend. 'Ik heb hier gewoon nog geen uitdaging gekregen. Ik beloof dat ik nog hetzelfde ben als van voor ik naar Londen ging.' Mijn moeder lijkt over mijn woorden na te denken en knikt uiteindelijk.

'Goed. Nu ruimen jullie dit op en zorg ervoor dat dit geen tweede keer gebeurt. En, jij en Dylan hebben twee weken huisarrest' zegt ze nog streng en ze wandelt richting de voordeur.

'Wat ga je doen? Het is pas ochtend?' roep ik haar na. Terwijl ze haar jas aantrekt antwoordt ze:

'Willem en ik gaan ontbijten aangezien elke stoel in dit huis te smerig is om op te zitten.' zegt ze en ze opent de voordeur. IK rol met mijn ogen en mompel: "Overdrijver..." Vervolgens loop ik de trap op om de rest te wekken. Ik duw Dylans kamerdeur open en zie Em ook rechtop zitten.

'Maak ze maar wakker. Mijn moeder heeft de schade gezien en we hebben de voormiddag om het huis schoon te maken.' zucht ik. Em knikt en duwt al tegen Jake. Ik trek vervolgens aan Dylan en Juultje.

'Ze weten van het feest. We hebben twee weken huisarrest en we moeten in een paar uur alles schoon krijgen.' mompel ik tegen Dylan. Hij kreunt en trekt een shirt aan. Vervolgens geeft hij er Juultje ook één dat ze dankbaar over haar hoofd trekt.

'Hadden we kunnen verwachten. Kom op jongens, er is werk te doen!' roept hij en we strompelen allemaal de kamer uit. Dylan en ik besluiten de woonkamer te doen, Em en Juultje de keuken en hal en Jake en Tyler de tuin.

Ik ben druk in de weer met de vloer te boenen terwijl Dylan alle rommel in vuilniszakken doet.

'Dus... Jij en Juultje? Schattig hoor.' grijns ik. Hij trekt lachend zijn schouders op.

'Ze is fantastisch.' mompelt hij. IK ben blij dat Dylan iemand gevonden heeft die goed voor hem is. 

'Ik ben blij voor jullie.' mompel ik. Dylan zet de vuilniszak op de grond en opent zijn armen. 

'Kom, knuffel.' grijnst hij. Ik zucht maar loop toch op hem af. Wanneer mijn hoofd op zijn schouder rust mompelt hij iets tegen mijn haar.

'Mis je hem? Want je doet anders. Vrolijk, maar alleen omdat het moet.' Ik slik en zoek een antwoord. Aangezien ik niet weet wat ik moet zeggen knik ik maar gewoon. Ik verbreek de omhelzing omdat ik bang ben anders te huilen. Snel pak ik de bezem terug op en ga verder. 

'Je zal hem binnenkort wel zien.' probeert Dylan. Hier heb ik wel een antwoord op. 

'Binnenkort? Hij zit nu in fucking Japan ofzo?! En morgen weer in China en dan Rusland of Oekraïne... Weet ik veel. Het punt is: Hij woont overal! Overal behalve bij mij! Waarom ben ik weer de persoon met het vriendje dat de wereld rondreist?! Was de buurjongen te moeilijk?' roep ik. Dylan kijkt me met medeleven aan. Ugh.

'Kijk niet zo.' brom ik. Hij haalt zijn schouders op.

'Hoe moet ik dan kijken? Je situatie is inderdaad erg klote.' Ik kijk hem boos aan.

Hij zucht en probeert weer iets te zeggen. 'Ik bedoel, jullie zijn een stel dat werkt. Zo'n soort stellen vinden altijd een manier om elkaar te zien. Dat zweer ik.' zegt hij en om zijn woorden kracht bij te zetten steekt hij zijn pink uit. Ik adem diep in en uit en krul mijn pink rond de zijne.

'Pinky Promise.' 

'Pinky Promise.'

Pffff, ik heb examens! Daarom zal ik jammergenoeg minder kunnen uploaden :( Sorry! Als troost heb ik vandaag twee hoofdstukken geüpload. Kus en aan iedereen succes die ook moet leren x