Meant to be?

70.

Jamie opent de tweede deur in de hal. 

'Welkom in mijn slaapkamer.' kondigt hij aan en hij gooit zijn tassen op de grond. Vervolgens ploft hij direct op bed. Ik zet mijn tassen zacht neer en neem de ruimte in me op. De muren zijn wit, maar daar zie je niet veel meer van. Overal hangen dingen vastgeplakt, of met duimspijkers opgehangen. Ik zie foto's, concerttickets en medailles. 

'Sport je?' vraag ik. Hij grijnst.

'Aanvoerder van het baseballteam.' zegt hij trots. Ik snuif lachend.

'De typische badboy/ dick van de school?' vraag ik lachend. Hij haalt zijn wenkbrauwen op.

'Soms. Als het me uitkwam.' geeft hij dan toe. Ik wandel verder in de kamer.

Er staan geen speciale spullen behalve een paar gitaars en een keyboard. 

'Vind je het wat?' vraagt hij nieuwsgierig. Ik leg me naast hem op het bed. Hij opent zijn arm en ik ga tegen hem liggen.

'Het lijkt op een kamer van iemand met een goed leven.' zeg ik. 

'Dan klopt dat.' Ik knik bevestigend wanneer Polly ons roept voor het eten.

°°°

Tijdens het eten stelde Polly vele vragen. Gelukkig ook veel voor Jamie, aangezien ze hem lang niet meer gezien had. Zij en Oscar zijn momenteel bezig met de afwas en Jamie en ik liggen op de bank naar een spelprogramma te kijken.

'Wil je al iets meer zeggen over je verrassing?' vraag ik hem met een pruillip. Hij kijkt me aan en haalt één wenkbrauw op.

'Wat denk je nu zelf.' grijnst hij. 'Je moet nog even geduld hebben.' zegt hij dan.

'Dus de verrassing is morgen?' vraag ik nog een beetje verder. Ik kijk hem met grote ogen aan terwijl hij een slok van zijn drinken neemt.

'Misschien.' zegt hij alleen maar. Ik heb wel door dat ik verder niks uit hem ga krijgen en concentreer me weer op de televisie.

Een paar uur later lig ik met Jamie op bed in zijn kamer. Het is een éénpersoonsbed dus ik lig half op hem en hij moet me vasthouden zodat ik niet uit het bed val. Heel charmant allemaal.

'Ik slaap wel op de matras.' fluistert Jamie. Ik schud mijn hoofd.

'Dit is één van de weinige keren dat je nog eens in je eigen bed kan liggen.' ga ik tegen hem in. Hij zucht kort.

'Wat nu als ik het leuk vind om jou in dat bed te zien?' zegt hij terwijl hij zijn vingers over mijn rug laat dwalen. Ik rol me op mijn zij om hem aan te kijken.

'Zeker?' vraag ik. Hij kust me vlug. 

'Ja, zeker.' zegt hij terwijl hij opstaat en naast me op de matras gaat liggen.

'Slaapwel.' mompelt hij. 

'Slaapwel.' antwoord ik terug. Na tien minuten hoor ik hoe Jamies ademhaling regelmatig wordt. Zelf kan ik mijn ogen niet langer dan een paar minuten dichthouden. Ik laat me zacht uit het bed glijden en loop op mijn tippen door de kamer. In het bleke maanlicht ga ik elke foto en elk prulletje dat aan de muur hangt, af. 

Ik zie dat het bijna twee uur is wanneer ik terug in het bed sluip en mijn ogen direct dicht vallen.

Wauw. Ik wou jullie bedanken voor de 600 reads. Nu ik dit schrijf zijn er weer 79 bijgekomen. Gestoord! Dank julliewel! Je mag altijd laten weten dat je dit boek leest, dan kunnen we samen praten :)

kusjes en veeeer bedankjes