Meant to be?

19.

Jamie geeft me vlug mijn kleren en ik kleed me zo snel als ik kan, onder het laken, aan. Ik stap snel uit bed.

'What the fuck is er gebeurd?' vraagt Jamie.

'Geen idee man, ze ging plots helemaal out.' zegt Sam. Hij legt Em voorzichtig op het bed.

'No freaking way...' zucht ik. IK ga naast Em zitten en leg mijn hand op haar gezicht.

'Ze is helemaal bezweet. Hoeveel heeft ze gedronken?' vraag ik bezorgd.

Ik probeer het feit dat Em haar belachelijk gedrag mijn eerste keer met Jamie verpest heeft, even opzij te zetten. Door er gewoon nog maar aan te denken word ik woedend.

'Geen idee, teveel zo te zien.' zegt Logan. 

'Wat doen we?' vraagt Chase.

'Laat haar gewoon hier deze nacht. Ze wordt zelf wel beter.' zegt Jamie. Het lijkt bijna of hij het totaal niet erg vindt. Zou hij het totaal niet erg vinden? Was ik te opdringerig, of gewoon slecht? Ik word overspoeld door onzekerheid.

Plots wordt Em wakker. Traag opent ze haar ogen.

'Hey? Gaat het?' vraag ik. Ze kijkt me moe aan.

'Ohgod.' mompelt ze. Ik denk drie seconden na over haar woorden. Langer was niet nodig, want ze kotst haar hele maaginhoud vlak naast me uit. 

'Oh shit!' roep ik en ik sta vlug op.

'Chase, water! Logan, schoonmaakspullen! Sam, doe alsjeblieft deze lakens weg! Jamie, help me haar naar het toilet te dragen!' beveel ik snel. Wow, ik wist niet dat ik dat in me had. Applaus voor mijn overlevingsinstinct. 

De jongens staren me verbaasd aan.

'Nu?!' roep ik. Iedereen komt in actie. Jamie en ik sleuren Em over onze schouder naar de wc. daar zetten we haar voorzichtig neer. We doen de deur nog maar net dicht of ze kotst weer.

Jamie lacht luid.

'What the fuck is hier zo grappig aan?' snauw ik. Hij kijkt me geamuseerd aan.

'I don't know, Em is gewoon lachen.' zegt hij. Ik voel een beetje van mijn geluk afbrokkelen. Hij vond het echt niet erg. Hij vond het zelfs leuk...

'Moet ik een shirt van me gaan halen? Dan kan ze iets fris aan?' vraagt Jamie wanneer hij weer wat bekomen is.

IK knik, niet in staat iets te zeggen. Hij drukt een snelle kus op mijn wang en loopt naar zijn slaapkamer. Ik leun tegen de muur en zucht diep.

Serieus Em?...Net nu?

'Gaat het met haar?' vraagt een stem. Ik schrik en kijk naar Sam, hij staat wat schuldig voor me.

'Ze komt er wel weer bovenop.' mompel ik. Net op dat moment horen we weer een kotsgeluid uit  het toilet komen. Ik zucht en sla mijn ogen dicht.

'Sorry, ik had beter op haar moeten letten.' zegt Sam. Ik kijk hem even aan voor ik iets zeg.

'Nee, het is jouw fout niet. Je kent haar één avond. IK dacht dat ze alles onder controle had en ík had op haar moeten letten, verdomme!' De frustraties en vermoeidheid beginnen hun tol te eisen. Een traan rolt van mijn wang en ik veeg hem ruw weg.

'Hey, het is niemand zijn fout, oké? Later lachen we hierom.' zegt Sam en hij wrijft over mijn rug. IK schenk hem een kleine glimlach. 

'Wil je even helpen haar naar de badkamer te brengen?' vraag ik hem. Hij knikt. We openen de deur en ik trek snel de wc door. Sam spuit met een wc-verfrisser. Samen tillen we Em op, die er al iets levendiger uitziet. Af en toe brabbelt ze wat.

'Wow...In de armen van Sam...Wat een droom' 

Sam lacht ermee en ik schaam me kapot. We zetten haar op de badrand en Sam verlaat de badkamer. Em is nu helemaal bij.

'Ik ga even een shirt voor je halen. Blijf hier.' zeg ik bot.

'Ik ga nergens heen.' zucht ze stil. Ik wandel naar de woonkamer en zie Jamie en de rest zitten. Jamie gooit het shirt naar me toe dat ik opvang. Ik bedank hem niet en draai me direct om om terug naar Em te gaan. Ik voel zijn blik in mijn rug branden. Mijn ogen worden weer waterig. Fucking hormonen, kalmeer! 

'Hier, een shirt van Jamie.' zeg ik als ik de badkamer weer binnenkom. Em reageert niet. Ze ligt op de vloer. Ik laat het shirt vallen en loop op haar af.

'Em!' Ik kniel bij haar neer. Ze kreunt stil en ik kan het woord: "Sam" onderscheiden. Oké, ze is niet dood. IK trek haar wat recht zodat ze tegen de badrand zit. Vervolgens trek ik haar vieze jurk uit. IK gooi hem in een wasmand en neem een nat washandje. Ik ga er snel mee over haar armen en nek en ga naar haar polsen. IK draai haar arm even om om er beter aan te kunnen. Oh god. Oh my god. Niet Em. Niet Em.

Maar wat ik zie liegt niet. Vijf lange, smalle littekens, naast elkaar. Ik sla een hand voor mijn mond en probeer het niet uit te schreeuwen. Hoe is dit kunnen gebeuren? Waarom hebben Tyler, Jake en ik niks gemerkt? Hoe heb ík dit kunnen laten gebeuren? De tranen rollen over mijn wangen. Snel doe ik haar Jamies shirt aan. IK sta op en wandel naar de wastafel. Ik was mijn handen en klets wat water in mijn gezicht. Het werkt niet, mijn ogen zijn nog steeds rood en om de vijf seconden rollen de tranen er toch weer uit. Ik open de badkamerdeur en roep Sam weer om Em naar het bed te dragen. Ik ben blij dat het shirt van Jamie lange mouwen had, zodat ik het ze rustig kan vertellen. Sam komt al snel en we leggen Em op het bed. 

Ik stop haar onder, leg een aspirine met een glas water naast haar en knip het licht uit. Ik strompel naar de woonkamer. Chase, Logan, Sam en Jamie zitten er al. IK plof op de bank waar Jamie in zit, ik ga alleen niet vlak naast hem zitten. Hij kijkt me bezorgd aan. Ik doe mijn best zijn blik te negeren en pruts wat met een kussen.

'Slaapt ze?' vraagt Chase zacht. Ik knik. De stilte is moordend, niemand weet wat er precies gebeurd is en waarom er een grote spanning hangt. Nou ja, ik weet het. Jamie vond onze bijna-seks waarschijnlijk zo rot dat hij blij was dat we gestoord werden. En Em...Mijn lieve lieve Em. Zonder het door te hebben ben ik weer beginnen huilen. 

'Charlie?' Ik kijk geschrokken op.

Ze kijken me allemaal bezorgd aan.

'Ik had het moeten merken! Ik had ervoor moeten zorgen dat ze gelukkiger was! IK ben misschien wel de reden van één van die vijf rotdingen! Waarom merkte ik niks? Ik zat hier lekker in Londen, en zij...' Ik schreeuw het uit. 

Ik besef waar ik mee bezig ben en hap naar lucht. Iedereen kijkt me stomverbaasd aan. Plots gaat Jamie staan, hurkt voor me en trekt me zo dwingend tegen hem aan dat ik niet anders kan dan tegen hem aan uit te huilen. 

Ik roep, huil en vloek. De jongens zeggen niks maar zitten allemaal rond me. Ze laten me gewoon doen en wanneer ik terug in staat ben te praten, duwt Chase een kop thee in mijn handen.

'Thee werkt altijd...' mompelt hij. 

'Wil je vertellen waar je het overhebt?' vraagt Jamie terwijl hij een pluk haar achter mijn oor steekt. Ik haal zijn hand weg. Hij kijkt me verbaasd aan maar zegt niks. Achter zijn verbaasde blik zag ik dat het hem kwetste.

'Em...Ze...' begin ik. Ik adem diep in en uit.

'Ze snijdt zichzelf.'