Meant to be?

32.

Ik kijk hem wantrouwend aan.

'Hoe bedoel je, praten? Als het over onze relatie gaat is het heel raar dat je het er hier en nu over wilt hebben.' zeg ik onzeker. Hij pakt mijn hand en een last valt van mijn schouders.

'Het gaat over Em.' begint Sam. En, daar is de last weer. De last maal 10000. 

Ik adem diep in en uit. 'Oké, vertel.' zeg ik, iets zelfzekerder dan hoe ik me echt voel.

'Weet je nog die ene avond dat jij hier sliep en Sam bij Em ging slapen?' begint Jamie. Ik knik. Tuurlijk herinner ik me die avond. Die avond hebben Jamie en ik sex gehad. Oké, focus Charlie.

Sam neemt een slok van zijn drankje en gaat dan verder. 'Toen ik tegen het einde van de avond een snoepverpakking in de prullenbak wou gooien....Er lag een scheermesje in.'

Ik kijk hem zenuwachtig aan. 'Dat betekent niks. Ik gebruik ook scheermesjes en die gooi je gewoon in de prullenbak.' Jamie knijpt stevig in mijn hand en ik knijp waarschijnlijk drie keer zo hard terug.

'Bij de scheermesjes lagen propjes papier met...met vers bloed. Er lag ook een leeg flesje ontsmettingsmiddel.' Ik zie dat Sam serieus is. Hij trekt de hele tijd aan zijn mouw en bijt hard op de binnenkant van zijn wang.

'Dat kan niet.' zeg ik toch, tegen beter weten in. 

'Charlie.' begint Jamie.

'Nee!' roep ik nu luid. Ik trek mijn hand terug en sta op.

'Ik zeg het je, dit is een vergissing. Ik zeg niet dat je het niet gezien hebt Sam, ik geloof je. Maar het is gewoon niet wat we denken.' Ik begin sneller te praten en ik voel mijn hart tegen honderd per uur slaan. Mijn hele lichaam trilt en ik doe mijn best om niet te beginnen huilen.

'We laten jullie even.' zegt Logan met een klein glimlachje en hij, Chase en Sam verlaten de woonkamer. Jamie knikt naar ze en staat dan ook op. Traag komt hij op me afgelopen.

'We gaan Em helpen. We zijn er op tijd bij en ik ga er persoonlijk voor zorgen dat ze de beste hulp ooit krijgt.' zegt hij rustig. Hij staat ondertussen nog ongeveer één meter bij me vandaan.

Ongelovig schud ik mijn hoofd.

'Het kán niet, Jamie! Luister dan! Het was een fout van vroeger, ze zou het niet meer doen.' roep ik. Jamie pakt mijn handen en probeert me te kalmeren.

Het heeft natuurlijk een omgekeerde werking en ik begin hopeloos in het rond te slaan. 

'En weet je wat het ergste is? Ze ging voor zichzelf zorgen! Dat heeft ze me beloofd!' schreeuw ik. Jamie duwt me nu ruw tegen zich aan. Ik kan niet meer bewegen. Ik huil luid en mijn benen trillen.

'Ze had het beloofd.' mompel ik nog één keer. 

Het laatste wat ik me kan herinneren is hoe Jamie me voorzichtig naar zijn slaapkamer bracht, me omkleedde, onderstopte en de hele nacht door mijn haar wreef.