Meant to be?

21.

Ik word wakker van een luide stem. Traag open ik mijn open. Ik voel overal spierpijn.

'JE HEBT OP HET BALKON GESLAPEN! BEN JE GEK? STRAKS HEB JE EEN LONGONTSTEING!' gilt Em. Ze trekt me recht en duwt me naar de badkamer.

'Wacht, ik moet eerst kijken of Jamie me al iets heeft gestuurd.' mompel ik. Ik neem mijn telefoon. "Eén nieuw bericht" Ik open snel het bericht. PFFF, het is een bericht van mijn moeder. Ik gooi mijn telefoon op het bed en ga naar de badkamer.

Dear god. Ik zie er zo dood uit. Snel douche ik me en kleed me aan. De zon schijnt dus doe ik een vrolijk geel jurkje aan. Wanneer ik mijn haar doe, denk ik na over Em. Wanneer is het het beste moment om erover te praten? Nooit, echt nooit. Misschien best na Londen, dan verpest ik deze week niet. Maar wat als het erger wordt? 

'Charlie? Ben je bijna klaar? Ik heb honger!' zeurt Em vanuit de kamer. Ik stap snel de badkamer uit. Ik zie dat Em over haar besneden pols een grote armband heeft gehangen.

'Eyyy, jij ziet er leuk uit! Als Jamie nu niet terugkomt, mag hij voor altijd wegblijven.' grijnst Em.

'Niet te streng zijn Em, het was iets serieus denk ik...Ik wil gewoon met hem praten.' zucht ik terwijl ik de deur open. Em komt snel naar buiten gewandeld. 

'Dan moet hij hier eerst zijn.' zucht ze. Ik geef haar een dodelijke blik. 

'Kom, het ontbijt en de rest wacht.' zucht ik.

Em en ik stappen de ontbijtzaal in en ik zie al snel meneer Wouters en de rest zitten. 

'Daar.' zeg ik en ik knik in hun richting. Em trekt nerveus haar rokje goed en volgt me naar het buffet.

'Em! Wat fijn om je te zien!' zegt meneer Wouters. Ze wordt aan iedereen voorgesteld en ik zie dat ze haar  al mogen. Tijdens het ontbijt wordt er veel gezegd maar ik voeg niks aan het gesprek  toe. Ik zit wat in mijn yoghurt te roeren en ben blij als iedereen eindelijk opstaat. Wanneer we naar de lobby lopen komt Inge naast me lopen.

'Alles oké meid? Ik heb je nog nooit zo depressief gezien.' vraagt ze stil.

'Gewoon een minder dagje, denk ik.' antwoord ik en ik probeer te glimlachen.

'Jamie?' vraagt ze met een veelbetekenende blik in haar ogen. Ik slik en knik klein.

'Geloof mij als ik zeg dat het goedkomt.' lacht ze. Snel stapt iedereen, buiten Em en ik, de lift in.

'Succes bij je les!' roept meneer Wouters nog snel. Em en ik zoeken een plaatsje op het terras. Omdat het zo warm is zit het helemaal vol. Zoals beloofd geef ik haar de juiste tramlijnen en adresjes om de juiste winkels te vinden.

'Londen is nu al helemaal poedel!' grinnikt ze terwijl ze van haar mocktail slurpt. Ze mocht geen alcohol van mij drinken de komende dagen. Ik knik.

'Het is een droom.' zucht ik. Ze legt haar hand op de mijne en geeft er een klein kneepje in.

'Hij komt terug en alles komt goed.' zegt ze.

'Hij is bijna 12 uur weg...Misschien was hij dronken en is hij in het water gevallen...Of aangereden.' ratel ik.

'Charlie. Stop. Dat is gewoon belachelijk.' grijnst Em.

'Je hebt gelijk...' mompel ik.

'Weet ik. Vertrekken we?' vraagt ze en ze staat op. Ik knik en we wandelen richting de metro.

We reizen een stukje samen, tot Em uitstapt om te gaan winkelen. 

'Veel plezier!' roep ik. Ze zwaait breedglimlachend terug. Ik typ nog snel wat aanpassingen in mijn opstel en kijk wat naar buiten. Ik had gehoopt dat mijn tijd in Londen zorgelozer zou zijn...Ik beleef nu te gekke dingen, maar ik heb grotere zorgen dan ooit. Ik stuur Logan snel een berichtje.