Meant to be?

3.

Ik word wakker. Traag open ik mijn ogen, fuck ik ben gisteren mijn gordijnen vergeten toedoen. Een fel, irritant zonlicht schijnt mijn kamer binnen. Zuchtend draai ik me om. Tot mijn verbazing zie ik dat Dylan's matras leeg is. Ik kijk op mijn klok. 

Fuck! Het is al 11uur! Over een uur begint mijn dansles, en ik moet de kleuters ook nog les geven. Ik wandel snel de trap af. 

Wanneer ik de deur van de woonkamer, en ook de keuken opendoe, zie ik iedereen rond een goed gevulde ontbijttafel zitten.

'What the-' begin ik.

'Goeiemorgen schat!' roept mijn moeder. Ik kijk haar aan alsof ze een vreemde is.

Snel ga ik zitten. 'Wat is dit?' vraag ik terwijl ik yoghurt pak.

'Yoghurt, dat daar zijn croissants, brood, fruit-' begint Dylan sarcastisch.

Mijn moeder lacht, alsof het echt grappig is. Ik denk dat ik straks ga kotsen.

'Dit is een gezellig ontbijt.' antwoordt mijn moeder doodnormaal. Ik denk dat ze gek begint te worden...

'Eigenlijk willen we iets aankondigen, we denken dat jullie er wel klaar voor zijn.' begint Willem. (eejjjj, ik zei Willem, punt voor Charlie)

'Wat dan?' vraagt Dylan.

'We gaan samenwonen!' roept mijn moeder. Ze lijkt een gelukkig kind dat net een lolly kreeg.

Mijn mond hangt open. Ik heb het niet eens door wanneer er yoghurt uit mijn mond druipt. 

(Nasty, I know)

'Charlie, yoghurt...' zucht mijn moeder. IK kom terug tot leven.

'Fuck' vloek ik terwijl ik het afveeg. Dylan heeft nog steeds niks gezegd. Dat moet zijn vader ook opgevallen zijn want hij kijkt hem vragend aan. Dylan beseft dat hij iets moet zeggen en eet snel zijn mond leeg.

'In welk huis gaan we dan wonen? Dit? Of het onze?'  Ik kijk hem aan met een blik die "serieus?!" uitstraalt. Hij haalt zijn schouders op.

'Het onze, Dylan.' zegt zijn vader. 

'Wat?! Moet ik verhuizen?!' roep ik, luider dan ik bedoelde.

Mijn moeder kijkt me met medelijden aan.

'Sorry schat, maar dit huis is net te klein voor met ons vier...' probeert ze.

Kutzooi, ik krijg een nieuw gezin, nieuw huis, nieuw fucking leven...Ik knik moedeloos.

'Sorry maar ik moet echt mijn dansles halen.' mompel ik en ik schuif mijn stoel naar achter. 

'Charlie, nog één ding.' zegt mijn moeder.

'Ja?' antwoord ik.

'We zouden volgende week willen verhuizen.'

Top.

'Oké, misschien wennen we dan sneller.' zeg ik bijna vriendelijk. 

Ik zie dat mijn moeder mijn poging aanvaardt .

In de badkamer zie ik dat ik nog genoeg tijd heb. Ik poets mijn tanden, trek mijn dansoutfit aan en zoek mijn tas. Ik doe mijn slaapkamerdeur open en schrik.

Dylan zit op zijn matras, met zijn rug tegen mijn bed geleund.

'Huisregel één: kloppen voor je binnenkomt.' grijnst hij en hij doet alsof hij het opschrijft.

'Huisregel twee: niet in elkaars kamer zonder toestemming.' zucht ik.

'Mmm, goeie.' lacht hij.