Naamloos deel 46

21 1 1
                                    

De telefoon gaat twee keer over voor ik zijn ruwe stem hoor.

'Charlie?' klinkt het door mijn telefoon. Ik hap naar adem en ben pas na een paar seconden in staat om iets terug te zeggen.

'Jamie, het... het spijt me zo! De manier hoe ik ben vertrokken... we hadden moeten praten.' verontschuldig ik me.

'Het spijt mij ook. Ik was gewoon zo'n klootzak dat ik je niet eens ben gaan uitzwaaien. Waar ik trouwens spijt van heb. Zijn we oké nu?' klinkt het. IK knik enthousiast en besef dan dat hij dat natuurlijk niet kan zien. 

'Ik hou van je. Maar de reden waarom ik belde; Ik weet dat je Em's behandeling betaalt.' 

IK hoor hem licht zuchten. 'Het was het minste dat ik kon doen. Hoe is het met haar?' vraagt hij.

'Ik heb geen idee. Ze wilt er echt niet over praten. Ik voel me zo verdomd machteloos. En ik haat het dat we dit gesprek over de telefoon voeren.' mompel ik. 

'Wen daar maar aan... en Em is sterk, ze komt er wel bovenop...Oh shit, Charlie ik moet gaan, manager roept. Vanavond zijn we te gast bij een benefietconcert... als je zin hebt kan je kijken? Ik zal diep in de camera kijken. Hahaha. Ik hou van je.'

'Ik zal kijken en heel hard terug staren. Hou ook van jou!' De verbinding wordt verbroken.

°°°

De rest van de dag maakte ik wat dingen klaar voor school en 's avonds keek ik naar het concert. Jamie heeft minstens 10 keer belachelijk naar de camera's gestaard. Iedereen werd gek.

Inclusief ik.


Kort hoofdstuk, sorryyy

Meant to be?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu