Meant to be?

50.

'Doe nou open!' zeurt Em terwijl ik aan de voordeur sta te prutsen. 

'Sorry, het is moeilijk om een sleutel in een sleutelgat te krijgen als er iemand de hele tijd op je vingers kijkt.' grom ik terug. Em zucht luid en draait zich demonstratief om.

'Beter zo?' vraagt ze. Ik draai de sleutel om in het slot en open de deur.

'Jep. Kom binnen.' zeg ik en we wandelen naar binnen. Op het eerste zicht is er niks speciaal. 

'Vreemd. IK dacht dat je een feest zou geven in de tuin. Mijn moeder en Willem zijn weer eens naar een tentoonstelling.' mompel ik terwijl we onze jas en schoenen uitdoen.

'Nope, geen feest. Alhoewel ik daar wel zin in heb.' grijnst Em. 'Je moeder is weer helemaal gelukkig, of niet soms? Ze is net een verliefde puber.' 

Ik knik instemmend. 'Ik ben wel blij voor haar. Willem is een blijver denk ik.' 

'Top. Gaan we dan nu naar boven?' vraagt Em. In plaats van op antwoord te wachten loopt ze de trap al op. Zuchtend ga ik haar achterna. Vlak voor mijn kamerdeur stopt ze. 

'Ik ben zo'n goede vriendin.' grijnst ze en trots duwt ze de deur van mijn kamer open. Ik wandel benieuwd binnen en kijk rond. Er is niks veranderd tot mijn oog op de rechterkant van mijn kamer valt. Ik geef een gilletje van de schrik.

In mijn kamer staat een levensgroot kartonnen bord van... Jamie. Ik draai me om naar Em en barst in lachen uit.

'Je hebt me mijn vriendje in karton gegeven?' roep ik lachend. 

'I guess I did.' lacht ze terug. 'Er zit ook een klein speakertje in dat het refrein van jouw liedje afspeelt.' gaat ze trots verder. Ik laat me op bed vallen. 

'Je bent de beste. Gestoord, maar de beste.' zeg ik gemeend. Em komt naast me zitten en we geven elkaar een knuffel.

'Als je dit al zo fantastisch vindt...' fluistert ze geheimzinnig. Plots wordt mijn kamerdeur opengegooid. Dylan kijkt ons raar aan en ziet dan Jamie. Nou ja, kartonnen Jamie.

'Ik ga geen vragen stellen.' zegt hij aarzelend. 

'Wat is er dan?' vraag ik hem.

'Ik wil een feestje organiseren vanavond.' begint Dylan grijnzend. 

'Ohgod, yes!' gilt Em opgewonden.

'Een zwembadfeestje.' gaat hij verder. Een zwembadfeestje? Serieus? Ik denk direct aan Em die weer een hele avond kan proberen haar littekens te verstoppen en aan mezelf. Ik vind het echt niet leuk om aan de halve school mijn lichaam te showen.

'Nope. Dat gaat niet door.' zeg ik streng. Dylan zucht geïrriteerd en komt vervolgens voor ons op de vloer zitten.

'Heb jij dan ideeën? Ik wil eens wat anders dan een standaard huisfeest.' zucht hij.

'Themafeest misschien?' probeer ik. Ik vind het nog steeds leuk om me te verkleden.

'Dat kan werken. Bijvoorbeeld als je favoriete Netflix karakter ofzo?' vraagt Dylan. Em en ik knikken instemmend.

'Gaan mensen dat nog kunnen tegen vanavond?' vraag ik. Ik zelf zou doodstressen als ik plots een outfit moet vinden voor een feest bij iemand populair.

'Mensen doen alles om een feestje hier bij te wonen.' grijnst Dylan zelfzeker.

'Eikel.' zucht Em en ze gooit een kussen op Dylan. IK voel de bui al hangen en pak ook snel een kussen dat ik direct op Dylan knal. Nadat Dylan was weggevlucht bedachten Em en ik als wat we zouden gaan. 

'Iemand uit Orange Is The New Black?' stelt ze voor. 

'Nee, waar ga je nog een oranje jumpsuit tevoorschijn halen?' zucht ik. Plots schiet me iets te binnen.

'Serena en Blair.' stel ik voor. Em's ogen worden groot en ze knikt lachend.

Vervolgens ruimt ze op om haar thuis te gaan klaarmaken. Voor ze de deur sluit fluistert ze:

'XOXO, gossip girl!'