Meant to be?

10.

Als Em zou weten dat ik rond elf uur 's avonds met de zanger van haar favoriete band door Londen loop, zou ze... Zou ze heel hard lachen. Ze zou me ronduit niet geloven. Ik zou mezelf ook niet geloven. Maar toch loop ik hier, naast Jamie, mijn ogen uit te kijken. 

'We gaan niet naar de toeristische dingen, toch?' vraag ik hem. Hij kijkt me lachend aan.

'Nu onderschat je me, Charlie.' zegt hij lachend. 

'Je brengt me toch op tijd terug, hé?' vraag ik weer. Hij haalt zijn schouders op. Godverdomme, ik heb nu al spijt van mijn beslissing. Niet dat ik dit helemaal heb gekozen, hij dwong me zowat om me om te kleden en hem te volgen. 

'We kunnen beter wat doorlopen.' zegt Jamie en hij begint zijn pas al te versnellen. Ik moet met mijn korte benen serieus mijn best doen om hem bij te houden. 

'Eigenlijk ken ik je niet.' zucht ik terwijl ik naast hem ben komen lopen. 

'Leer me dan kennen.' zegt hij simpel. Oké. Hij vraagt er zelf om.

'Wat is je lievelingskleur?' vraag ik. Hij lijkt even na te denken.

'Donkerblauw.' zegt hij dan. Ik knik. 

'Je draagt nooit donkerblauw, altijd zwart.' breng ik tegen hem in.

'Je hebt me twee keer gezien, en ik dacht dat je zwart niet zou accepteren als kleur.' mompelt hij. Ik knik.

'Nu ga ik een vraag stellen.' zegt hij. 

'Wat vind je van onze muziek?' vraagt hij. Ik slik. Moet ik eerlijk zijn? Ja, ja ik moet eerlijk zijn.

'Cheesy en te simpel.' zeg ik stil.

Hij kijkt me verbaasd aan. 'Ga verder.' zegt hij geïnteresseerd. Ik denk even na.

'Jullie zingen bijna altijd over stukgelopen relaties, of over hoe perfect dat ene meisje niet voor jullie is. Of dat ene liedje, "I'm watching you while you're trying to fit your jeans, watching all those little scars on your back, baby it doesn't matter cause you're perfect to me?!"' Zing ik in een nep Engels accent. 

'Wat is er met dat liedje? Het is toch goed wanneer jongens zeggen dat uiterlijk niet uitmaakt?' zegt hij verward. 

Ik begin goed op dreef te komen.

'Iedereen weet dat dat bullshit is! Wanneer een meisje niet meer in haar jeans past is dat het ergste ooit! Je wilt liefst niks meer eten en van dat verdriet wil je niks liever dan met een bak ijs op de bank kruipen. En littekens op je rug? Dat is ronduit-' mijn frustraties worden bruut onderbroken door gegil. 

'Fuck.' vloekt Jamie.

'Jamie? Wat is dit?' vraag ik, terwijl ik wil niet laten merken dat ik geschrokken ben.

'Fans.' is het enige wat hij zegt. Hij zet zijn capuchon op en doet bij mij hetzelfde. Vervolgens pakt hij me bij mijn pols en trekt me mee.

'Lopen, Charlie.' beveelt hij. Ik hoor gegil en vele voetstappen achter ons. Mijn voeten komen vanzelf in beweging en ik ren met Jamie mee. Hij leidt me vlot door de straten. 

'Hoe ken je je weg zo goed?' vraag ik tijdens het lopen.

'Ik heb hier altijd gewoond.' verklaart hij kort. We komen op een drukke winkelstraat uit, waar alle winkels nog open zijn. 

'Hier raken we ze wel kwijt.' zegt Jamie en hij sleurt me tussen de winkelende mensen heen. Ik kijk achter me en zie dat er ondertussen een grote troep meisjes achter ons loopt. Ze gillen zijn naam, en dat ze seks met hem willen. 

'Kijk voor je!' roept Jamie. Ik kijk terug naar voor en concentreer me op Jamies bewegingen. Plots trekt hij me een winkel binnen.

'Jamie? Als je wilt winkelen beloof ik een andere keer mee te gaan, maar nu lijkt dit me geen goed idee!' roep ik achter hem. Hij negeert me en verstevigt zijn greep op mijn pols. We slalommen tussen mensen en kledingrekken. Hij trekt me mee naar paskamers, grist wat kleren van verschillende rekken en duwt me in een paskamer. Voor ik het doorheb komt hij er ook in. Het valt me nu pas op hoe klein deze dingen zijn, als je er met twee mensen in staat.