Ve sevgili Dylan beyimiz telefonlarımı açmıyordu.
Bu neyin kafasıydı ya?
Eğer sen o veya başkasıysan, aha da buradayım gel söyle açıkça yüzüme!
Tabii, yemiyor bir tarafları.
Bence de yemesin.
Bu saatten sonra Dylan o çıkarsa acayip yaygara çıkartırdım.
Yani korksun benden.
Ve vazgeçmeyecektim.
Ne yapıp ne edip Dylan'ın kim olduğunu bulacaktım!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Alone
FanfictionGönderen: Bilinmeyen Kalbine açılan yaraları iyileştiremem belki, ama o yaraların tarif edilemez acısını beraber yaşamamızı sağlayabilirim. Yada yaralarını papatyalar ile donatabilirim; belki acısı az da olsa azalır diye...
