"Eee, nasıl geçti haftasonun?"
Yatağımın başlığına yaslanıp derin bir nefes aldım.
"Yine aynıydı işte, sıkıcı falan. Senin?"
O da derin bir nefes alıp-verdi.
"Seni düşündüğüm anlarda moralim hemen düzeliyor, mutlu oluyorum. Ve haftasonumu sadece seni düşünerek geçirdim. Sence iyi mi, kötü mü geçti?"
Güldüm, "Ya böyle sözler söyleme."
Telefonun diğer ucundan gülme sesi geldiğinde kalbimin bir an durduğunu hisettim, bir insanın sesi bu kadar mı güzel olabilirdi ya?
Dur bir dakika.
Sinemada yanımda oturan, her ortamda karşılaştığım kişinin sesi...
Dylan'ın sesi...
Olamazdı değil mi?
Yoksa cidden düşündüğüm şey miydi?
-
Bu gün sadece bir bölüm paylaşıcam heyecanlı olsun ehehe
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Alone
FanfictionGönderen: Bilinmeyen Kalbine açılan yaraları iyileştiremem belki, ama o yaraların tarif edilemez acısını beraber yaşamamızı sağlayabilirim. Yada yaralarını papatyalar ile donatabilirim; belki acısı az da olsa azalır diye...
