"Teşekkürler." Görevlinin uzattığı büyük boy kolayı alıp ücreti ödedikten sonra sinema salonundaki yerime yerleştim.
Günlerden Pazar'dı ve evde boş boş oturmak yerine sinemalara yeni giren filmlerden birini izlemeye gelmiştim.
Ve film romantik komediydi.
Artık filmin yada dizinin kategorisine bakmadan izlemeye başlamıştım. O kadar eğlenceli geliyordu ki her türü tatmak!
Ama, korku kategorisindekilere bakmıyordum bile.
Ben normal dizilerin hafif korku dolu sahnelerinde bile ölmeye yaklaşıyordum, korkudan oluşmuş dizileri izlesem ne hâle gelirdim hayal bile edemiyordum!
Yerimde daha rahat bir biçimde oturduktan sonra kolamdan bir yudum aldım.
O anda ışıklar söndü ve film başladı.
Ben pür dikkat filmdeki olayların başladığı yerleri izlerken yanımdaki yerde bir hareketlilik hissettim.
Meraktan kafamı oraya döndürdüğümde hiç de yabancı gelmeyen biri ile karşılaştım.
Karanlık ortamda filmden yansıyan ışıkla hafifçe aydınlanan yüzü ve parıl parıl parlayan gözleriyle bana bakıyordu.
Elmacık kemikleri ortaya çıkarken bana gülümsediğini fark edip ben de ona gülümsedim. Sonuçta popomu kırılmaktan kurtamıştı, boru değildi.
Ve... umarım Dylan onu, ona gülümsediğim için dövmezdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Alone
FanfictionGönderen: Bilinmeyen Kalbine açılan yaraları iyileştiremem belki, ama o yaraların tarif edilemez acısını beraber yaşamamızı sağlayabilirim. Yada yaralarını papatyalar ile donatabilirim; belki acısı az da olsa azalır diye...
