Gözlerimi araladığımda başımı sağa doğru çevirdim. Hâla gideceğimiz yere varmamış olmanın verdiği boşlukla bu sefer de başımı sola çevirip otobüstekileri ne yaptılarına baktım.
Bazıları uyuyan arkadaşlarının ağzına saçma şeyler tıkıştırıp onların fotoğraflarını çekiyordu, bazıları aralarında şakalaşıyordu, bazıları müzik dinleyerek depresyona girmeye çalışıyordu falan filan.
Yan koltuklardan kahkaha sesleri duyduğumda başımı oraya çevirdim. Sinemada gördüğüm -aslında her yerde karşıma çıkan- çocuk ve yanındaki kız konuşup gülüyordular.
Kahkahası içimde bir kıpırtı oluşmasına neden olurken o kızın yerinde olmayı dilediğimi fark ettim.
Kaşlarımı çattım.
Bana ne oluyordu böyle?
-
Son 10 bölüm😢
Bu yüzden bundan sonraki bölümler her gün birer tane gelecek💕
Seviliyorsunuz...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Alone
FanfictionGönderen: Bilinmeyen Kalbine açılan yaraları iyileştiremem belki, ama o yaraların tarif edilemez acısını beraber yaşamamızı sağlayabilirim. Yada yaralarını papatyalar ile donatabilirim; belki acısı az da olsa azalır diye...
