Ben merakla ona bakarken o bendeki bakışlarını telefonuna çevirdi.
Kaşlarını çattı ve yerinden kalkıp arkasına bakmadan benim yönümün tersine doğru hızla yürümeye başladı.Ben galiba herkesi Dylan sanmaya başlamıştım. Artık onu görmem gerekiyordu, yoksa kafayı yiyecektim!
O sırada cebimdeki telefonum titreşti.
Gönderen: Dylan
Tamam güzelim, dikkatli ol.
[16:40]Gönderen: Dylan
Biz de sevgili kayınvalideciğimle senin hakkında konuşalım.
[16:40]Gönderen: Holland
Kayınvalideciğin?
[16:41]Gönderen: Dylan
He.
[16:42]Gönderen: Dylan
Neyse! Benim daha gidip kayınvalideciğime çiçek almam gerek.
[16:42]Gönderen: Dylan
Tekrar söylüyorum; dikkatli ol. Telefonunla o kadar ilgilenme, Allah korusun başına bir şey gelmesin.
[16:42]Gönderen: Holland
Tamam anne.
[16:42]Gönderen: Dylan
Seni seviyorum.
[16:43]Biraz durdum. Sonra derin nefes alıp tüm cesaretimi topladım ve parmaklarımı ekrandaki klavyede gezdirmeye başladım.
Gönderen: Holland
Bende seni...
[16:45]
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Alone
FanfictionGönderen: Bilinmeyen Kalbine açılan yaraları iyileştiremem belki, ama o yaraların tarif edilemez acısını beraber yaşamamızı sağlayabilirim. Yada yaralarını papatyalar ile donatabilirim; belki acısı az da olsa azalır diye...