Año Luz Aparte... ( Light years apart ) BOOK 1

Capitulo Decíotcho

 
 
       Tatlong-araw ang nakalipas bago nabalitaan ni Kallyra na maayos na ang kalagayan ni Lucas. Narito siya ngayon sa kubong kaniyang nabili sa Calle Azcarraga, kung saan sila lihim na nagpupulong ng kaniyang mga tauhan dito sa Maynila.

      It became their second headquarter and they called it "Pugad". To avoid anyone from noticing the place, pinanatili nila ang orihinal na hitsura ng kubo sa loob at labas, subalit mayroon na itong lihim na lagusan patungo sa ilalim ng lupa at tanging ang mga taong pinagkakatiwalaan niya ang nakakaalam at isa na doon and ilustradong binata na nakilala niya sa Batanggas. Isa ito sa mga lider ng rebeldeng grupo na iniligtas niya sa kamay ng mga gwardiya sibil.

      "Natutuwa akong maayos na ang kalagayan ni Ginoong Lucas, pinuno." matipid siyang ngumiti at hindi nagbigay ng kumento. She felt happy and relieve as well.

        "Ano ng nangyari sa espiya?" she inquired.

         "Pinaghihinalaan siya ng Gobernadorcillo at nakakulong siya sa lihim na piitan ng pamilya Zamora ng mahanap ni Apolinario." tukoy nito sa kasamahang rebeldeng ilustrado. "Pinahirapan at halos wala ng buhay, subalit wala silang nakuhang impormasyon."

        She probably underestimate the braveness and loyalty of these people. She actually believe otherwise and she felt a little guilty because of it. Tila naman nabasa ng kausap ang kaniyang iniisip at ngumiti ito sa kaniya.

       "Huwag kang mag-alala binibini, nailigtas siya ng grupo nina Apolinario at ngayon ay na sa kampo sa Batanggas at  ginagamot nina Jose."

      "Mabuti kong ganoon." Tumayo siya at itinakip sa muka ang itim na tela. Tanging ang sa may bahaging mata lang ang nakalabas. "Tayo na." Tumayo na din ito at sumunod sa kaniya.

      The night was already dark when they went outside the headquarter, they strode towards the deep forest to meet with the group. Kaagad na nagsitayuan ang grupo ng mga kalalakihang naroon, lahat ay tahimik at nag-aabang ng utos mula sa kaniya na may kislap ng antisipasyon sa mga mata. Lahat ay may mga itim na telang takip sa muka at nakaitim din na kasootang katulad ng sa kaniya.
 
      She smirked. They looked like a group of deadly assassins. Sila ang unang grupo na dumaan sa mahusay na pagsasanay sa kamay ni Jose na siyang tumatayong lider ng mga rebeldeng ilustrado.

       She teach them to learn combat, how to use different weapons including guns. She provided written instructions so Jose can train them day and night even without her assistance.  And now both of their effort will be put on a test tonight. And this mission will serve as their first step to become a qualified agent from being an amateur.

          She can feel her chest swelled with pride while watching the unconcealed excitement and anticipations in their eyes. It was just a silly idea of her to create a group of assassins for her own amusement and not to create a mess in this era.

         Noong una ay para lang madali siyang makakilos at upang walang maging balakid sa mga nais niyang gawin at nang hindi niya isipin ang kaligtasan sa bawat oras na pananatili niya sa lugar na ito.

         Pero nagyon ay aalis sila para sa isang misyong walang kinalaman sa kaniyang kaligtasan o sa kaniyang planong makaipon ng halagang magagamit upang makarating sa bansang Amerika.

        "Sa pagpatak ng alas doce ay sisimulan natin ang napag-usapan. Tandaan niyong tatlong oras lamang ang mayroon tayo upang maisakatuparan ang misyon. Kahit anong mangyari ay kailangan ninyong bumalik dito tagumapay man o hindi at alam kong alam niyo na ang mangyayari sa mga susuway." she said coldly.

       "Masusunod pinuno!" she heard them answered in unison. Nilingon niya si Andres at iminuwestra ang kamay. Tumango ito at nagtungo sa unahan paharap sa grupo ng labing tatlong kalalakihan.