Año Luz Aparte... ( Light years apart ) BOOK 1

Capitulo Treinta y uno

         "Good evening Miss Romanov,  have a sit." his cold and hard voice vibrated the quite room.

       Tila natulos si Lyra sa kaniyang kinatatayuan. His voice and eyes shows no recognition.  It was dark and dangerous, she involuntarily stepped one foot back.

      He was not him.. 

      He was not her sweet Lucas.

     Litong muli siyang umurong at mahigpit na ikinuyom ang kaniyang mga palad. Agad ang pagsulak ng sakit at galit sa kaniyang dibdib.  Tingin niya ay pinaglalaruan siya ng tadhana.

     Bakit hindi..

      Katulad niya at ni Ashton at lahat ng tao sa mundo ay nage-exist sa iba't-ibang dimension. Ngayon ay kaharap niya ang Lucas sa panahong ito. Its cruel, it was probably their price for messing the time.

     Akma siyang tatalikod upang lisanin ang silid na iyon ng may humatak sa kaniya at humampas siya sa matigas na dibdib ng lalaki.

     "Scared sweetheart." anas nito sa kaniyang tenga. Mahigpit na pinulupot nito ang malabakal nitong braso sa maliit niyang baywang.

     Naiipit ang kaniyang dibdib sa malapad nitong dibdib. Napasinghap siya ng maramdaman ang pagdampi ng labi nito sa loob ng kaniyang tenga. Nanginig siya at nangatog ang kaniyang tuhod.  Halos bumaon ang kaniyang kuko sa matigas nitong mga braso.

      Kakaibang init ang dumaloy sa kaniyang katawan. Isang pamilyar na pakiramdam na tanging kay Lucas lamang niya nararamdaman.

     Agad ang pagkalat ng lamig sa kaniyang pagkatao ng malala ang dating kasintahan. Marahas niyang tinulak ang pangahas na lakaki at tinapunan ito ng matalim na tingin.

     "What are you doing?" rinig niya ang galit sa kaniyang tinig.

     Ngumisi lamang ito at walang hiyang tinitigan ang dibdib niya at ang kaniyang labi. She saw the unmistakable lust in his eyes agad ang pagkalat ng pamumula mula sa puno ng kaniyang dibdib pataas sa kaniyang muka. She hissed hating herself for responding to his callousness.

     "So.. you are not really an ice queen like what I have heard. I've been wanting to see you for so long love.... I think it's worth the wait." he said in his deep and rasp voice but it sounded like a warning to her. "Don't be in a hurry love. The food were about to be serve, let's sit shall we?"  ipinaghila siya nito ng upuan.

      Inipon ni Kallyra ang lahat ng lakas ng loob na kaya niyang ipunin. She don't want to appear like an immature b*tch kaya napilitan siyang umupo sa inalok nitong upuan. Pinilit niyang pinigilan ang panginginig ng kamay ng damputin ang basong nilamnan nito ng alak. She badly needed it right now to calm her nerves.

     Peirce clenched his jaw and gripped the wine glass he was holding. Nararamdaman niya ang galit para sa babaeng kaharap. Kahit naihanda na niya ang sarili kanina bago ito makaharap ay pilit pa ring kumakawala ang kaniyang kontrol sa sarili.

        It has been ten years, he cannot remember every details but he can still feel the hate burning inside him, nais kumawala at nais makaganti. But he will bide his time, he will make sure that she will bleed and beg for his forgiveness.

       Tumaas ang sulok ng kaniyang labi sa nakikitang tensyon ng kaharap. Nahuhuli niya itong sumusulyap sa kaniya at tila may nais itanong o magsimula ng usapan.

       Marahan niyang inalog ang pulang likido sa loob ng hawak niyang baso habang mariin at matamang pinagmamasdan ang kilos ng dalaga.

        He saw her bit her lower lip and he felt himself stirred to life, muling humigpit ang kapit niya sa babasaging baso. Hindi niya gusto ang nararamdaman kaya't pilit na itinaboy niya iyon sa kaniyang isipan.