Año Luz Aparte... ( Light years apart ) BOOK 1

Capitulo Viente Nueve

         Nasa loob na ang lahat ng sakay ng ship sa Capsule room. Humakbang siya patungo sa kaniyang RSF 105. Nararamdaman pa rin niya ang mga tusok ng karayom sa kaniyang batok. She asked Nikita to removed the tracking device at kinailangan nitong operahan siya ng mabilisan.

      Delikado man ay malaki ang tiwala niya dito. Nakiusap siyang huwag nitong sabihin kahit na kanino. Inamin niya dito ang tangkang pagpapaiwan. Sa una ay hindi ito pumayag subalit pinagbigyan pa din nito ang kahilingan niya.

     "You owe me for this. " naalala niyang sinabi nito.

       Mabilis ang tibok ng kaniyang puso ng marating ang kaniyang Capsule. Bumukas iyon kasabay ng ilang mga Capsule na malapit sa kaniya. Kaagad siyang pumasok, automatic na gumalaw ang mga maliliit na connection hose at tumusok sa iba't-ibang bahagi ng kaniyang katawan, the system was readying her for the hibernation.

       Itinaas niya ang kamay at pinindot ang control device ng kaniyang Capsule, luminga-linga siya upang siguruhing walang nakakapansin ng kaniyang ginagawa. Nang makasigurong busy ang lahat ay agad niyang pinagalaw ang mga daliri at minanipula ang program niyon. Pagkatapos ay pumikit siya at naghintay ng ilang sandali.

      Nang wala na siyang marinig na kahit anong ingay ay muli niyang iminulat ang mata at kaagad na inalis ang maliliit at maninipis na hose na nakabaon sa kaniyang mga ugat. Maging ang breathing mask kung saan dumadaloy ang hibernation drug.

        Muli niyang minanipula ang program ng kaniyang Capsule.

        "Please be ready... In 10 seonds, Capsule RSF 105 will eject... One.. two.. three..." muli siyang humugot ng malalim na hininga, naramdaman niya ang paggalaw ng kaniyang sasakyan at ang pagbukas ng ilalim na siyang kinapapatungan ng kaniyang capsule.

        "Four... five... six..." bawat bilang ay isang pinto ang bumubukas sa ibaba. Nagbibigay ng daanan para sa kaniya. Muli niyang nilinga ang mga kasama. This will be the the last time she will going to see them dahil hindi na siya babalik.

     Nanlaki ang kaniyang mga mata ng makitang nage-eject din ang Capsule RSF 109.

     "Nikita!!" naibulalas niya, alam niyang hindi siya naririnig nito sapagkat makapal ang glass cover ng kaniyang Capsule subalit lumingon ito sa kaniya at ngumiti.

       She saw her opened her mouth and say something. "I'll go with you!" nabasa niya sa pagbukas at pagsara ng bibig nito.

      "Nooo!!" she shouted but she only smiled at her. Kasabay niyon ay ang pagbulusok pababa ng kaniyang capsule. Tumingala siya at nakita niya ang pagbulusok pababa ng mas marami pang Capsule sa tingin niya ay nasa bilang na labing-lima. Hindi niya mabasa ang mga numero noon, hindi niya alam kung sino ang iba pa, maliban kay Nikita.

       Papunta sila sa iisang direksyon, pabalik sa Galaxy II. Muli niyang ibinalik ang tingin sa malaking monitor ng sasakyan at agad na hinanap ang data ng kanilang ship. And then she saw the rest who joined her escape.

        She immediately contacted them altogether. Agad na nagflash sa kaniyang monitor ang mukha ng mga kasama. Umawang ang bibig niya sa gulat.

      "Hello there honey.." si Ashton. Kumaway naman sa kaniya si Jake at sina Zero.

      "What the hell!" naibulalas niya.

      "We are not doing this for you sweetie." Ani naman ni Sakura, isa ring astronomer na kakambal ni Nikita.

      "We also want to go back Kallyra." Si Sarah.

      "But I am not sure if we really can go back to the same dimension." Ang naguguluhang wika niya. Nagsikibit lamang ng balikat ang mga kasama. At isa-isang nawala ang mga mukha ng mga ito sa kaniyang screen.