Chasing my dream

Hoofdstuk 8

POV Rebecca

School verloopt langzaam en we doen weinig tijdens Engels. Onze volgende les is geschiedenis. Amber en ik lopen naar het lokaal en ik zie meteen al dat ze er geen zin in heeft.

'Niet zo sip Amber het is snel voorbij.'

'Ja vast,' zegt ze verveeld.

'Kop op, na dit jaar heb je geen geschiedenis meer.'

'Eíndelijk!' Haar humeur wordt iets beter.

Ik moet lachen om haar reactie en ondertussen lopen we het lokaal in. Onze docent is meneer Hollenberg en hij is best wel streng. Als hij je mag dan heb je geluk en heb je een fijn jaar met hem. Mij mag hij op zich wel, maar hij wordt wel boos wanneer Amber en ik teveel praten.

Ik volg geschiedenis samen met Amber, Cameron, Alex, Mason, Lexi en Brooklyn. Onze les gaat over de tweede wereldoorlog en hierover krijgen we een proefwerk. Na deze proefwerk moeten we in tweetallen een opdracht gaan maken over een gebeurtenis in de geschiedenis. Ik hoop dat ik met Amber samen mag werken. Na geschiedenis hebben we nog economie en daar ben ik best wel goed in.

Blijkbaar zit ik te dagdromen, omdat het lesuur alweer voorbij is en de bel gegaan is. Onderweg naar de kantine zie ik Alex bij de kluisjes staan. Hij merkt me op en zwaait naar me met een glimlach. Ik zwaai terug en loop lachend door. Amber kijkt me meteen met een veelbetekenende blik aan en ik zeg dat het niet zo zit.

'We zijn gewoon vrienden,' zeg ik duidelijk.

'Geen zorgen als er meer is, kom ik er toch wel achter, want ik ken je beter dan dat je jezelf kent,' zegt ze vastberaden.

Ik moet lachen om haar opmerking en we lopen de kantine binnen. We zien de meiden en Cameron al zitten en lopen naar hun toe. Plots komt er een voet voor me en ik struikel bijna, maar hervind snel mijn evenwicht. Ik kijk op om te zien wie het deed en natuurlijk zie ik niemand minder dan Lexi.

'Oeps ik zag je niet staan,' zegt ze met een gemene lach.

'Geeft niks hoor. Het is best normaal dat je mij niet kan zien door je grote ego,' zeg ik onschuldig terug.

Ze kijkt me vuil aan, maar ik schenk haar geen blik meer waardig en loop weg. Ik neem plaats aan tafel en Naomi moet meteen lachen.

'Wat heb jij toch uitbundige entrees.'

'Als het aan mij ligt, hoef ik geen entree te maken, want ik hou er niet van als mensen naar mij kijken.'

'Daar is het nu te laat voor, want jij bent het eerste meisje van onze school dat in het football team zit,' komt Mia tussenbeide.

'Trouwens hoe gaat het eigenlijk met de trainingen?' vraagt Cameron aan mij.

'Ik heb pas één training gehad en morgen heb ik weer training. Vandaag ben ik wel thuis, omdat ik mijn boek moet uitlezen voor morgen. Ik zit in de boekenclub en we lezen de "Selectie" boekenreeks.'

'Nou veel plezier daarmee meid,' zegt Amber.

Na de pauze hebben we twee uur lichamelijke opvoeding en dat is best leuk. Onze docent is ook wel aardig en we doen Baseball. Het verloopt goed en het is een rustpuntje in mijn dag. Na school ga ik meteen naar huis en begin weer aan mijn boek. Een paar uur later heb ik hem uit en ga naar beneden om te eten. Na het eten poets ik nog mijn tanden en ga lekker slapen.

De volgende dag op school heb ik eerst biologie en maatschappij en in de middag Spaans en tekenen. De eerste helft van de dag verloopt zorgeloos, maar de tweede helft niet bepaald. Ik zit blijkbaar met Lexi in dezelfde teken klas en ze doet bot tegen mij. Ze zegt dat ik uit de buurt van Alex moet blijven en geen hoop moet krijgen. Alex is blijkbaar van haar en ik moet met mijn tengels thuis blijven. Ik vind dat ze weer eens overdreven reageert, maar zeg dat ze zich geen zorgen hoeft te maken.

Na mijn tekenles heb ik Spaans en dat is echt heel wat anders. In Nederland heb ik nog nooit Spaanse les gekregen en hier zijn ze al veel verder dan dat ik ben. Dus moet ik nodig wat inhalen.

De boekenclub komt vandaag bij Alexa bijeen. Ze is een aardig meisje en zit op voetbal. Haar gevoel voor humor is niet te beschrijven en ze houdt ook van lezen. Ik zit tijdens de besprekingen met haar samen en we praten over van alles en nog wat. Alexa heeft van die schattige bruine spleetogen die haar Vietnamese afkomst verraden. Ik vind haar hierdoor op een teddybeer lijken en om het af te maken, heeft ze bruin golvend haar.

Nadat we klaar zijn, ga ik met mijn fiets terug naar school, omdat ik training heb. Ik merk dat de jongens tijdens de training afstandelijk doen tegen mij. Het is best raar, want ik heb ze nooit wat misdaan. Ze gooien de bal wat later of doen stom. Ze tackelen mij niet serieus of praten met elkaar en laten mij stikken. Na een tijdje boeit het me niet meer en ik zorg er gewoon voor dat ik mijn best doe. Dat ik een meisje ben, betekent niet dat ik minderwaardig ben en dat ga ik ze bewijzen.

Na de training ga ik naar huis en begin na te denken hoe ik het zal aanpakken. Ik moet bedenken hoe de jongens mij niet meer zullen buitensluiten.

—————————————————
Als je het leuk vond, laat een ⭐️ achter😉