Chasing my dream

Hoofdstuk 32

De dagen gaan in een waas voorbij en voor ik het weet is het al vrijdag. Morgen zal ik mijn eerste wedstrijd spelen en ik ben best zenuwachtig. Het doet me denken aan mijn allereerste rugbywedstrijd. Ik kende de regels niet zo goed en was best zenuwachtig. Dus vroeg ik een goede vriend om advies, omdat hij een hele goede speler is. Na mijn gesprek met hem was ik minder zenuwachtig en ben met een goed gevoel naar mijn wedstrijd gegaan.

De jongens vroegen of ze mij morgen moeten ophalen, omdat ze met de auto gaan. Ik vond het wel goed en stemde ermee in. Het is wel handig als ik nu ga slapen zodat ik morgen fris en fruitig ben. Met dit in gedachten ga ik naar bed en val in slaap.

Mijn moeder heeft ontbijt klaar gemaakt en is daarna naar haar werk gegaan. Na het eten was ik mijn bord af en ga naar boven om me om te kleden. Mijn wedstrijdshirt staat me best goed al zeg ik het zelf. Het is bordeaux kleurig en heeft witte cijfers erop. Mijn broek heeft een witte kleur en zit best grappig. Door de kussentjes lijkt het net alsof ik beenspieren heb.

Een half uur gaat voorbij en ik ga naar beneden om mijn schoenen aan te doen. De jongens kunnen er elk minuut zijn en dan gaan we meteen door naar de kleedkamers. Ik hoor getoeter van buiten komen en dat betekent dat de jongens er zijn. Alex zit aan het stuur en Zac zit samen met hem voorin. Mason heeft de hele achterbank in beslag genomen.

'Move your ass Mason.'

'Do I need to?'

'Yes.'

Hij schuift treuzelend naar de linkerkant en ik stap in.

We hebben het over de wedstrijd en bespreken technieken die ik kan gebruiken. Zac zegt dat ik zo snel mogelijk moet rennen en goed moet opletten op de bal.

'Het is ook handig als je een goede band met de quarterback hebt,' zegt Alex knipogend.

'Huh?' vraag ik niet begrijpend.

'Tijdens de wedstrijd is communicatie van essentieel belang. Als we goed overweg kunnen en meer met elkaar praten, kan dat betere resultaten teweeg brengen,' legt Alex uit.

'Oh oké goed om te weten.'

We gaan rechtstreeks naar de kleedkamers en worden ontvangen door coach Kingsley. Hij vraagt of we er klaar voor zijn en laat ons daarna zitten. Alex bespreekt de tactiek met het team en loopt daarna naar buiten, omdat het tijd is voor de warming-up. Allereerst moeten we een rondje om het veld rennen. Vervolgens doen we oefeningen zoals: knieheffen, hakken billen, over-het-hekje en stretchen.

Nadat we daarmee klaar zijn, gaan we door met passen. We zijn verdeeld over vier even grote rijen en moeten de bal overgooien. Je ontvangt de bal en moet daarna door rennen naar het volgende rijtje. Daar gooi je het naar de volgende. Zo gaan er tien minuten voorbij en voor ik het weet is het tijd. De wedstrijd gaat zo beginnen en ik vind het best spannend. Een middelbare school wedstrijd duurt 48 minuten. Het team komt voor de laatste keer samen in een kring.

'Oké jongens, we gaan bijna beginnen en ik wil dat jullie je uiterste best doen. Het zal niet makkelijk worden, maar ik geloof in ons. We hebben al meerdere wedstrijden gespeeld dus ik verwacht dat het wel goed komt. Of we nou winnen of verliezen dat maakt me niks uit zolang we maar weten dat we alles hebben gegeven,' zegt Alex bemoedigend.

Oké nu begin ik nog hysterischer te worden en ik voel al dat mijn handen zweten. Wat nou als ik iets fout doe of als ik mezelf voor schut zet? Nee zo moet ik niet denken. Ik kan dit wel. Veel tijd om na te denken heb ik niet, want de scheidsrechter heeft gefloten.

Ik observeer de wedstrijd vanaf de zijlijn, omdat ik wissel sta. De coach wil dat ik eerst kijk naar het spel en daarna erin ga. Alex hurkt om de bal te pakken en loopt naar achteren om hem te gooien. Hij gooit het naar de tight end die vervolgens snel begint te rennen. Helaas laat hij de bal vallen terwijl hij keihard wordt getackeld.