Chasing my dream

Hoofdstuk 44

Ik lig in mijn bed, maar kan niet slapen. Het komt allemaal door Alex. Als hij zijn mond had gehouden, zou ik niet aan hem denken. Zijn woorden spoken door mijn hoofd en verlaten me niet. De uren gaan voorbij en ik woel rond in mijn bed. Uiteindelijk besluit ik naar beneden te gaan om te eten. Na al dat denken, heb ik honger gekregen.

Het is muisstil in huis en ik probeer zo geluidloos mogelijk de koelkast te openen. Hmm wat wil ik eten? Augurken, kaas of rijst met witte bonen. Misschien is mijn laatste optie iets teveel om nu te kunnen verdragen. Na een paar minuten peinzen, besluit ik augurken te eten. Ik pak een bord en snij een paar augurken in stukjes. Vervolgens eet ik ze op met een vork. Zo blijf ik nog een half uur zitten en denk na over Alex.

Zijn precieze woorden waren: "Ik hoop dat je gelukkig wordt in het leven en hem kan spenderen met de mensen waar je van houdt. Vergeet niet dat ik om je geef en niet wil dat je pijn lijdt."

Op zich is het gewoon heel erg logisch, maar ik denk dat er ook een onderliggende boodschap in zit. Hij wil hiermee vertellen dat hij om mij geeft en misschien meer wilt dan alleen vrienden zijn. Ik zal hem maandag op school spreken over mijn gevoelens. Na een besluit genomen te hebben, ga ik terug naar bed en val voor ik het weet in slaap. De volgende ochtend gaat veel te snel voor mijn gevoel. Luna vertrekt morgen naar Nederland, omdat de scholen weer gaan beginnen. Het werd net gezellig en nu moet ik weer afscheid nemen van haar. Één ding staat vast, en dat is dat ik haar ga missen.

'Je kunt ook in Amerika blijven en bij ons wonen,' opper ik hoopvol.

Luna moet lachen door mijn enthousiasme en schudt haar hoofd.

'Rebecca, je weet dat ik het dolgraag zou willen, maar ik heb mijn leven in Nederland,' zegt ze voorzichtig.

Ik sta met een zucht op en geef haar een knuffel. De afgelopen twee weken waren geweldig met Luna. Een bekende gezicht zien, was wat ik even nodig had. School en mijn vrienden bezorgen mij om eerlijk te zijn stress. Iedereen verwacht dat het goed met mij gaat, maar dat is niet altijd het geval. Volgens mijn mening moet je gewoon jezelf kunnen zijn en je goed in je eigen vel voelen.

We gaan de dag thuis door brengen, maar moeten eerst boodschappen doen. Dus vragen we aan mijn moeder of ze ons af kan zetten bij de supermarkt. Zij vindt het prima en ze zegt dat ze in de tussen tijd naar de kapper gaat. Het verbaast mij niet aangezien wij er lang over doen om eten uit te kiezen. Binnen een kleine kwartier komen we aan bij de supermarkt. Daar scheiden onze wegen met mijn moeder.

Onderweg naar de fruitafdeling zie ik een bekend gezicht. Ik tik Luna aan en gebaar haar om mij te volgen. Ze knikt verward oké en loopt snel achter mij aan.

'Ik zag een vriend van mij en wij gaan een grap met hem uithalen,' breng ik glimlachend uit.

'Huh?' Luna kijkt me niet-begrijpend aan, maar ik zeg dat we snel aan de bak moeten.

Ik loop naar de pad met emmers en pak er drie. Daarna gaan Luna en ik terug naar de fruitafdeling. Yes hij staat er nog denk ik grijnzend in mezelf. Onderweg heb ik Luna snel vertelt wat ik van plan ben. Ze moest lachen om mij en zei dat ze mee zal doen. Hij staat met zijn rug naar ons wat mij goed uit komt. Luna heeft haar emmer al op haar hoofd gezet en ik zet snel de andere emmer op het hoofd van Kol. Dit gaat niet makkelijk, omdat hij langer is dan ik. Snel doe ik die van mij ook op mijn hoofd en wankel daarna. Zo lijkt het alsof iemand anders een emmer op mijn hoofd heeft gezet.

'What the hell?' Hoor ik Kol roepen.

Daarna doe ik mijn emmer van mijn hoofd en kijk hem lachend aan. Hij begint langzaam maar zeker er achter te komen dat ik het was. Wat duurt het lang bij hem zeg. Nadat hij snapt wat er gebeurt is, moet hij ook lachen.