Chasing my dream

Hoofdstuk 40

Deze avond krijgt een totaal andere wending na de revelatie van Lexi. Ik sta versteld en kijk van Lexi naar Shawn. Hoe kan het dat hij dit nooit ter sprake heeft gebracht?

'Rebecca gaat het goed? Je ziet er bleekjes uit,' vraagt Shawn een beetje ongerust.

'Z-ze is je zusje?' stotter ik.

'Uhm ja maar ik wist niet dat het zo'n groot probleem was. Als ik eerder had geweten dat jij het nog niet wist, zei ik het je wel,' probeert hij me gerust te stellen.

'Daar is het nu een beetje te laat voor Shawn,' breng ik gefrustreerd uit. 'Ik heb al sinds ik op deze school zit, conflicten met je zusje en haar vrienden.'

'Hey praat normaal over mij én mijn vrienden,' komt Lexi boos tussen.

'Jij wist het ook waarom heb je niks gezegd?' vraag ik aan Lexi.

'Wat kan jouw vriendschap met mijn broer mij nou schelen?! Ik ben zijn babysitter niet en al helemaal niet die van jou Rebecca,' zegt ze geïrriteerd.

'Oké ik kan dit nu niet aan dus ga ik even mezelf opfrissen.' Na dit gezegd te hebben draai ik me om en wil weglopen. Helaas pakt Shawn mijn pols vast en hij laat me stoppen.

'Alsjeblieft Rebecca luister nou naar mij. Jij bent een hele goede vriendin en ik wil je niet kwijtraken door zoiets onbenulligs. Als ik had geweten dat je er zoveel aandacht aan zou besteden, had ik het meteen gezegd.' Hij kijkt me sip aan en ik vind het heel even jammer voor hem.

'Sorry Shawn maar ik moet nu even afstand nemen om mijn gedachten op een rij te zetten. Natuurlijk blijven we wel vrienden, omdat ik je mag. Jammer genoeg heb je wel mijn vertrouwen gekrenkt en ik moet nadenken.'

Zijn greep om mijn pols verzwakt en ik loop weg richting het toilet. Mijn hoofd doet erg pijn en ik voel me niet goed. Ik had naar mijn moeder moeten luisteren. Ze vond dat ik teveel deed en mezelf alleen maar uitputte. Natuurlijk klopt dit wel, maar ik ben erg koppig. Dus zei ik dat het wel goed ging met mij. Nu kan ik de gevolgen daarvan accepteren. Eenmaal bij het toilet aangekomen, ga ik naar binnen.

Ik spetter koud water op mijn gezicht en blijf even stilstaan. Mijn maag doet erg pijn en ik heb geen idee hoe dat is gebeurd. Ook heb ik soms last van mijn darmen terwijl er niks bijzonders aan de hand is. Waarschijnlijk ga ik binnenkort naar de dokter. Enkele minuten verstrijken en ik besluit terug te keren naar mijn vrienden. Het moment dat ik een voet buiten het toilet zet, voel ik mijn hoofd draaien.

Heel even denk ik dat ik neer zal vallen op de grond. Ik zet me schrap voor de val, maar die komt niet. Dus doe ik mijn ogen open om te zien wat er aan de hand is. Een sterke paar handen houden mijn armen vast en trekken me omhoog. Wanneer ik weer recht sta, kijk ik in de groene ogen van Zac.

'Gaat het met je Rebecca?' vraagt Zac bezorgd.

'J-ja het gaat wel mijn hoofd draait alleen een beetje. Maak je geen zorgen en bedankt voor de redding,' zeg ik glimlachend.

'Ik denk dat je beter even kan gaan zitten. Zodat we beiden zeker weten dat alles goed met je gaat.' Hij leidt me ondertussen naar een stoel.

'Dankjewel Zac,' breng ik zacht uit doordat praten iets teveel inspanning van mij vergt.

Zac loopt richting de tafels met drinken en komt terug met een beker water. Hij reikt het aan en ik neem een slok. Zo blijven we een paar minuten stil zitten. Uiteindelijk doorbreek ik de stilte.

'Ik ga mijn tas pakken van onze tafel en ik zal daarna mijn vader bellen. Het is tijd om naar huis te gaan, want ik voel me niet zo goed.'

'Dat is niet nodig ik breng je wel naar huis,' zegt Zac meteen zonder enige aarzeling.