Chasing my dream

Hoofdstuk 54

Ding donggg ding donggg

Ik sta momenteel voor de deur van Alex. Er zijn de afgelopen dagen zoveel dingen gebeurd waardoor ik geen moment rust heb gehad. Het wordt eens tijd voor een gesprek, maar ik weet niet hoe Alex gaat reageren. Vooral na gisteren ben ik er niet zo zeker meer van. Door al mijn gepieker, heb ik niet door dat Dylan de deur opent. Huh sliep hij bij hun?

'Hey Dylan,' zeg ik glimlachend naar de broer van Alex.

Hij lijkt heel even niet te weten wie ik ben, maar herpakt zich snel. 'Hoi Rebecca.'

'Uhm ik wou Alex spreken, is hij thuis?' vraag ik zenuwachtig.

'Ja die is zeker thuis. Als je goed luistert, zul je zijn gesnurk aan het einde van de straat nog steeds horen,' lacht hij.

Dit ontlokt mij ook een lach. Hij stapt weg bij de deur zodat ik erlangs kan. Vervolgens gaat hij naar boven om Alex wakker te maken. Dit duurt wel eventjes aangezien hij na een kwartier nog steeds niet terug is. Pff is hij zo'n zware slaper dat hij niet wakker wordt? Uiteindelijk komt Dylan naar beneden om een ontbijtje klaar te maken.

'Je houdt wel van een omelet toch?' vraagt Dylan van de pan opkijkend.

'Uh ja bedankt,' zeg ik snel.

Houdt Alex een winterslaap ofzo? Waar blijft die gozer.

'Het verbaasd me om jou zo fris en fruitig te zien. Alex ziet er niet uit.'

'Uhm ja hoezo zou ik er niet fris en fruitig uit zien?' vraag ik verbaasd aan hem.

'Huh. Heb je gisteravond niet gedronken?'

'Nee ik drink geen alcohol. Het bezorgt teveel hoofdpijn en smaakt ook nergens naar. Om eerlijk te zijn, heb ik nog nooit eerder alcohol gedronken, maar de stank zegt me genoeg.'

Veel tijd om over de vragen van Dylan na te denken heb ik niet, want een grauwe Alex komt de keuken binnenlopen. Die heeft inderdaad betere dagen gezien al zeg ik het zelf. Hij kijkt me knipperend aan om er zeker van te zijn dat ik tegenover hem zit.

'Wat kom jij hier doen Rebecca?' vraagt Alex gapend.

Nou ik heb de afgelopen dagen verschillende gesprekken in mijn hoofd gevoerd, maar dit in ieder geval niet. Hoe bedoel je; "wat kom jij hier doen?" Je een klap op je- rustig aan Rebecca. Beheers jezelf eens.

'Ik wou het over onze open communicatie hebben,' zeg ik een beetje schaapachtig.

Alex kijkt van mij naar Dylan en dan weer terug naar mij. Dylan snapt de hint en gaat na het uitzetten van het fornuis weg.

'Wat valt erover te zeggen?'

'Alex ik weet niet of je express met die domme vragen komt of of je gewoon een imbeciel bent,' breng ik geïrriteerd uit.

Hij krimpt ineen op het moment dat ik mijn stem verhoog. 'Wow rustig aan tijger. Ik vroeg je iets doodgewoon en je hoeft niet te schreeuwen, ik heb een kater.'

Ik staar hem ongelovig aan. Is this guy for real? Oké weet je wat, vandaag ben ik de volwassene en ga ik het verstandig aanpakken.

'Alexander ik wil je wat vragen,' begin ik serieus, 'respecteer je mij?'

Zijn ogen gaan een centimeter omhoog en hij kijkt me onderzoekend aan.

'Ja Rebecca, ik respecteer je volkomen,' antwoordt hij.

'Oké dat is het enige juiste antwoord. Je hoort iedereen altijd te respecteren ook al ben je het niet altijd met ze eens. Let op de dingen die je zegt, want je kunt zomaar harten breken.'