Chasing my dream

Hoofdstuk 57

Mijn zitplek aan het raam biedt mij een perfect uitzicht op het vliegveld. Snel wandelende passagiers die hun vlucht moeten halen, ouderen die worden vervoerd door de medewerkers, rennende kinderen en ouders die ze terug roepen. De gate waar ik nu zit, is redelijk rustig. Op zich verbaasd het me niet echt aangezien er veel mensen op wintersport gaan. Misschien ga ik volgend jaar ook wel samen met mijn vrienden. Het is alweer een tijd geleden sinds ik voor het laatst ben wezen skiën. Na zo'n half uur mogen we eindelijk boarden. Één van de stewardessen scant mijn ticket en wenst me vervolgens een fijne rit.

Mijn handbagage is gelukkig niet al te zwaar waardoor ik het snel kan opbergen boven mijn stoel. Helaas zit ik niet aan de kant van het raam, omdat die plek al bezet was. Ach joh, ik ga toch lezen en muziek luisteren tijdens mijn vlucht dus ik hoef niet naar buiten te kijken. Met dit in gedachten begin ik aan mijn urenlange vlucht.

******

Na het landen, ben ik meteen door gelopen om drukke rijen te vermijden. Wat ben ik blij dat ik dat heb gedaan, want de rij bij de douane is echt niet normaal lang geworden. Ik moet wel een tijdje op mijn koffer wachten en ik haat wachten met heel mijn hart. Eindelijk komt mijn koffer op de band en kan ik weg van hier. Mijn familie wacht me aan de andere kant van de schuifdeuren op en het aanzicht van ze laat me bijna huilen van vreugde. Mijn grootouders zijn zulke schatjes en Maddy is er ook! Ik schuifel snel naar ze toe en word in een stevige omhelzing genomen door mijn grootouders en daarna door Maddy. 

'Mijn kleine meisjes zijn zo groot geworden,' zegt mijn oma trots.

'Omaaaa,' beginnen Maddy en ik tegelijk.

'Kom kom je geneert ze nog,' lacht mijn opa.

Lachend, lopen we naar de auto en rijden naar huis. De rit naar huis duurt ongeveer vijftig minuten vanaf Schiphol. Onderweg zie ik koeien grazen op de weilanden. Ik geef toe dat ik het aanzicht van al dit groen heb gemist. Thuis word ik gegroet door heerlijke aroma's die mijn mond doen wateren. Mijn oma heeft gekookt en het ruikt niet normaal lekker. Aan de geur af te leiden, heeft ze waarschijnlijk pasta pesto met kip gemaakt. 

Ik breng mijn koffer snel naar boven en neem een snelle douche om me op te frissen. De douche deed me goed na al die uren reizen. Mijn grijze joggingsbroek en witte t-shirt zitten lekker losjes waardoor ik kan relaxen tijdens het eten. Tijdens het eten brengen onze grootouders ons up-to-date met het laatste nieuws over onze familie. Er is zoveel dat ik op magische wijze heb gemist rara hoe kan dat nou... 

Maddy en ik ruimen de tafel af en doen de afwas. Mijn tel blijft piepen door de berichten van mijn vrienden die met me willen afspreken nu ik hier ben. Ik heb met een paar al plannen gemaakt. 

'Heb je ma en pa al gebeld?' vraagt Maddy aan mij. 

'Jaa ik deed het voor het eten.  Ze waren blij dat alles goed ging onderweg.'

'Hahah jah ze kunnen soms zo ongerust zijn,' lacht mijn zus.

Zij heeft daar natuurlijk ervaring mee aangezien ze zomaar naar Schotland wou gaan. Onze ouders waren een tijdje prikkelig door dat nieuws en ik moest ze zien te kalmeren als ik überhaupt nog iets zou willen doen in mijn leven. Maar ja, dat was niet waar ik het over wou hebben.

'Hey Maddy wil je met me naar HRC? Lydia appte me net en zei dat ze om 13.00 uur een wedstrijd spelen tegen Diok.' 

Mijn zus kijkt me aan alsof ik haar iets geks vroeg, maar zegt na twee minuten is goed. Oké, ik weet nu al dat er een andere reden is waardoor ze wil komen. Hmm ik zal dat wel ontfrutselen denk ik duivelig bij mezelf. 

'Dus wil je me vertellen waarom je van gedachten bent veranderd?' vraag ik recht voor de raap. 

Maddy doet alsof ze me niet hoort en zet de muziek harder en begint mee te neuriën met het lied.