Chasing my dream

Hoofdstuk 14

POV Rebecca

'Hoi Rebecca,' brengt hij lachend uit.

Voor mij staat Zac te lachen en om eerlijk te zijn moet ik ook lachen. Hij heeft mijn milkshake over zijn kleding en het is wel een grappig aanzicht.

'Nou ik ben mijn sleutels vergeten en kwam daarom rennend,' verklaart Zac.

'Aha dus je dacht: ik ga snel rennen en knal tegen de eerst volgende die ik zie,' zeg ik treiterend.

'Ja, want dat is iets wat ik heel erg leuk vind,' zegt hij met een glimlach.

'Nou moet jij niet je sleutels gaan halen?' zeg ik nog steeds lachend.

'OH SHIT helemaal vergeten, zie je later Rebecca.' Terwijl hij dat heeft gezegd rent hij door naar boven.

Nadat hij weg is gegaan, ben ik weer naar de kassa gelopen om een nieuwe milkshake te halen. Met mijn milkshake in mijn hand loop ik richting de bushalte. Thuis aangekomen, ga ik naar mijn kamer en zie dat ik een bericht van Mia heb ontvangen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Mia❤️😈🔥                                               📹📞
Online

16.55
M: Hey Rebeccaaa
Hoe gaat het
Wat doe jee
Ik wil je wat zeggen😏

16.57
R: Waarom stuur je nooit in één keer een bericht🤦🏻‍♀️😂

16.58
M: Tja je kent me nu al een paar weken en weet toch dat ik ervan hou om heel veel berichtjes te versturen😝

16.59
R: Ja inderdaad😂😂😂 maar wat wou je zeggen?

Mia is aan het typen.............

⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

En toen was het zwart. Mijn telefoon is uitgevallen, fijn net nu Mia me iets wil vertellen. Licht geïrriteerd pak ik mijn oplader en zet mijn telefoon eraan. Dan maak ik maar een beginnetje aan mijn huiswerk. Ik heb alles voor morgen al af en besluit te gaan slapen, want het is al tien uur geworden. Net wanneer ik mijn bed in ga, hoor ik mijn telefoon trillen, maar ik heb geen zin om het te pakken dus blijf ik in bed liggen. Uiteindelijk overwint mijn nieuwsgierigheid het toch en sta ik op om mijn telefoon te pakken. Ik haal hem uit de lader en spring weer op mijn bed. Op mijn scherm zie ik dat een anoniem nummer me een bericht heeft gestuurd. Er staat dat mijn kamer een mooie kleur heeft. Het heeft een moeras groene kleur en een lamp staat aan.

Met grote ogen bekijk ik het bericht. Wie heeft dit gestuurd en hoe zag deze persoon mijn kamer. Dan valt het kwartje; mijn raam staat nog open en ik ben het vergeten dicht te doen. Ik sta snel op en kijk naar buiten, maar ik zie niemand. Nadat ik mijn gordijn dicht heb gedaan, loop ik terug naar mijn bed. Dus besluit ik er weinig aandacht aan te besteden en ga slapen.

De volgende dag word ik wakker met hoofdpijn. Na mijn dagelijkse routine ga ik naar beneden en zie dat mijn moeder en vader al aan tafel zitten. Mijn moeder heeft kuymak gemaakt en ik ben daar echt gek op. Het is een Turkse gerecht en wordt gemaakt van maismeel en gezouten kaas. Als je het proeft word je er echt gek op. We waren een keer met mijn ouders op vakantie gegaan naar Turkije. In de zwarte zee regio is dit erg bekend met het ontbijt. Ik was er natuurlijk wel benieuwd naar en proefde het en vond het erg lekker. Terugdenkend aan mijn vakantie heb ik weer zin gekregen om op vakantie te gaan. Mijn moeder haalt me uit mijn gedachten.

'Rebecca kom je nog aan tafel of blijf je daar staan?' vraagt ze lachend.

'Ik kom al,' zeg ik met een lach.

Na het ontbijt hoor ik de auto van Amber en draag snel mijn witte Converse schoenen. Ik pak mijn tas en loop naar buiten, maar ik zie iemand naast haar zitten. Als ik goed kijk naar wie het is, zie ik de zus van Amber. In de auto vertelt Kara, de zus van Amber over haar opleiding. Ze is al klaar met de middelbare en is nu een freshman dus een eerstejaars op de universiteit. Na Kara afgezet te hebben op haar stageplek rijden we door naar school.

We beginnen de dag met biologie. Ik loop het lokaal binnen en zie de rest al zitten. Amber en ik zijn net op tijd aangekomen dus zijn er nog een paar plekken over. Hierdoor moet ik aan een tafel naast die van Lexi zitten en dat is niet zo fijn, want ze haat me en ik mag haar ook niet bepaald. Het lijkt wel een eeuwigheid, maar uiteindelijk gaat de bel. Blij sta ik op en loop richting de deur. Net voordat ik naar buiten wil lopen, word ik geroepen door een stem. Ik draai me om en zie Alex staan.

'Oh hoi Alex.'

'Hey Rebecca kunnen we deze week zondag verplaatsen naar zaterdag middag?'

'Ja, dat is wel goed,' breng ik uit.

'Oké top zie je dan!' Na dit gezegd te hebben loopt hij weg.

Wat ik niet wist, was dat Lexi ons gesprek heeft gehoord. Natuurlijk kan hier niks goeds van uitkomen, maar de tijd gaat het leren. De dag verloopt voor de rest probleemloos en ik ben eindelijk uit. Alexa en ik fietsen samen naar de bibliotheek, want daar komen we vandaag bijeen met de boekenclub leden. Na gepraat te hebben over de selectie boekenreeks ga ik snel langs huis, want ik heb nog anderhalf uur voor de training. Thuis eet ik snel even wat en ga dan naar boven om me om te kleden.

Ik zie dat het al 17.30 uur is en ik moet nu wel opschieten, want het duurt zo'n vijftien tot twintig minuten om fietsend naar school te gaan. Net voor de training begint, kom ik aan. Merendeels van de jongens zijn er al en er is blijkbaar iemand jarig. Het is wel een aardige persoon dus zing ik gewoon lekker mee. De training verloopt vermoeiend, omdat we veel conditie oefeningen doen. Alex heeft een niet normaal goede conditie. Hij rent voorop en blijft gewoon snel gaan. Ik daarentegen ben al blij dat ik niet neer val. Uiteindelijk zijn we klaar en pak ik mijn spullen en stap op mijn fiets. Na twintig minuten ben ik eindelijk thuis aangekomen en ga meteen op mijn bed liggen. Ik moet eigenlijk voor mijn economie proefwerk leren, maar heb daar totaal geen zin in. Nou maar hopen dat ik de opdrachten die ik tijdens de lessen had gemaakt herinner.

Er is een site genaamd: "hi soul" en ik heb hier een nieuwe vriendin gemaakt. We praten vaak over van alles en nog wat. Ze heeft een sterke karakter, maar is ook erg aardig. Laatst hadden we het over films en series en ze kijkt ook naar bijna alles wat ik kijk. We zijn allebei gek op Dylan O'Brien en hebben een manier van begrijpen. In het echt ken ik haar niet, maar ik zou haar wel graag willen ontmoeten. Het is al laat geworden en ik besluit te gaan slapen.

Ik besluit om vandaag fietsend te gaan. Vandaag heb ik in de ochtend Engels en eindig de dag met scheikunde. Op school aangekomen, loop ik naar mijn kluisje. Wanneer ik aankom, zie ik iets geschreven op mijn kluisje: "Vieze ratten zoals jij horen hier niet, ga terug naar je riool."