Chasing my dream

Hoofdstuk 41

De volgende ochtend word ik harmonieus gewekt door de zonnestralen die mijn kamer binnen vallen. Wat had ik nou anders gewild? Hoor het sarcasme denk ik met mijn ogen rollend. Ik word wakker gemaakt door iemand die op mijn buik springt.

'Hállo was dit nou echt nodig?!' roep ik boos. Wat was dit een stompzinnige actie.

Ik kijk omhoog naar degene die me zo heeft wakker gemaakt. Mijn mond valt open, omdat het Luna is. 'Luna!' Meteen zit ik recht en ik omhels haar. Wat heb ik haar gemist zeg, zij is net als een zusje voor mij. We zijn samen opgegroeid en zijn daarom onafscheidelijk. Onze moeders zeggen altijd dat we net een tweeling zijn.

'Maar hoe?' vraag ik verbaasd. 'Waarom heeft mijn moeder mij niet wakker gemaakt om jou op te halen?'

'Dat heb ik tante Nina gevraagd, omdat ik je wou verassen,' zegt ze glimlachend.

We staan ondertussen op en ik strek mijn armen. Luna staat nu naast me, maar ze is net zo lang als mij geworden. Ze was een half jaar geleden korter dan ik.

'Ik zie dat je een paar centimeter bent gegroeid.'

'Ja nu zijn we even lang dus kun je niet meer opscheppen.' Ze steekt haar tong naar mij uit en ik moet hierom lachen. Ik geef een klap op haar schouder en ze begint ook lachen.

'Sommige dingen zijn echt niet veranderd. Je hebt nog steeds sterke handen waarmee je me slaat.'

'Huh?' Ik kijk haar verbaasd aan, maar snap een paar seconden later wat ze bedoelt.

Op momenten dat ik blij ben, geef ik degene naast me een klap op zijn of haar schouder. Dit gebeurt zonder dat ik het door heb en mijn vrienden zijn daar niet zo blij mee. Ze zeggen dat ik zware handen heb alhoewel ik daar niets van merk. Het voelt voor mij alsof ik ze rustig een schouder klopje geef, maar voor hen voelt het eerder als een platte hand.

We lopen de trap af en gaan aan tafel. Mijn moeder heeft pannenkoeken gebakken en het ruikt hier heerlijk. Ik spuit slagroom op mijn pannenkoeken en zet een paar aardbeien bovenop. Een paar minuten gaan voorbij en mijn moeder herinnert zich dat ze de huisarts moet bellen. Dus staat ze op om hem te bellen. Ondertussen praten Luna en ik over het afgelopen jaar. Ze is blijkbaar gestopt met lacrosse, omdat ze er geen tijd meer voor had. Dit moet zeker vervelend voor haar zijn. Luna genoot van haar wedstrijden.

'Wat doe je dan in je vrije tijd?' vraag ik om de stilte te doorbreken.

'Niks belangrijks. Ik ga naar de sportschool en naar mijn gitaar lessen,' zegt ze nonchalant.

Hmm het lijkt wel alsof ze iets voor mij verbergt. Oké ze moet nodig opgevrolijkt worden, want triest zijn staat haar niet.

'Kom op, we gaan.'

'Huh?' Luna kijkt me verward aan.

'Je bent in Texas! Dus moet je genieten van je tijd en natuurlijk ook de omgeving bekijken,' zeg ik enthousiast.

Ze begint te lachen en staat op om naar haar kamer te gaan. We hebben een extra kamer waar onze gasten in kunnen verblijven. Een kwartier later komen we beiden naar beneden. Ik doe mijn schoenen aan en pak daarna mijn jas. Net wanneer we de deur uit willen gaan, roept mijn moeder ons terug. Ze heeft blijkbaar een afspraak gemaakt bij de huisarts voor morgenmiddag. Ik vind dit niet noodzakelijk dus zeg ik dat ze het af kan zeggen. Nadat mijn moeder oké heeft gezegd, gaan we naar de bushalte.

Gelukkig komt de bus al snel en stappen we meteen in. Het duurt zo'n veertig minuten voordat ik de eerste grote gebouw zie. Nadat de bus is gestopt, stappen we uit. Luna wil graag weten wat er hier allemaal te zien is. Om eerlijk te zijn, ben ik niet vaak buiten geweest. Alleen als het nodig was of als we gingen shoppen. Dus ben ik net zoals Luna een toerist. Dit vind ik wel geinig, omdat we samen de stad gaan verkennen.