Chasing my dream

Hoofdstuk 31

POV Alex

Ik staar al een paar uur naar het plafond, omdat mijn gedachten steeds naar Dylan gaan. Waar verblijft hij en is alles goed met hem? Uiteindelijk wint de nieuwsgierigheid en sta ik op. Aangezien het half twee 's nachts is, zal het niet makkelijk gaan. Mijn auto staat voor de deur geparkeerd en ik ga gewoon met mijn pyjama naar buiten.

Een half uur later kom ik aan bij het appartement van zijn vriend. Ik bel aan en wacht totdat er wordt geopend.

'Wie is daar?' Hoor ik een slaperige stem zeggen.

'Ik ben het Alex, is Dylan er?'

Ik hoor geluiden komen van de andere kant en een minuut later gaat de deur open. Voor me staat Dylan met wallen onder zijn ogen. Mijn broer die ik een paar maanden geleden voor het laatst zag, staat nu in levende lijve voor me.

Ik schraap mijn keel en zeg: 'Goed om je weer eens te zien, sorry dat ik zo laat ben gekomen.'

'Het is inderdaad een beetje aan de late kant. Kon het niet wachten tot vanmiddag?' vraagt Dylan vermoeid.

'Nee niet echt.'

'Hoezo niet Alex.'

'Misschien komt het doordat je geen antwoord geeft op mijn berichten óf vanwege het feit dat je uit huis bent gezet en niks hebt doorgegeven,' breng ik kwaad uit.

'Nou sorry hoor, maar ik wist niet dat je mijn vader was.'

'Dylan je weet dat ik het goed bedoel. Ik ben verdomme je broertje en maak me zorgen om je. Jij bent veranderd sinds de dood van pap en niet op een goede manier.'

'Ben je gekomen om mij dit te zeggen?' zegt hij geïrriteerd.

'Nee ik wou vragen of je dinsdagavond wilt komen voor het avondeten. Mam heeft je gemist en ik vind dat je haar een bezoekje moet brengen.'

Hij kijkt me nadenkend aan en het blijft een paar minuten stil.

'Oké ik zal er zijn, ma...'

Ik onderbreek hem voordat hij zijn zin kan afmaken en ga snel naar mijn auto. Net voordat ik wil instappen, draai ik me even om en zeg dat hij er om 18.30 uur moet zijn. Het is alweer drie uur in de nacht als ik thuis aankom. Ik zet mijn autosleutels weg en ga meteen naar bed.

POV Rebecca

School begint weer eens yay, hoor mijn sarcasme. Vandaag heb ik tot half twee les, omdat scheikunde is uitgevallen. Dit maakt mijn dag iets beter. Opstaan is altijd een drama bij mij. Meestal kom ik ook bijna altijd te laat doordat ik niet opsta om mijn kleding aan te doen. Ik lig een kwartier in bed en voor ik het weet is het alweer tien over half acht. Shit ik moet nu echt weg. Mijn kleding heb ik gisteren al klaar gezet dus doe ik het snel aan.

Ik draag een zwarte broek met een witte Adidas sweater erbovenop. Mijn haren doe ik in een staart en ik ga snel naar beneden. Het is de eerste keer dat mijn bruine golven niet onder de klitten zitten. Amber heeft me al drie keer gebeld, maar ik zie het nu pas. Ze heeft een bericht achtergelaten in mijn voicemail.

Voicemail
Hey Becky sorry dat ik dit zo laat doorgeef, maar ik kan vandaag niet komen. Ik heb een tandartsafspraak en mis de eerste twee uren. Have fun at school!!

Dít kan toch niet waar zijn waarom moet dit mij gebeuren? denk ik ongelukkig in mezelf. Oké het is alweer vijf voor acht en ik heb nog ongeveer twintig minuten om in de les te zijn. Fietsen wordt hem niet, want mijn band is lek. Snel begin ik na te denken en dan komt het in me op om Alexa te bellen. Zij begint het tweede en misschien wil ze mij wel snel afzetten.