Chasing my dream

Hoofdstuk 16

Mijn slaapfeestje met Mia was erg gezellig en ze is al naar huis gegaan. Het is zaterdagmiddag en Netflix en chill is altijd het leukste om te doen dus dat ga ik lekker doen, denk ik grijnzend bij mezelf. De meeste mensen die ik ken, zeggen dat ik verslaafd ben aan films en series, maar dat klopt ook wel.

Het is vier uur geworden en ik zit al drieënhalf uur naar "Drake and Josh" te kijken. Ik besluit om even iets te gaan eten en loop naar de keuken. Zoals gewoonlijk is zaterdag mijn moeder help dag dus begin ik aan de afwas. Na het afwassen, pak ik de stofzuiger en zuig heel het huis schoon. Door al mijn inspanningen ben ik moe geworden en ga zitten. Gelukkig is mijn telefoon binnen handbereik en ik pak hem. Het is al vijf uur geworden. Er is iets vandaag, maar ik weet niet meer wat het was. Ik kijk naar mijn notities en agenda, want ik schrijf het meestal op. Natuurlijk heb ik dit keer niks geschreven.

Ik zet de tv aan en bekijk oude Nickelodeon series. Plotseling schiet het me binnen. Vandaag zou ik met Alex trainen, shit! Op de klok zie ik dat het al 17.16 uur is en we hebben om half zes afgesproken. Ik trek een sprintje naar mijn kamer en kleed me snel om. Het is nu 17.22 dus ik heb nog acht minuten om op tijd te komen. Heel snel joggend ga ik naar het park en zie Alex al staan. Hij begroet me en we beginnen aan onze training. Na een vermoeiende training pak ik mijn spullen om te gaan.

'Hey Rebecca waar ga je heen?' vraagt Alex.

'Naar huis, want we zijn toch klaar?' vraag ik verward.

'Ja we zijn klaar, maar ben je lopend gekomen?'

'Ja.'

'Oké kom dan zet ik je wel met de auto af.'

'Dat hoeft echt niet, want je moet dan waarschijnlijk een omweg maken,' zeg ik snel.

'Maak je geen zorgen het maakt mij niet uit en je bent moe geworden van onze training,' zegt hij bedachtzaam.

'Oké ik kom,' zeg ik uiteindelijk.

We lopen naar zijn auto en stappen in. Onderweg naar mijn huis hebben we het over van alles en nog wat. Hij heeft blijkbaar een oudere broer en woont bij zijn moeder. Zijn vader is aan kanker overleden en toen hij dit zei, zag ik dat hij een traan liet vallen. Mijn oma had toen ik tien jaar oud was dunne darm kanker, maar ze is gelukkig wel genezen. Na deze verdrietige onderwerp hebben we het weer over leuke dingen zoals het football camp. We gaan over anderhalve week en ik heb er best wel zin in. Uiteindelijk komen we aan bij mijn huis en na hem te bedanken, stap ik uit. Mijn ouders zijn al thuis en ze hebben blijkbaar gezien dat ik ben afgezet.

'Wie was dat?' vraagt mijn vader humeurig.

'Mijn captain van het football team,' zeg ik doodgewoon.

'Spreek je met hem af, is hij je vriendje?' ondervraagd mijn vader mij.

'Nee pap we hebben niks en we zijn gewoon vrienden.' Terwijl ik nadenk over de dingen die mijn vader zei, krijg ik toch een vreemd gevoel in mijn buik. Nee nee nee ik vind Alex niet leuk en dat gaat ook niet gebeuren.

'Oh Barry doe is toch normaal laat haar toch even,' zegt mijn moeder.

'Maar ze werd afgezet door een jongen,' zegt mijn vader tegenstribbelend.

'Hij bracht haar thuis hoogstwaarschijnlijk omdat ze moe was en het al laat is geworden. Zou je willen dat er iets gebeurde terwijl ze lopend naar huis kwam?'

'Nee.'

Mijn vader geeft zich gewonnen en gaat naar de woonkamer.

'Dankjewel mam.'

'Geen dank schat, maar kom de volgende keer zelf thuis. Je vader wordt snel achterdochtig. In zijn ogen ben je nog steeds zijn kleine kindje en hij houdt zielsveel van je.'