Chasing my dream

Hoofdstuk 50

'Geef mij die joystick!' gilt Naomi in mijn oor.

Wat een schel geluid. Echt vreselijk. Mijn trommelvlies is hoogstwaarschijnlijk beschadigd.

'Náómí—' Ik kijk haar met een van pijn betrokken gezicht aan voordat ik verder ga. 'Hoezo kraai je om een joystick?!'

'Jullie spelen al een half uur. Ik wil ook eens.' Ze lacht schaapachtig naar me.

Wat moet ik met haar aan?

'Is goed je mag die van mij. Vraag het de volgende keer aub als een normaal mens.'

Ze is meteen dolblij en neemt mijn plek op de bank. Alexa en zij gaan verder met een potje FIFA 2019. Ik daarentegen loop richting de snackbar. Al dat spelen heeft me een hongerig gevoel bezorgd. Hmm even kijken wat ik kan smikkelen. Er staan borden met gevulde koeken, snickers, cashew noten en nog veel meer dingen. Mijn maag wil voedsel dat me gaat vullen. Hoe laat is het? Dan kunnen Amber en ik pasta en pizza bestellen.

Mijn ogen zoeken Amber af en ik zie haar in de keuken met Mason. Ze staan te praten en Mason glimlacht om iets wat Amber heeft gezegd. Amber is gezien haar gebaren druk bezig met een verhaal. Als ik haar nu zou storen, zou ze me echt op mijn donder geven. Tja dan bestel ik het zelf wel even.

Na een vermoeiend gesprek met het restaurant heb ik eindelijk mijn bestelling doorgegeven. Twee bakken pasta ratatouille en bolognese, pizza tonijn, margherita, funghi, salami en mozzarella. Vervolgens ga ik terug naar de woonkamer en neem plaats naast Alex. Hij kijkt heel even verrast, maar herpakt zich snel weer. Niet lachen Rebecca. Houd je in. Een paar minuten gaan voorbij en hij heeft nog steeds niks gezegd.

'Hey Alex,' zeg ik om de stilte te verbreken.

'Hi Rebecca,' glimlacht Alex. 

'Hoe gaat het met mijn captain?'

Alex doet alsof hij moet nadenken en maakt een hummend geluid. 'Nou het ging normaal, maar alles is perfect nu ik jou heb gezien.'

Uh, wat? Ik weet oprecht niet of ik dit als een compliment moet opvatten of moet cringen. Laat ik voor onze bestwil maar het eerste kiezen. Dus tover ik een glimlach op mijn gezicht.

'Ik hoorde van de coach dat je een voldoende hebt gehaald.' Zijn ogen doorboren die van mij en ik zie daar, trots? Het is fijn om te weten dat hij om mijn aanwezigheid in het team geeft.

'Oh ja hoe gaat het eigenlijk met je broer?' vraag ik nieuwsgierig.

'Beter. Veel beter. Dylan komt weer langs en mijn moeder begint weer haar oude opgewekte zelf te worden,' zegt hij glimlachend.

Ahwww. Mijn hart kan dit niet aan.

'Ik ben blij voor jullie Alex.'

Zo blijven we nog een tijdje doorpraten over koetjes en kalfjes.

Ding dong ding dong

De pizza en pasta is er eindelijk! Ik dacht bijna dat ik zou verhongeren. Amber heeft de deur geopend en brengt samen met Olivia de zakken naar de tafel. Schattig om haar zo te zien met haar toekomstige schoonzus. Natuurlijk als Mason en Amber van elkaar blijven houden en gaan trouwen. Nu ik erover nadenk, zullen ze waarschijnlijk beeldschone kinderen krijgen. Ik zou zeker een moord doen om zulke genen te krijgen. Maar ja laat ik niet teveel afdwalen. Tijd om te eten!

Naomi en Cameron zitten aan het hoofdeinde en nemen de mozzarella voor zichzelf. Hahahah die hebben zo te zien ook honger. Amber komt tegenover me zitten met Olivia en Mason aan weerszijden van haar.

Vingers. Ik voel vingers op mijn hoofd. Huh wie doet dat? Met een ruk draai ik me om naar degene die mijn hoofd lastig valt. Ugh natuurlijk is hij het weer.

'Shawn ik weet dat je dol op me bent, maar haal je tengels van mijn haar. Ik heb het gestileerd en je verpest het zo,' mopper ik.

Hij geeft me een knuffel van achteren en daarna een kus op mijn kruin.

'Ik weet dat je van me houdt wolfje,' grijnst Shawn.

'Hopeloos geval dat je bent,' zucht ik uitwendig.

Shawn komt links van me zitten en Alex neemt rechts van mij plaats. Als laatsten komen Alexa, Kol en Zac ook aan tafel. Oeh Alexa zit naast Shawn. Ik onderdruk een opkomende grijns. Yes ze nemen eindelijk het initiatief van me over. Iedereen kan hun chemie overduidelijk zien, behalve die twee oelewappers. Beiden zijn sporters en houden van wat ze doen. Ook hebben ze een voorliefde voor lezen. Ten slotte zijn ze twee van mijn beste vrienden. Ik wens ze het beste toe.

Na het eten stoppen we onze borden in een vuilniszak en gaan daarna naar de woonkamer. Het is tijd voor pret! Kol kwam met het idee om karaoke te doen. De meesten vinden het goed en we beginnen eerst solo. Amber gaat eerst en zingt een lied van Bridgit Mendler genaamd: "Hurricane". Ze klinkt niet altijd even goed, máár ze blijft doorgaan. Ik zing zelf ook niet goed dus dat komt goed uit. Hahahahahha. Voor ik het weet, ben ik aan de beurt. Uhm wat zou ik willen zingen?

Wrecking ball is één van mijn favorieten, maar ik ben daar niet in de stemming voor. Mia en ik zongen het elke keer samen. Nu we niet meer praten, heeft het zijn glans verloren. Ik mis de tijden dat we vriendinnen waren. Hoe heeft ze mij kunnen bedonderen?

'Rebecca? Ben je er nog?' Zac beweegt zijn hand voor mijn gezicht en kijkt naar me.

'Hè?' vraag ik verward.

'Wat wil je zingen?' Zac bestudeert mijn gezicht en fronst. 'Is er iets Becks?' Zijn bezorgdheid doet mijn hart warmen.

'Nee alles gaat goed hoor,' zeg ik stijfjes en probeer te glimlachen.

'Rebecca kijk eens naar mij-' hij zoekt met zijn ogen naar die van mij. Ik doe wat hij vraagt en kijk in zijn groene kijkers. 'Lieg nooit over je gevoelens. Als er iets met je is, wil ik dat je erover praat. Sluit jezelf niet af, maar praat er alsjeblieft over.'

Ik pak zijn hand en knijp er in.

'Dankjewel Zac. Ik ben blij met jou als vriend,' breng ik glimlachend uit.

'Geen dank Rebecca. Ik ben degene die blij is jou als vriendin te hebben. Nou wat zeg je ervan, zullen we samen onze longen uit onze lijven zingen?' Hij heeft een jongensachtige grijns geplakt op zijn gezicht.

'Wat dacht jij dan,' grijns ik terug.

We gaan samen los op "Eenie Meenie" van Justin Bieber en Sean Kingston. Don't judge us please. Je mag zeggen wat je wilt, maar dit is gewoon een bop. Mijn jeugd is voorbij gegaan met het beluisteren van Justin Bieber. Niet op een fangirl manier waar mijn hele leven om hem draaide, nee ik vond gewoon dat hij goed kan zingen.

Wanneer we allemaal een paar keer geweest zijn, besluiten we taart te eten. Mijn stembanden zijn flink gebruikt vandaag. Dus ik ben wel blij dat we even iets anders gaan doen dan zingen. Amber en ik hebben een slagroomtaart gehaald, omdat dit onze lieveling is. We houden beiden niet van fondant dus dat komt goed uit. Er zitten achttien kaarsen op onze taart die we tegelijkertijd uitblazen. Onze vrienden klappen en ik ben echt blij hun als vrienden te hebben.

POV Alex

Het is alweer een paar uur geleden dat we allemaal afscheid hebben genomen en naar huis zijn gegaan. Ik gedroeg me vandaag echt als een sukkel. Iedereen gedraagt zich volkomen normaal en lacht met haar. Hoezo kan ik geen gesprek voeren met Rebecca zonder mezelf voor aap te zetten? Ze kwam letterlijk naast me zitten en wat doe ik?! Niks. Precies niks. Oké ik kan zo niet langer doorgaan. Morgen vertel ik Rebecca dat ik haar leuk vind.