Chasing my dream

Hoofdstuk 58

Het is alweer maandagochtend. Hoe ik dit weet? Nou ik ben zojuist gewekt door een vrolijke Cassandra. Ze kwam dood leuk mijn kamer binnen waltzen en deed mijn gordijnen open.

'Ga weg het is te vroeg voor jouw goede bui,' jammer ik vermoeid.

'Kom kom Becky, we gaan naar het strand en je bent nog niet eens wakker.'

'Hoe ben je binnengekomen?' vraag ik mopperend.

'Fijn om te zien dat je nog jezelf bent na een jaar weg te zijn geweest en om je vraag te beantwoorden: je oma.' Cassie kijkt me aan en zegt daarna dat ik tien minuten heb om me klaar te maken.

Ik sta met moeite op en poets snel mijn tanden. Daarna open ik mijn kast om snel iets aan te trekken. Uhm ik draag wel gewoon een blauwe spijkerbroek met een witte hoodie en witte air forces eronder. De trap kraakt terwijl ik door Cassandra naar beneden word gesleurd. We zeggen mijn oma gedag en gaan naar de tramhalte. Nu ik wakker ben dringt het tot me door dat Cassie naast me staat en ik geef haar een schouder duw om mijn genegenheid te tonen. Ja, ik houd niet van knuffels dat is gewoon een feit. We kletsen over wat we op het strand gaan doen en stappen daarna in scheveningen uit de tram.

Cassandra en ik hebben zin in kibbeling en gaan lekker een bak halen. De man van de kraam zegt dat we op moeten passen voor de meeuwen. Ik kijk hem gewoon raar aan en loop door. Voor ik het weet, komt er een meeuw op mijn schouder en ik schrik me rot.

'Laten we op het strand eten zodat we van het uitzicht kunnen genieten!' roep ik naar Cassie over de herrie die de meeuwen maken heen.

'Jaa super leuk idee!' roept ze terug.

We lopen richting de zee om een beter uitzicht te krijgen, maar er komen ondertussen steeds meer meeuwen. Ze hebben onze kibbeling gezien en beginnen om ons rond te crikelen. Cassie merkt dit op en zegt dat ze om ons cirkelen. De meeuwen maken spiraalvormige rondjes en komen steeds lager en dichter bij ons. Uiteindelijk zegt Cassandra dat we beter dekking kunnen zoeken om van ze af te komen. Cassie begint met rennen en ik ren achter haar aan. De meeuwen zetten de achtervolging in en het wordt steeds spannender. De man van de kraam had overduidelijk gelijk.

Wanneer we eenmaal uit het zicht zijn, dekken we onze bakken af. De meeuwen gaan weg, op zoek naar nieuw prooi. Na het eten maken we foto's onder de pier om er later naar terug te kijken. Mijn voorcamera is erg slecht geworden waardoor we er zo grauw op komen. We lachen om onze lelijke fotos en wandelen over het strand. Dit is zo rustgevend en ik ben blij dat we hier zijn gekomen.

We zien een heleboel gezinnen samen met hun honden wandelen. Ik raak afgeleid door een spoor van schelpen en zeg tegen Cassie dat ik onze namen met schelpen wil spellen. Dus buk ik om schelpen te verzamelen. Nadat ik een stapeltje heb, zet ik drie schelpen op een rij, maar voor ik het weet springt er een kleine hond voor me. Ik schrik me een hoedje en kijk op. hij is blijkbaar met zijn gezin op pad, want zijn baasje komt en vraagt of het met me gaat. Dit laat me lachen en ik zeg ja. Daarna lopen zij door en sta ik op, vergeten dat ik onze namen wou spellen.

'Je mocht me best waarschuwen hoor,' zeg ik beschuldigend tegen Cassie. Zij barst in lachen uit, omdat ze de hond al zag aankomen en mijn reactie al had voorspelt. Na nog een paar foto's gemaakt te hebben, kopen we churros bij de trap aan het begin van de pier. Wat een rustgevende ochtend.

Cassandra en ik nemen de tram terug naar huis. Onderweg praten we over onze vrienden ik vertel haar over mijn nieuwe vrienden terwijl zij me bijpraat over mijn oude. Een dagje aan zee heeft me goed gedaan en ik kom met een glimlach thuis. Mijn zus is weet ik niet waar, maar mijn grootouders zijn gezellig tv aan het kijken. Ik plof naast ze op de bank neer. Mijn oma wordt meteen boos, omdat ik met zand voeten thuis ben gekomen. Ik moet mijn voeten wassen en mijn pyjama aandoen. Dit laat me lachen terwijl ik op sta om haar instructies op te volgen. Je laat je oma nooit dingen twee keer zeggen tenzij je problemen wilt.