Hoofdstuk 22

341 24 7
                                    

Het is maandagochtend en we zijn hier al een week. De tijd is gewoon voorbij gevlogen en we vertrekken vanmiddag na de lunch. Op dit moment heb ik geen zin om op te staan, maar we ontbijten al over een half uur. Met tegenzin strek ik mezelf uit en loop naar de badkamer. Na het douchen draag ik een joggingbroek en daarop een T-shirt en een vest. De weg naar de kantine is best rustig, omdat de meesten al aan tafel zitten. Ik pak een dienblad en neem een tosti. Vandaag heb ik niet echt zo'n trek dus hoef ik ook niet zoveel. Met mijn dienblad in mijn hand loop ik richting de tafel van Shawn. De jongens zitten er al en begroeten me.

Om eerlijk te zijn, ben ik best wel blij dat we hierheen zijn gekomen. Vóór deze week had ik weinig vrienden in het team en kende ik ze ook niet. Nu ben ik bevriend geraakt met Shawn, Kol en nog een heleboel anderen. Alex, Mason en Zac waren al aardig tegen mij voor deze reis. Ik vind het wel een geslaagde week.

Tijdens het ontbijt praten de jongens over school. Een paar hebben deze week een proefwerk, maar zijn nog niet begonnen met leren. Ik daarentegen heb gelukkig geen proefwerken. Alex en ik moeten samen werken aan ons verslag. Na een tijdje komt de coach en begint aan zijn dagelijkse routine namelijk vertellen wat we vandaag gaan doen.

'Omdat het vandaag onze laatste dag is, gaan we verschillende activiteiten doen. We zullen gaan kanoën, bomen beklimmen en om de middag te eindigen iets gezelligs, maar dat blijft voor nu nog een verrassing,' zegt coach Kingsley.

Het wordt een drukke ochtend dus moeten we meteen beginnen. We worden opgedeeld in twee groepen en gaan dus rouleren met de activiteiten. Ik begin bij het onderdeel boom beklimmen en ik vind dat best leuk. Er is een jongen in mijn groep die hoogtevrees heeft en hij wil dit niet doen. Ik heb begrip voor zijn angst, want het is best wel hoog. De jongens zijn al begonnen en klimmen één voor één omhoog. Na een tijdje wordt er geroepen dat we gaan rouleren, maar ik ben nog in een boom. Kol is er blijkbaar ook nog en we moeten beneden verzamelen. Hij gaat voorop en samen gaan we snel door naar de laatste boom.

Kol ontwijkt behendig een tak, maar ik zie het te laat dus kom ik tegen de tak aan. Tussen het lachen door zegt kol: 'Hahahahah Rebecca je bent soms echt een lomperd.'

'Pff dat weet ik ook wel.'

Nu ik erover nadenk, ben ik echt een lomperd. Naomi belt mij meestal na mijn trainingen en anderhalve week geleden was dat weer het geval. Ik was onderweg naar huis en wou mijn tas van mijn fiets halen. Helaas viel mijn tas op de grond en ik ging mee. Daar lag ik dan, op de grond met mijn fiets op mij. Achteraf gezien deed het wel heel erg veel pijn.

Kol zwaait zijn handen naar me en ik word uit mijn gedachten gehaald. Lachend gaan we snel naar beneden. De rest is al door naar het volgende onderdeel. We lopen samen door naar de kano's en zien dat iedereen al een partner heeft. Dus ga ik gewoon met Kol en het is erg gezellig, want hij vertelt de hele tijd grappen. Er zijn al een paar uur verstreken sinds het ontbijt. De meesten hebben honger gekregen dus gaan we naar de kantine om te eten. Het is tijd voor de verrassing van coach Kingsley.

'Nou jullie zijn waarschijnlijk benieuwd naar wat we gaan doen en dat zal ik jullie nu vertellen.'

Alex en Mason zijn naast mij gekomen en we luisteren aandachtig naar de coach.

'We gaan een eetfestijn houden.'

Sommigen kijken met een verwarde blik en anderen kunnen hun glimlach niet onderdrukken.

'We zullen niet een heel festival hebben, maar een eetwedstrijd met taarten en zoetigheid,' zegt Harold.

Coach Kingsley en Harold delen ons in vier groepen. We maken ons klaar om te gaan beginnen. Het eerste onderdeel is pizza eten en hier doet Mason aan mee. Hij eet wekelijks niet normaal veel pizza en heeft altijd honger. Dus is hij wel geschikt voor dit onderdeel.

Chasing my dreamWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu