Chasing my dream

Hoofdstuk 56

Naomi en ik hebben het tijdens onze girls night over Mia gehad en hoe ze onze vriendschap beïnvloedde. Ons gesprek voelde aan als een hele opluchting. Het was nodig om verder te kunnen gaan met elkaar. Na al dat serieuze gedoe vond Amber dat het tijd was om te relaxen. Ze zette mean girls op terwijl wij snacks uit de kast pakten. Al met al was het een geslaagde avond naar mijn mening. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik me minder zorgen om anderen moet maken. Mijn eigen mentale gezondheid gaat voor. Met dit in gedachten val ik in slaap.

De weken gaan in een blur voorbij met het maken van mijn huiswerk en het leren voor mijn proefwerken. Mijn vrienden maakten zich zorgen om me en bleven vragen hoe het met me ging. Ik waardeer hun bezorgdheid, maar er is niks aan de hand. Tuurlijk doet het pijn dat Alex en Lexi hebben gekust. Moet ik me hierdoor thuis opsluiten en piekeren? Nee, natuurlijk niet. Als ik dat zou doen, zou ik binnen de kortste keren in een inrichting belanden. Mijn energie heeft een uitlaatklep nodig en dat betekent dat ik door moet gaan met het dagelijks leven. Er zijn weleens een paar dagen waar ik geen zin heb in sociale contacten. Dat is volkomen normaal zolang ik de mensen om me heen maar niet buitensluit.

Nou ik zal vandaag in ieder geval iets anders doen. Mason en Amber gaan samen in het park picknicken en hebben mij ook uitgenodigd. Ik wou eerst niet gaan, maar ze stonden erop en accepteerden geen nee. Wat een koppig stel denk ik hoofdschuddend bij mezelf zo zie je maar dat ze perfect voor elkaar zijn.

Een half uur gaat voorbij terwijl ik me klaar maak. Mijn kledij is niet met al te veel zorg gekozen ik heb gewoon een blauwe broek met een smaragdgroene blouse aangedaan. Ik ben net op tijd klaar, want ik hoor een auto voor onze oprit tot stilstand komen. Dat zullen Amber en Mason wel zijn. Na snel mijn veters gestrikt te hebben, ga ik uit huis en doe de deur achter me op slot. De rit naar het park duurt zo'n tien minuten. We zeggen niet zoveel in die tien minuten, omdat de stilte rustgevend is. Eenmaal aangekomen, kiezen we een rustige plek dichtbij een eikenboom uit. De schaduw van de boom schuilt ons van de zon waardoor we het niet zo warm krijgen.

Ah wat is dit heerlijk zeg, picknicken terwijl er een licht briesje is. Mijn stemming klaart op en ik begin me steeds beter te voelen. Lente is waarschijnlijk mijn favoriete seizoen, omdat de bloemen weer tot bloei komen en het weer is kalmerend. Ze hebben blijkbaar al het eten al klaar gezet terwijl ik zat te dagdromen.

'Oh mijn hemel zie ik watermeloen?!' roep ik enthousiast.

'Ja zeker. Ik heb het speciaal voor jou gekocht,' deelt Amber zelfvoldaan mee.

'Had ik je al verteld dat je mijn beste vriendin bent en dat ik heel erg veel van je hou?'

Ze schudt met haar hoofd en mompelt iets wat op "slijmbal" klinkt.

We eten allerlei verschillende lekkernijen zoals: verschillende soorten fruit, croissantjes, sandwiches en cakejes. Gelukkig bedacht Mason dat we waarschijnlijk dorst zouden krijgen en heeft daarom vruchtensap gekocht. Over Mason gesproken; het wordt eens tijd dat ik hem naar zijn afkomst vraag. 

'Mason wat ik me dus al een tijdje af vraag is waar je ouders oorspronkelijk vandaan komen?'

Deze vraag zweeft al een tijdje in mijn gedachten rond en ik moet me echt verdiepen in zaken zoals deze. Ik heb werkelijk geen idee waar merendeel van mijn vrienden vandaan komen, omdat ik dat soort dingen nou niet snel oppak. 

'Mijn ouders zijn beide Italiaans en hun ouders zijn destijds naar de Verenigde Staten verhuisd. Dus we zijn hier al tientallen jaren met onze familie.'

'Dat is echt super cool,' zeg ik opgewekt. 'Huh maar Zac en jij zijn neefjes, maar jullie lijken niet zoveel op elkaar. Zac is bruiner getint dan jij terwijl jij lijkbleek bent,' mompel ik verward.

'Rebecca!' exclameert Amber.

Oeps hebben ze dat gehoord?

'Ja we hebben je gehoord,' zegt Mason lachend. 'En om je vraag te beantwoorden, de vader van Zac is mijn oom en dus Italiaans. De moeder van Zac is Portugees vandaar zijn wat gebruindere huidskleur.'

'Oh dat verklaart een hele hoop.'

Mijn nieuwsgierigheid heeft weer geleid tot nieuwe onderwerpen zoals zijn gezin. Op een gegeven moment vraagt Mason hoe het met mij gaat en of hij iets voor me kan doen wat betreft Alex. Ik probeer het af te wimpelen zodat ik er niet over hoef te praten.

'Ik wacht nog steeds.' Hij kijkt me dood in de ogen aan. 'Mij maakt het niet uit ik heb toch heel de dag.' Mason strekt zijn benen voor zich uit en wacht op een antwoord.

Ik zou eventueel het onderwerp kunnen ontwijken door over iets anders te beginnen. Of misschien kan ik hem een halve antwoord geven zodat hij het onderwerp laat vallen. Nee Rebecca, doe even heel gauw normaal, Mason is één van je beste vrienden en hij geeft om je gevoelens. Hij wil weten hoe ik me voel na het verraad van Alex.

'Alex heeft me de afgelopen weken een paar keer opgezocht. Hij wou over het feest praten. Ik vertelde hem dat hij mijn gevoelens heeft gekwetst en mijn vertrouwen in hem heeft gekrenkt,' zeg ik zuchtend. 'Het feit dat hij vreemd is gegaan doet pijn, maar hij moest het me meteen vertellen. Nu blijft hij zich verontschuldigen terwijl het kwaad al is geschied. Dus vroeg ik hem om ruimte zodat ik mijn gedachten kan ordenen.'

'Wat hij deed was heel erg fout en ik zou hem het liefst een klap willen geven. De enige reden waarom ik dat nog niet heb gedaan is door zijn schuldgevoel. Ik weet dat hij momenteel heel erg veel spijt heeft gekregen van zijn keuze en dat hij zoals je al zei een manier probeert te vinden om het goed te maken.'

'Daar moest hij maar aan denken voordat hij vreemd ging,' zeg ik met mijn ogen rollend.

Amber pakt mijn hand in die van de hare en zegt dat ik me er niks van moet aantrekken. Hij heeft mij verloren en ik moet me op de positieve dingen focussen. Zoals mijn aankomende vakantie! Ik ga morgenavond naar Nederland, omdat we vrij hebben gekregen. De afgelopen weken hebben me uitgeput en ik moet er even tussenuit. Mijn zus vliegt vanuit Schotland naar Nederland en ik kan niet wachten om haar weer te zien. Het is al zo lang geleden sinds we elkaar voor het laatst hebben gezien. Je denkt waarschijnlijk huh hoezo dat dan? Nou we zijn beide niet echt dol op appen en zijn te lui om elkaar te FaceTimen. Dus nu hebben we een dikke week om plezier te maken.

'Rebecca ben je er nog?' vraagt Mason lachend.

'Huh?' Ik kijk hem verdwaasd aan.

'Je was aan het dagdromen en je hoorde ons maar niet,' lacht Amber.

'Oh sorry jongens ik dacht aan mijn vakantie,' grijns ik schaapachtig.

'Oh ja doe de groeten aan Cassandra ik heb haar al een tijdje niet meer gesproken. Ik vraag me af hoe het met haar gaat,' zucht Amber.

'Cassie heeft me een paar keer gebeld om me te vertellen dat ze me niet zomaar laten gaan. Ik moet volgens haar minimaal drie dagen vrijmaken voor ze,' zeg ik lachend. 'Dit zal toch niet gebeuren, omdat mijn grootouders me hoogstwaarschijnlijk niet laten gaan. Ze hebben me al een half jaar niet gezien en hebben me erg gemist.'

'Ahw family quality time,' komt Mason tussenbeide.

We barsten alle drie in lachen uit. Mason is een onnozele gast, maar wel een echte lieverd. Zo praten we nog een tijdje over de dingen die ik in Nederland ga doen en of ik wel al mijn spullen heb ingepakt. Ik ben vergeten mijn nachtbeugel in mijn tas te doen en ik moet nog langs de drogist om handgel te kopen. Dus excuseer ik me om mijn laatste benodigdheden te kopen. Een andere reden die ervoor zorgt dat ik weg wil gaan, is Amber. Ik wil dat ze rustig van elkaars gezelschap kunnen genieten zonder dat ik ze depressief maak. Mijn zorgen zijn al genoeg voor mij en ik wil niet dat ze hun mooie namiddag verspillen door mijn gepeins. Amber vertelt me morgen wel hoe hun date verder verliep nadat ik ben weggegaan.

Na snel mijn benodigdheden gekocht te hebben, pak ik mijn koffer verder in. Zodra ik klaar ben, loop ik naar beneden om samen met mijn ouders het avondeten te eten. Mijn ouders vragen me twintig keer of ik zenuwachtig ben en of ik wel alleen in het vliegtuig kan. Je zou denken dat ik een kind van tien was en niet achttien. Ik heb ze een half uur lang verzekerd dat alles geregeld is en dat ik niet bang ben om alleen te vliegen. Ze lieten het onderwerp eindelijk vallen en ik ben daarna naar bed gegaan. Morgen wordt immers een lange dag en ik wil goed uitgerust zijn.