Chasing my dream

Hoofdstuk 21

De speurtocht loopt op zich wel oké en het is rustgevend, maar ik begin wel slaap te krijgen. Het is al behoorlijk laat geworden. De jongens zien er niet moe uit en lopen gewoon door. Na een tijdje hoor ik geluiden en kijk achterom. Er zit een uil in een boom en daar komen oehoe geluiden vandaan. Gefascineerd door de uil loop ik door. We moeten in groepjes de speurtocht doen. Het doel ervan is om vlaggen te verzamelen en de twee teams die als eerste klaar zijn, krijgen warme chocolademelk met slagroom. Dit klinkt misschien als een slechte prijs, maar geloof mij maar, ik heb erg zin in die chocolademelk.

Ieder groepje is een andere kant op gegaan en ik zit samen met Alex. We lopen naast elkaar en ik begin na een tijdje een gesprek.

'Dusss, hoe gaat het met je?'

'Het gaat wel goed denk ik,' zegt hij lachend.

'Waarom lach je Alex?' vraag ik glimlachend, want zijn lach is erg aanstekelijk.

'Oh niks bijzonders hoor.'

'Uhu tuurlijk en daarom lach je nu als een malloot.'

'Hey! Noem je mij nou een malloot?' vraagt hij verbaasd.

'Misschien,' krijg ik er nog net uit voor ik in lachen uitbarst.

'Rebecca je bent me d'r eentje.' Hij schudt met zijn hoofd nadat hij dit heeft gezegd.

Met een knipoog zeg ik: 'Komt er eentje nu achter.'

Zo gaan we een tijdje door totdat we te horen krijgen dat er al een team klaar is. Mijn teamleden gaan sneller te werk en hierdoor moet ik ook sneller lopen. We hebben al een paar vlaggen, maar nog niet alles. Een half uur later horen we dat het andere team ook al klaar is. Ach, ik drink thuis wel chocolademelk. Onderweg naar de hutten komt Zac naast me lopen.

'Hey Beca.'

'Hoi Zac.'

'Hoe was het?'

'Het ging wel, maar ik ben zo moe,' breng ik slaperig uit.

Zac begint te lachen en zegt: 'hahahaha jij bent altijd moe.'

'Dat is niet waar! Ik ben gewoon iemand die graag op tijd naar bed gaat,' zeg ik tegen brengend.

'Nou Rebecca we zijn aangekomen bij je hut veel plezier in dromenland.'

'Nou dat kan ik je garanderen hoor.'

Hij geeft me een laatste glimlach en draait zich daarna om en loopt weg. Ik loop mijn hut binnen en ga meteen door naar de badkamer. Nadat ik alles heb gedaan, spring ik op mijn bed en begin aan mijn reis naar dromenland. Het is zaterdagochtend geworden en we zijn hier nog zo'n tweeënhalf dag. Mijn telefoon trilt en ik zie dat Naomi me heeft geappt. Ze vraagt of het hier leuk is. Ik beantwoord haar vraag met een ja en vraag wat ze wil. Naomi kennende zit er iets achter haar bericht en ik krijg gelijk, want ze wil iets. Ze vraagt of ik een foto van Zac kan sturen. Uhm ja joh waarom ook niet denk ik bij mezelf. Ik zet mijn telefoon snel weg en kleed me om. Na het eten beginnen we aan onze dag en gaan we weer het gewoonlijke doen zoals: conditietraining, touch en een team run.

Alle oefeningen zijn snel voorbij, maar vermoeiend. De jongens en ik zijn onderweg naar de kantine om te gaan eten. Aan tafel is het erg gezellig en we hebben het over de dingen die we thuis gaan doen. Merendeels van de jongens zeggen dat ze hun playstation hebben gemist, maar ik kan ze geen ongelijk geven. Ik mis mijn ouders en wil mijn vrienden weer zien. Het is wel fijn om even weg te gaan van het dagelijkse leven en hier komen om te trainen. Na een uur moeten we terug naar het veld en gaan verder. In de avond komen we met z'n allen bijeen om een film te bekijken. We kijken een horrorfilm en hij is best gaaf. Hierdoor krijg ik een idee en sta op om het uit te voeren.

Ik heb in mijn hut nog zwarte oog poeder die Mia een keer had gegeven. Ik smeer het op mijn gezicht en doe mijn haar ervoor. Vervolgens ga ik naar buiten en doe een voorproefje. Er loopt een jongen naar het toilet en hij wordt mijn eerste slachtoffer. Achter een plant verschuilend, wacht ik tot hij dichtbij genoeg is. Hij komt steeds dichterbij en staat uiteindelijk voor me.

Ik spring van mijn schuilplek en maak zo'n gek weerwolf geluid en hij weet niet wat hem overkomt. Hij springt van de schrik een meter de lucht in en schreeuwt het uit. Ik kan me niet meer inhouden en moet hard lachen om zijn bange uitdrukking. Nadat hij niet meer bang is, kijkt hij naar mij en begint mee te lachen, want ik heb blijkbaar Shawn laten schrikken.

'Rebecca je bent echt niet goed,' zegt hij hoofdschuddend.

'Hahahaha maar je moest jouw gezichtsuitdrukking zien,' breng ik lachend uit.

'Wat zou jij doen als er plotseling één of ander karakter uit een horrorfilm voor je komt staan.'

'Tja waarschijnlijk is de kans daarop heel erg klein, maar ja, het was leuk jouw reactie te zien,' zeg ik nu grijnzend.

'Je vindt dit grappig hè?'

'Ja heel erg hahahahaha.'

'Nou als je mij nu wilt excuseren Rebecca, ik moet naar het toilet.'

'Dag Shawn.'

Mijn eerste poging is geslaagd en nu ga ik door naar mijn volgende slachtoffers. De jongens kijken allemaal nog naar de film en ik besluit om Zac, Mason en Alex te laten schrikken. Ik sluip rustig via de achterkant naar hun toe, maar Alex ziet me. Snel breng ik mijn wijsvinger naar mijn mond om te vragen of hij niks wil zeggen. Hierdoor krijgt hij een halve grijns op zijn gezicht en blijft stil. Ik vind het leuk om mijn stem te veranderen en ben er ook goed in geworden. Wanneer ik achter de jongens sta, schreeuw ik weer met mijn gekke enge stem.

De jongens weten niet wat ze overkomt en schrikken op. Alex en ik liggen allebei op de grond van het lachen. De gezichtsuitdrukking van Mason was gewoon niet te beschrijven. Zac daarentegen schrok minder, maar bij hem ontsnapte er een kreet.

'Je bent gek,' brengt Mason overweldigd uit.

'Ik vond het best geinig,' zegt Alex.

Zac snuift en zegt sarcastisch: 'Nou hoe kan dat nou weer?'

'Bekijk het zo: de leuke momenten ga je je nog herinneren,' zeg ik met een knipoog.

Na de film gaat iedereen naar zijn hut, maar Alex en ik blijven nog zitten. We moeten samen een geschiedenis project maken en we spreken af wanneer we kunnen. Dinsdag gaan we na school afspreken om eraan te werken. Nadat we klaar zijn, gaan we allebei naar bed. In mijn hut pak ik mijn telefoon er even bij. Shit ik ben helemaal vergeten om een foto van Zac te maken. Dat doe ik dan wel morgen denk ik bij mezelf. Kort hierna val ik in slaap.

Ik word gewekt door geklop op mijn deur. Mijn deken van me af zettend, sta ik op om de deur te openen. Coach Kingsley staat voor me en vraagt of hij me even kan spreken. Hij heeft het over het incident dat een paar dagen geleden plaatsvond. Ze hebben onderzocht wie het gedaan kon hebben, maar tevergeefs, ze hebben niemand kunnen vinden. Ik vraag of Cody er iets mee te maken heeft. Vreemd genoeg was Cody op dat moment met Kol en Jake. Dus hij wordt weggestreept van de lijst. De coach gaat na ons gesprek weer weg en ik kleed me om. Het ontbijt verloopt snel en dit is onze een-na-laatste dag. We gaan vandaag tackelen en werken aan onze conditie.

In het begin is het best saai, maar na een tijdje begint het leuker te worden. Mijn conditie is iets beter geworden en dit helpt ook tijdens de trainingen. We hebben weer een half uur vrije tijd en ik pak mijn telefoon erbij. Oh ja voor ik het vergeet even een foto van Zac maken. Ik loop richting de hut van Zac, want Mason en hij zouden samen Uno gaan spelen. Bij de deur aangekomen, klop ik. Mason opent de deur en vraagt of ik ook mee wil spelen. Tuurlijk denk ik bij mezelf en ga naar binnen. We spelen al vijf minuten en hebben het erg naar ons zin.

'Hey! Dat is oneerlijk,' roep ik uit. Zac had een kaartje verstopt en daardoor moest ik vier extra kaarten krijgen.

'Wat is oneerlijk ik heb niks gezien,' zegt Zac onschuldig.

Mason besluit om er niet mee te bemoeien. Hij kiest geen kant, omdat hij neutraal wil blijven en zo gaan we een tijdje door.

'Smile.' En flits! ik heb een foto van een lachende Mason en een verbaasde Zac. Ik maakte gewoon een onverwachte foto. Uiteindelijk ruimen we op en gaan terug naar de rest. Alex staat daar op ons te wachten. Samen lopen we naar het veld en gaan weer door met de training.