Chasing my dream

Hoofdstuk 15

Ik ben aangekomen op school en sta nu voor mijn kluisje waar: "vieze ratten zoals jij horen hier niet, ga terug naar je riool" op staat. Om me heen zijn er al leerlingen verzameld en ze kijken allemaal naar mijn kluisje. Ik zie Naomi naar mij toe komen en ze vraagt wie het gedaan heeft.

'Ik weet niet wie het heeft gedaan Naomi,' zeg ik grillig.

Naomi is het zat dat er steeds meer mensen komen en wordt boos op ze.

'Er is hier niks te zien dus loop maar weer door en bemoei je met jullie eigen zaken.'

Ik moet lachen om haar en kijk weer naar mijn kluisje. Wie heeft dit gedaan en waarom heeft diegene het gedaan? Ik probeer het eraf te vegen, maar het gaat er niet gemakkelijk af. Wanneer ik naar mijn linkerkant kijk, zie ik mijn wiskunde docente, mevrouw Greenfield.

'Rebecca kan je even meekomen?'

Ik knik en loop achter haar aan. We lopen haar lokaal binnen en ze begint met praten.

'Weet je wie het deed en waarom diegene het gedaan heeft?'

'Nee ik heb geen idee,' zeg ik zonder twijfel.

'Oké we zullen het verder uitzoeken je kunt nu weer gaan,' zegt mevrouw Greenfield.

Op de gang zie ik Mason en we lopen naar elkaar toe. Hij vraagt me naast wie ik in de bus wil zitten en mij maakt het niet zoveel uit dus zeg ik dat hij dat zelf mag kiezen. Ik loop door naar mijn les en heb nog twee minuten voordat de bel gaat. Net op het nippertje kom ik het lokaal binnen en ga snel zitten. Amber begint meteen tegen me te praten en vraagt wie de tekst op mijn kluisje heeft geschreven. Ik zeg dat ik het niet weet en we praten weer over iets anders. De les eindigt best wel snel en zo gaan we door naar het volgende lokaal. Na een paar uur tijd is het eindelijk pauze. Onze vrienden zitten al aan een tafel en ik loop er naar toe. Met z'n allen is het altijd weer een hele feest. Naomi is weer eens bezig met haar grappen. Haar stem is weg en ze vindt dat ze klinkt als een robot en ik moet hierom lachen. Zij en ik maken samen een beat en doen alsof het een liedje is.

~Ik    klink   als een robot   wist   je  dát?~

En zo gaan we de hele tijd door.

De pauze is voorbij en ik heb nu aardrijkskunde en daarna scheikunde. Dit gaat een lange middag worden, denk ik peinzend bij mezelf. Aardrijkskunde ging nog wel, maar scheikunde ging echt dramatisch. Het is echt niet zo makkelijk als het lijkt. Mijn cijfer voor het eerste schriftelijke overhoring is een onvoldoende. Ze werken hier met letters in plaats van getallen. Na een lange kwelling is de les eindelijk voorbij en ik ben uit!

Amber heeft vandaag een extra uurtje dus blijft ze nog op school. Ik daarentegen ben met de fiets en ga snel naar huis. Thuis kijkt mijn moeder op de televisie een serie. Na haar te begroeten, ga ik naar boven en ga verder aan mijn eigen serie.

Merendeels van mijn Netflix lijst is al afgekeken. Nu ben ik bezig met een nieuwe serie genaamd: "Meteor Garden". Het is een Chinese serie, maar het is echt tè grappig. Door dit te kijken heb ik ook een paar Chinese woorden geleerd. Op dit moment ben ik bij aflevering 42 en het gaat tot 49. Tijdens het bekijken van de serie gebeuren er verschillende gekke dingen waar ik gewoon hysterisch om moet lachen. Het is al laat geworden en het is tijd om te gaan slapen.

Midden in de nacht schrik ik wakker door een nachtmerrie en besluit even water te gaan halen van beneden. Terwijl ik de trap afloop, hoor ik de trap tredes onder mijn voeten kraken en dat is 's nachts best griezelig. Ik loop snel door naar de keuken en schenk een glaasje water in. Na het opdrinken van mijn glas zet ik het in de vaatwasser. De keuken uit lopend, zie ik via het raam iets bewegen. Het is een zwarte schim. Als ik het van dichtbij bekijk, zie ik een grote schaduw bewegen. Ik loop iets verder en zie tot mijn opluchting een boom die waait in de harde wind. Opgelucht ga ik weer snel naar boven en probeer weer slaap te vatten.

Een paar uur later word ik weer wakker en maak me klaar voor school. Amber komt over een half uurtje en ik moet dan al klaar zijn. Ik trek een zwarte broek aan met een grijze hoodie daarop, omdat het erg comfortabel zit. Beneden aangekomen, pak ik mijn tas en zet er een appel in. Om het met mijn outfit te laten matchen, draag ik mijn zwarte Vans. De auto van Amber is er en ik loop naar buiten.

In de auto is het lekker stil en vreedzaam. We hebben vandaag maar een paar lessen dus zijn we snel klaar. Op school aangekomen, gaan we beiden naar onze kluisjes. Mijn kluisje is al schoongemaakt door de conciërge. Ik haal mijn boeken eruit en doe hem weer dicht, maar wanneer ik hem dicht doe, zie ik plotseling een grijns aan mijn rechterkant.

'Wat wil je Cody?' vraag ik snel.

'Niks, ik wou gewoon kijken hoe het met je ging na wat er gisteren gebeurd is,' zegt Cody met een glimlach.

'Het is erg aardig dat je aan mij denkt, maar maak je maar geen zorgen,' zeg ik hem bestuderend.

'Is goed, zie je later weer Rebecca. Ik heb al zin in onze kamp,' zegt hij met een knipoog en loopt daarna weg.

Ugh waarom zit ik met hem in een team denk ik bij mezelf.

~~~

Na school, ga ik naar huis en Mia komt vanavond langs, omdat ze bij mij gaat slapen. Thuis aangekomen, zet ik alvast de snacks en drinken klaar. Mia komt een kwartier later. We vallen meteen aan en eten merendeels van de chips en chocola op. We kijken samen een heleboel films en series. Het is blijkbaar al half één 's nachts geworden en we praten over van alles en nog wat. Ik besluit om te vragen of ze iemand leuk vindt, want Cameron vindt haar ook leuk.

'Hey Mia ik wil je wat vragen,' zeg ik met een glimlach.

'Jaa wat is er?' vraagt ze.

'Uhm nou vind je iemand leuk?'

'Uuuhhh waar komt dit plotseling vandaan,' zegt ze blozend.

'Nou ik ben gewoon benieuwd en aan je reactie te zien is het inderdaad zo,' zeg ik nu grijnzend.

'Oh hou toch op,' zegt ze lachend.

'Hup zeg op, wie is het?'

'Ik ga het je zeggen, maar vertel het tegen niemand!'

'Oké oké ik beloof het zeg het snel,' zeg ik ongeduldig.

'Ik vind Zac best wel leuk en hij is erg aantrekkelijk. Hij heeft ook zo'n mooie lach,' zegt ze dromerig.

Dus ze vindt Cameron niet leuk auwtsj, maar ik ga me er niet mee bemoeien, want iedereen moet zelf weten wat die doet.

'Haha dit had ik niet verwacht, maar ik ben blij voor je. Oh voor ik het vergeet wat wou je laatst eigenlijk zeggen via de app?'

'Uhm eigenlijk niets bijzonders,' beantwoordt Mia me.

'Oh want je was aan het typen, maar mijn telefoon viel uit en toen kon ik niet meer zien wat je typte. Toen mijn telefoon weer aan ging had je geen bericht gestuurd.'

'Uh ja ik dacht dat je me negeerde Rebecca.'

'Oh het spijt me dat wist ik niet sorry.'

'Het maakt niet uit, maar ik wou zeggen dat mijn moeder je had uitgenodigd om je te leren kennen.'

'Ja tuurlijk lijkt me leuk,' zeg ik opgewekt.

Zo praten we nog een paar uurtjes door en we vallen uiteindelijk in slaap.