Chasing my dream

Hoofdstuk 48

POV Rebecca

Mijn hele week gaat in een blur voorbij. Ik heb het druk gehad met mijn trainingen, huiswerk en boekenclub. Hierdoor was het echt een chaos in mijn hoofd. Gelukkig is het bijna weekend. Maar wat zal ik morgen gaan doen? Hmm ik kan hardlopen in het park aangezien mijn conditie opgeschroefd moet worden én ik mijn gedachten op een rijtje moet zetten.

Tring tring tring

Mijn wekker heeft er zo te horen zin in. Ik zou willen dat ik zo opgewekt was. Inwendig zuchtend, sta ik op en loop naar de badkamer. Daar kijk ik in de spiegel en knijp mijn ogen tot spleetjes. Pff ik zie er niet uit. Het lijkt net alsof een kat me heeft aangevallen. Mijn wallen zijn van hier tot Tokyo en mijn haar zit vol klitten. Als ik vandaag geen wedstrijd had, zou ik gewoon thuis blijven en verder slapen, maar helaas.

Nadat ik mezelf heb klaar gemaakt voor school, loop ik met twee broodjes in mijn hand richting het huis van Amber. We kunnen de broodjes in de auto opeten. Onze eerste les is wiskunde dus daar kunnen we niks eten. Mevrouw Greenfield heeft een wispelturig karakter dus ga ik haar niet testen. Amber doet net haar huisdeur dicht wanneer ik aankom.

'Becca!' Amber komt vrolijk mijn kant op.

'Ja?' Ik kijk haar nieuwsgierig aan.

Ze moet lachen om mijn uitdrukking en zegt: 'Ik heb zo'n zin in jullie wedstrijd.'

'Waarom? Dit is niet de eerste keer dat je komt Amber,' lach ik.

Ze kijkt naar me alsof ik iets heel doms heb gezegd.

'Wijsneus dat je bent. Jullie hebben een wedstrijd en ik ga er dit keer als de vríéndín van Mason heen.' Ze straalt helemaal zodra ze dit zegt.

'Aha vandaar je belangstelling. Dus je vond de keren dat je voor mij kwam niet speciaal genoeg?' vraag ik plagerig.

'Jij weet ook wel dat ik het leuk vond. Soms ben je onmogelijk Rebecca,' zucht ze hardop.

We kijken elkaar tien seconden recht in de ogen aan en barsten daarna in lachen uit. Wat houd ik toch van deze griet.

Op school aangekomen, gaan we langs onze kluisjes en vandaar naar onze les. Wiskunde is gewoon een marteling. Hoezo loop ik achter met mijn huiswerk? Ik kan mezelf wel een klap geven. Mevrouw Greenfield heeft mij al op haar zwarte lijst dus ik kan beter mijn best doen. Om dit te bereiken, moet ik ook daadwerkelijk aan de slag.

De volgende lessen gaan best snel voorbij. Ik heb tijdens biologie mijn huiswerk afgemaakt en hetzelfde geldt voor maatschappijleer en geschiedenis. Na school ga ik eerst langs mijn huis om me om te kleden en daarna naar Amber. Ze wil zich opmaken en de kleuren van onze school dragen. Best wel schattig hoeveel moeite ze doet.

Haar gouden lokken zijn met een bordeaux kleurige lint vastgemaakt in een staart. Vervolgens smeert ze twee bordeaux witte strepen op beide wangen. En om haar look af te maken, doet ze doorzichtige lipgloss op. Nou nu ze eindelijk klaar is, kunnen we gaan.

De rit naar het veld is voor ik het weet voorbij. Het is al behoorlijk druk wanneer we aankomen. De tegenstanders hebben blijkbaar veel supporters mee, want ik zie ze letterlijk overal. Onze wedstrijd begint pas over anderhalve uur. We beginnen zo waarschijnlijk aan de warming up. Dus zeg ik Amber gedag en loop richting de kleedkamers. Onderweg naar de kleedkamer zie ik een paar bekende gezichten.

'Beckster! Long time no see,' roept Mason opgewekt.

'Yeah yeah I know,' breng ik glimlachend uit. 'Uhm since when do you call me Beckster?' vraag ik fronsend.

'You remind me of a rockstar so that's what I'm calling you from now on.'

Uhu lekker handig zeg. Ik zet mijn hand op zijn schouder en zeg dat hij teveel praat. Hij wil tegensputteren, maar krijgt daar de kans niet voor. Coach Kingsley is gekomen en begint met de teambespreking. We spelen vanavond tegen een goed team en het zal niet makkelijk worden. Nadat we de tactieken hebben besproken, gaan we naar buiten om ons op te warmen. De wedstrijd begint over precies 45 minuten. Coach Kingsley is naar de scheidsrechter gegaan om een paar dingen te bespreken.