Chasing my dream

Hoofdstuk 10

POV Rebecca

Het weekend verloopt snel en ik moet mijn moeder overhalen. Ze wil me niet naar het football camp sturen. Volgens haar kunnen er een heleboel dingen gebeuren en is het gevaarlijk. Na een lange tijd discussiëren en smeken geeft ze toe. Ik app Amber en zeg dat ik mag gaan. Amber komt een beetje vreemd over dus vraag ik haar wat er mis is.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Amber🌚🌝💞 📹📞
Online

15.20
R: Oké Am, wat is er met je?!

15.20
A: Niks ik ben gewoon een beetje moe

15.21
R: Geloof je nou echt dat ik dat ga geloven🤨

15.22
A: Er is niks om niet te geloven dus tja🤔

15.23
R: Je kan me alles vertellen......

15.23
A: Dat weet ik wel, maar ik vind het gewoon zo vreemd van mezelf en wil het juist vergeten🙁

15.24
R: Geen zorgen het is waarschijnlijk niet zo vreemd, maar als je wil praten, ben ik er altijd voor je💖

15.24
A: Weet ik Becks😘

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Het is alweer maandag en ik heb totaal geen zin in school. Terwijl ik me voorbereid, zie ik een foto van mijn oude rugby team. Mijn vriendin Lydia staat naast me. Ze had op dat moment iets grappigs gezegd waardoor we allebei heel hard moesten lachen. We waren de enigste twee meisjes van ons team. De jongens waren op zich wel aardig en ze konden ook erg grappig zijn. Één van de jongens was een uitzondering op de regel, Oliver. Hij zei dat hij me leuk vond en dat hij een keer wou afspreken. Ik weigerde en zei dat ik niet wou afspreken.

Hij gaf niet gemakkelijk op en vroeg het echt een jaar lang. Toen ik hem eindelijk een kans wou geven om te kijken of het wat zou worden, bleek het een weddenschap te zijn. Ik sprak hem niet meer en had hem ook overal op geblokkeerd. Dit is de reden waardoor ik jongens niet zo snel vertrouw. Je hebt natuurlijk ook aardige jongens, maar ik neem liever geen risico.

Er zijn blijkbaar al tien minuten voorbij door mijn nostalgie. Ik loop snel naar buiten en zie Amber wachten. Ze vraagt waarom het zo lang duurde. Ik zeg dat ik gewoon aan mijn oude team dacht en ze ziet al meteen aan me dat ik aan die idioot dacht.

'Becky hij is gewoon een grote lomperd en hij is jouw tijd niet waard. Vergeet hem maar meteen weer,' zegt Amber bemoedigend.

'Je hebt gelijk, dank je Amber,' zeg ik met een glimlach.

Op school aangekomen, gaan we meteen naar ons lokaal. We beginnen met wiskunde en eindigen de dag met scheikunde. De lessen verlopen zó langzaam en ik word er tijdens scheikunde uitgestuurd, omdat ik met Naomi zat te praten. Op de gang is het rustig en ik kijk naar beneden. We hebben les op de tweede verdieping en vanaf daar heb je een goede uitzicht op de kantine. Ik zie de conciërge lopen en docenten met koffie in hun hand praten.

'Ben je er nou uitgestuurd Rebecca?' zegt Cody opeens van achteren.

Cody is de jongen met wie ik in een team zit en hij mag me niet. Hij is trouwens de vriend van Brian. Dat is degene die zei dat meisjes niet aan football doen tijdens de try-outs. Hij zit niet in het team en ik wel dus mag zijn vriendenkring mij niet.

'Dat had ik niet van jou verwacht. Je bent toch een lieve meisje?,' vervolgt hij met een bespottelijk gezicht.

'Maak jij je maar geen zorgen,' zeg ik met een niet gemeende glimlach.

'Ah, maar we willen niet dat je slechte cijfers haalt, want dan mag je niet meedoen met buitenschoolse activiteiten van de coach.'

'Oh en dat zouden we zeker niet willen hè, want wat zou je nou doen zonder mij,' zeg ik met een pruillipje.

Hij loopt weg en ik blijf weer alleen in de gang achter. Aan het einde van het uur roept de docent me bij hem. Meneer Barney zegt dat het niet nog eens moet gebeuren, want anders moet ik nablijven. Na school ga ik eerst langs mijn huis om was te eten en mijn sportkleding te halen. Ik ga met de fiets en kom er snel.

We doen conditietraining en dat is best vermoeiend. Na de training pak ik mijn spullen bij elkaar en ik wil net weglopen, maar word geroepen door Alex.

'Rebecca we moeten je positie bespreken.'

'Uhm ja is goed,' breng ik uit.

'Je bent snel en behendig dus denk ik dat je wel een goede wide receiver zal zijn. Wat denk je ervan?'

'Ik denk dat het wel goed is, bedankt.'

Onderweg naar huis doe ik mijn oortjes in en begin met fietsen. Eenmaal thuis aangekomen, zoek ik de positie van een wide receiver op. Wide receivers zijn snelle spelers die zich specialiseren in het vangen van de bal. Ze staan vaak opgesteld aan de rand van het veld, maar mogen ook dichter bij de offensive line staan. De lichaamsbouw van een wide receiver verschilt ook. Als je wat kleiner bent sta je ergens in het midden en als je groter bent aan de zijkanten van het veld.

Na het opzoeken ga ik meteen slapen. De volgende ochtend word ik wakker met spierpijn en heb totaal geen zin om iets te doen. Na een paar minuten extra in bed gelegen te hebben, sta ik op om te gaan douchen. Na het douchen ga ik naar beneden om te ontbijten. Mijn ouders zitten al aan tafel en gaan over een kwartier naar hun werk.

Amber komt me ophalen en we gaan rechtstreeks naar school. Vandaag wordt het een vermoeiende dag. We beginnen met engels en eindigen met gym. Mijn kuiten doen pijn, maar het gaat wel iets beter. De eerste paar lesuren zijn al voorbij en we hebben nu pauze. Ik zit met mijn vrienden in de kantine en we praten over van alles en nog wat. Na een tijdje krijg ik zin in iets zoets dus ga ik naar de snoepautomaat. Daar aangekomen, zie ik verschillende lekkernijen en besluit om een Dove te halen. Karamel is mijn lieveling en dit is één van de lekkerste chocola's. Ik wil bukken om mijn chocola te pakken, maar iemand is me al voor en ik zie dat het Alex is.

'Hier is uw chocola mevrouw,' zegt hij met een bekakte stem.

Hier moet ik om lachen.

'Bedankt meneer voor het aardige gebaar, wat een heer,' zeg ik met een chique stemmetje.

Hij kijkt me heel even aan en ik zie plezier twinkelen in zijn ogen en hierdoor ontstaat er een glimlach op mijn gezicht.

'Nou bedankt dat je mijn chocola hebt gepakt en nu kan jij wat halen.' Ik loop weg van de automaat zodat hij erbij kan en ga terug naar mijn tafel.