Chasing my dream

Hoofdstuk 27

Pov Alex

Het is dinsdagmiddag en ik heb mijn broer Dylan al een tijdje niet meer gezien. Hij werkt vandaag niet en is hoogstwaarschijnlijk thuis. Ik ben van plan om bij hem op bezoek te gaan. Om bij zijn huis te komen, moet ik een half uur rijden. Mijn moeder moet naar haar werk dus zij kan niet mee. Ik pak mijn sleutels en ga naar buiten.

Er is onderweg file dus kom ik iets later aan. Hij woont in een flat op de derde verdieping. Ik klop op zijn deur, maar er doet niemand open. Een paar minuten gaan voorbij en de deur is nog steeds niet geopend. Is hij niet thuis? Daar hoef ik niet lang meer over na te denken, omdat hij opent. Of toch niet. Voor me staat er een meisje die me vreemd aankijkt.

'En jij bent?'

'Uhm ik ben Alex, waar is Dylan?'

'Dylan woont hier niet meer. Hij is uit huis gezet, omdat hij achter liep met de huur.'

'Dat is niet mogelijk. Hij krijgt elke maand geld toegestuurd,' breng ik tegen.

'Geld of niet, er is geen huur betaald.'

'Weet je misschien waar ik hem kan vinden?'

'Hij hing meestal met Josh in het park. Kijk maar of ze daar zijn.'

'Oh oké, bedankt.'

Ze gooit de deur dicht en daar sta ik dan, voor zijn voormalige huis. Ik bel hem, maar hij neemt niet op. Het park is niet zover dus ik waag mijn kans. Daar aangekomen, zoek ik naar Josh en Dylan. Jammer genoeg vind ik ze niet en besluit om terug te gaan naar huis. Moet ik dit aan mijn moeder vertellen of is er niks aan de hand met Dylan? Ik maak me wel zorgen om hem, want hij is niet meer dezelfde broer die ik me herinner. De dood van onze vader heeft hem ernstig beïnvloed.

Nadat ik thuis aankom, loop ik meteen door naar mijn kamer en plof neer op mijn bed. Het was me wel een dag en ik ben toe aan een goede nachtrust. Zo doezel ik weg naar een andere plek.

Pov Rebecca

Mijn ochtend verloopt snel en voor ik het weet is het lunchtijd. Ik loop richting de kantine, maar word geroepen door directrice Shallows.

'Hallo Rebecca, ik wou je even spreken.'

'Natuurlijk mevrouw Shallows.'

We lopen naar haar kantoor en ze neemt plaats aan haar bureau. Ze gebaart dat ik ook kan zitten en dat doe ik vervolgens ook.

'Waar wilt u me over spreken?' vraag ik aan haar.

'Herinner je het incident van je kluisje nog?'

'Ja er stond iets met vieze ratten op.'

'Dat klopt en ik ben erachter gekomen wie de dader van het gebeuren is. Ik heb ook van coach Kingsley vernomen dat er een dode kat boven je hing.'

'Dat klopt mevrouw,' zeg ik terugdenkend aan de kat.

'Ik kan je verzekeren dat ik het zeer ongepast vind van de dader. Als school kunnen we zulk gedrag niet accepteren van leerlingen.'

'Wie is de dader?'

'De leerling die op je kluisje heeft gekliederd is Jake.'

'Jake? Bedoelt u mijn football teamgenoot Jake?'

'Ja ik heb het over die Jake.'

'Waarom zou hij zoiets doen.'

'Zijn motief is niet bekend, maar we hebben de camerabeelden bekeken van die dag. Hij stond er duidelijk met een spuitbus en kliederde je kluisje onder.'