Orta Karar (Tamamlandı)

14

Emirhan apartmana doğru yürürken bu sefer geride durmadım. Kovulmadığım sürece o konuşmayı ben de duyacaktım ve umarım öyle bir şey olmaz, psikolojisini atlatmam çok uzun sürüyor.

"Sanem bumerang mısın kızım sen?" Oo güzel laf, yazayım bunu bir kenara elbet bir gün kullanırım. Tamam galiba sevgilisi değil.

"Ne zaman bu kadar kaba bir insan oldun?" Kız sadece yüzünü düşürerek sonunda yaşına yakışır bir tepki vermişti. Kaba lafları hak ediyorsan çocuk ne yapsın?

"Sana daha sonra hallederiz dedim." Şifreli konuşmalar başlamıştı, işte bu olmadı. 

Emirhan'ın yanında kollarımı bağlamış kızı inceliyordum. Geçen ki kotu ve botlarını giymişti yine, sadece tişörtü değişmişti. Saçları koyu kahve, teni buğdaydı. Bakışlarını derinleştirmek için uzaktan fark edilmeyen ama yakından yeterince göze çarpan göz makyajı vardı. Bakımlı bir kız olmasıydı onu gözümde güzel kılan. Kız bakışlarımı fark ettiğinde gözlerini kısıp bana baktı.

"Kim bu yerden bitme?" İşte bu bir kavga sebebi.

"Hadi ama topuklu ayakkabılarını çıkarsan aynı boydayız," Dalga geçtiğimi belli edercesine dudaklarımı büzdüm, "Tamam belki 5 santim uzun olabilirsin." Rahatsız olduğu çok belliydi, çok istersen geldiği yerde daha fazlası var bebeğim. 

"Sanem git." 

Emirhan yorgunlukla söyledi biraz daha zorlasa daha da kaba olabilirdi, yani öyle umuyordum. Kız konuşmak istiyor gibiydi ama aynı zamanda susması gerektiğinin farkındaydı. Kolları bağlı bir şekilde bacaklarını titrettikten sonra hışımla arkasına döndü ve aynı şekilde hızlı adımlarla ilerledi, yine çocuksu tepkiler. Yaşınız büyük dursun diye yüzünüze sürmediğinizi bırakmıyorsunuz, o zaman bu küçük çocuk olma çabası nedir acaba?

Kız sesimizi duyamayacağı kadar uzaklaştığında Emirhan'ın omuzları düştü ve çaresizce kaşları çatıldı, bana dönüp iki eliyle omuzlarımdan tutarak yalvaran gözlerini gözlerime sabitledi.

"Naz, lütfen lütfen beni bu kızdan kurtar." Duyduklarım karşısında aklımı toparlayamıyordum. Benim geçen gün kafayı taktığım kızdan onu kurtarmamı istiyordu.

"Seve seve." Bunu içimden geçirmem gerekiyordu. Söylediğim şeyle tek gözümü kapattım, hadi ama Naz, azıcık daha kontrol. 

"İstersen onu ben tavlayabilirim. Ben varken sana bakmaz zaten." Bartu'ya dönüp kafamı sağa yatırdım. 

"Senin sevgilin var geri zekalı." İlham gelmiş gibi kafasını kaldırıp elini şıklattı, bu da zaten hatırlatılmadığında akla gelmeyecek bir şey(!) 

Küçük Beyinli Kuzenime göz devirdikten sonra tekrar Emirhan'a döndüm, onda da aynı soruyu sürekli soran çocuğun bakışına rastlayınca aynı göz devirmesini ona yansıttım, "Tamam dedik ya." 

Dişleri anında kendini gösterdi ve beni kendine çekerek sıkıca sarıldı, "Teşekkür, teşekkür ederim Naz." 

Ne demek canım. Bundan sonraki en büyük görevim seni hemcinslerimden korumak olsun be yakışıklı. Onu nazikçe iterek ayrıldım, senin yerinde başkası olsaydı o kolları uzun süre kullanamazdı ama neyse.

"Çıkalım mı?" Sevgilin olmamı istiyorsan olur ama sorduğun soru o olmadığına göre birlikte merdiven çıkmayla da yetinirim. Nasıl alçak gönüllü bir insanım ama. Arkamı dönüp Emirhan'ın arkasından merdivenlere yönelmiştim ki Bartu'nun kolumu tutmasıyla durdum. Gülümseyerek bana bakıyordu. Kaşlarımı çatarak ne istediğini anlamaya çalıştım ama hiçbir fikrim yoktu.