Orta Karar (Tamamlandı)

43

 Of, intikam intikam diye gerçek hayattaki görevlerimi unuttum. Şimdi de çek cefasını. 

Proje ödevimi yazmayı bitirdikten sonra kalemi kağıtlarla dolu masamın üzerine sinirimi de birlikte atıyormuşum gibi fırlattım ve sağ elimi çevirerek ağrısını almaya çalıştım. Boynumu sağ sol yaparak çıtlatırken annemin sesiyle kafam sağ taraftayken endişeyle durdum.

"Egenaz, buraya gelir misin annecim?" Aha annem bana çok nazik sesleniyor, kesin bir problem var. Fırtına öncesi naziklik olabilir. Acaba annemi sinir edecek şu sıralar ne yaptım?

Endişeyle, gelebilecek her türlü objeye karşı kapıyı açıp sadece kafamı koridora uzattım ama beklediğim olmadı gördüğüm şey annemle babamın kapıda duran birine gülümsemesiydi. Aslında annem gülümsüyordu, babam taş kadar sertti. Yani bu demek oluyor ki... Ya bu apartman şikayetlerini geride bırakmamış mıydık biz? Ne var yani bisiklet sürerken arabanıza çarpıp tamponu içine çökertti isem? 

"Naz, ne öyle duruyorsun gelsene." Annem beni fark ettiğinde yüzünde pek de sinir olmadığına şahit oldum. Yaşasın, benim olduğumu anlamamışlar.

Her ihtimale karşı kapıya yavaş ve çekingen adımlarla yaklaştım, hep suçluluk psikolojisinden. Annemin arkasında durmuş beni neden nazikçe çağırdığını merak ederken Renkli Gözlü Kadın, yılık tuttuğu kapıyı sonuna kadar açtı.

"Emirhan arkadaşın seni soruyormuş, niye ağır çekimde geliyorsun?" Son sözlerini dişlerinin arasından söylemesine şaşırmadım, annemin bana sabrının sınırı çok düşük.

"Şey Naz'la bir şeyler konuşmam gerek." Yakışıklı Çocuk çok ciddi. Sanırım onun da sabrının sonuna geldim, benden ayrılmaya gelmiş olabilir. Şaka şaka, hadi ama evlat olarak çekilmesem de harika bir sevgiliyim.

"Dersle mi alakalı kuzum?" Kuzum mu? Daha hayatında bir kere bana kuzum demedin anne. Yeminle ben bu çocukla evlensem annem millete erkek tarafından olduğunu söyler, o kadar dışlanıyorum.

"Hayır." Emirhan elleri cebinde sakince hayır dedi. Babamdan artık korkmuyor olması beni az buçuk düşündürüyor.

"He tamam o zaman içeri geçin evladım." Kadındaki samimiyete bak ya. 

"Ne konuşacaksınız?" Gözleriyle doğrama yapmayı bitiren babam aynı Emirhan gibi ellerini cebine koymuş bir şekilde kalın sesiyle sertçe ama annemin korkusundan kısık söyledi. 

"Özel bir konu." İşte bu söylenecek son şeylerden. Emirhan'ın sakin tavrıyla babam sinirlenmiş ve birden omuzları yukarı çıkmıştı. Dudaklarını iyice büzerken gözlerini açtı ve bakışlarıyla aynen şunu dedi, "Seni döverdim ama yanımda hanım var." 

"Ne çeşit bir özel." Lütfen daha fazla konuşma Emirhan, lütfen.

"Sen bize meyve tabağı mı hazırlıyordun? Hadi Naz siz içeri geçin ne konuşacaksanız konuşun." Annem bana yönelttiği cümlesinde dişlerini sımsıkı sıkmıştı, yani, 'Babanı ne kadar tutabilirim hiçbir fikrim yok.' diyor. Bu tarz ortamlarda ailenin özel bir dil geliştirmesi önemli tabii.

"Neden onları odaya yalnız koyuyorsun, ya bir şey yaparlarsa?" Annem babamı arkasından iteklerken ben de çoktan odama girmiş oğlanın arkasından onu takip ettim.

"Ay Kayaalp, sen varken ne yapabilirler?"

"Öpüşebilirler mesela." Çüş. 

"Aslında kendisi bu odadayken bile hep buradaydım hatta gelmeseydi seni bir güzel öpecektim ama bunu bilmesine gerek yok, değil mi?" Kulağımı kapıya dayamış babamın söylenmelerinin bitmesini bekliyordum. Emirhan'ın ukalaca söylediği lafından sonra kapıdan ayrılıp ona bilmiş bilmiş, ellerim belimde bakmaya başladım.