Na Chwilę | ReTo | (ZAKOŃCZONE)

140. Epilog

Rok później

~Maja~

- Igor! - mówiłam przez sen do szatyna, który spał obok mnie - Teraz twoja kolej wstawania do małej.

- Nie mam siły. Siedziałem z nią wczoraj całą noc. - powiedział śpiącym głosem.

- Proszę Cię kochanie. - mówiłam odwracając się w stronę Bugajczyka i składając delikatny pocałunek na jego ustach.

- No co ja poradzę. Zawsze muszę Ciebie słuchać. - powiedział.

- A spróbuj tylko nie posłuchać. - zażartowałam. Igor bardzo przywiązał się do Marysi. Gdy tylko bierze ją na ręce widać, że bardzo ją kocha. To naprawdę urocze.

Rano gdy wstałam Igora już nie było. Po Marysię przyjechała mama, więc była w domu z Zuzą.

- Gotowa? - zapytała - Dzisiaj twój wielki dzień.

- Jak nigdy! - powiedziałam stanowczo - Nie mogę się doczekać.

Założyłam na siebie długą, białą suknię. Miałam zrobiony śliczny makijaż i cudowną fryzurę. Gdy skończyłyśmy przygotowania wsiadłyśmy do samochodu i ruszyłyśmy w stronę kościoła. Na miejscu byli już wszyscy. Moja mama przytula mnie ze łzami w oczach. Przed kościołem czekał na mnie mój przyszły mąż. Wyglądał nieziemsko w tym garniturze. Wszystko podkreśla jego tatuaże i jego osobowość. Gdy staliśmy już na ołtarzu nadeszła pora na powiedzenie sobie ,,tak".

- Czy ty, Igorze Bugajczyk, bierzesz Maję Nowak za żonę? - ksiądz zadał to pytanie Igorowi.

- Tak. - odpowiedział bez zawachania. 

- Czy ty, Maju Nowak, bierzesz Igora Bugajczyka za męża? - teraz ksiądz zapytał mnie.

- Tak. - powiedziałam. To była najlepsza chwila w moim życiu.

- Więc ogłaszam was mężem i żoną. - na te słowa Igor złapał mnie w tali i złożył na moich ustach pocałunek.

- Kocham cię! - szepnął po dłuższej chwili. Jestem najszczęśliwszą kobietą na ziemi. Mam cudowną córkę i teraz wspaniałego męża. No i oczywiście niesamowitych przyjaciół, na których zawsze mogę liczyć. 

- Ja ciebie też!