Na Chwilę | ReTo | (ZAKOŃCZONE)

59. Life

~Maja~

- Popatrz na mnie! - rozkazał trzymając mnie delikatnie za podbródek i kierując  mój wzrok na swoją twarz - Ona była tylko na chwilę. Nic nie znaczyła.

Aha. Czyli teraz ja mam być taką ,,na chwilę"?

Ale po co ty mi się tłumaczysz. Przecież nie jesteśmy razem.

Wszystkie słowa, które waypowiadała były onojętne. Nie miałam zamiaru słuchać jego tłumaczeń. Przecież

- Czekam w samochodzie. - odparłam nie patrząc na niego. Po chwili poczułam jak ktoś łapie mnie za nadgarstek.

- Chcę Ci to wytłumaczyć, żeby wszystko było jasne choćbyś mnie nie słuchała. - powiedział stanowczo.

- Ale po co masz mi się tłumaczyć ze swojego życia? - zapytałam.

- Po prostu posłuchaj. - poprosił - Poznałem tą laskę zanim poznałem Ciebie, ale to wszystko nic dla mnie nie znaczyło. Nie kochałem jej a ona się angażowała, chociaż zapewniałem ją, że to czysta umowa więc odpuściłem sobie ją. Teraz do mnie co chwilę pisze. Ona nic nie znaczy.

- Mhm... - przewróciłam oczami - Niewiele mnie interesuje twoje życie prywatne.

Widać było, że był bardzo zdenerwowany ale próbował to ukryć.

Byliśmy już w drodze do miejsca, w którym miałam spotkać się ze swoją. Nie odzywałam się do Igora przez całą drogę. Widać było, że czuje się niekomfortowo. Ja też nie miałam siły dłużej się z nim kłócić.

- Igor... - zaczęłam - Nie musiałeś mi się wtedy tłumaczyć.

- Musiałem. Chciałem, żebyś znała prawdę. - powiedział. Nie potrafiłam się na niego gniewać po tym jak się dla mnie poświęca.

- Dziękuję Ci. Nie musisz się dla mnie tak poświęcać. Mogłeś nawet zginąć. - zaczęłam patrząc na niego.

- Spokojnie. Dla mnie to żaden problem. - spojrzał ma mnie.

Byliśmy już na miejscu. Moim oczom ukazał się ten sam od kilku lat dom. Nic się nie zmieniło. Gdy znajdowaliśmy się na ogrodzie ujrzałam całą rodzinę siedzącą na ogrodzie. Wszyscy wstali od stołów a Bugajczyk złapał mnie za rękę.

- Za dużo sobie pozwalasz. - szepnęłam w jego stronę ale on tylko się uśmiechnął na swój sposób.