~Maja~
Siedziałam przy łóżku szatyna prawie całą noc. Bez makijażu. W byle jakich ciuchach. Zmęczona. Nie martwiłam się swoim wyglądem tylko tym, aby Igor się wybudził.
Czy ja zaczynam coś do niego czuć?
Tysiąc myśli przychodziło mi do głowy. Nie wiedziałam co robić. Co o tym wszystkim myśleć.
- Błagam! Igor! Obudź się! - powtarzałam cicho mając nadzieję, że to słyszy. Złapałam go za rękę i mocno ścisnęłam.
W szpitalu nie było nikogo. Krzysiek z Kubą wrócili obiecując, że przyjadą rano a Roksana naszykuje mi jakieś ciuchy, bo nie mam zamiaru wracać do domu. Twarz nadzwyczaj pełnego poloczucia humoru chłopaka teraz nie wyrażała żadnych emocji i była blada jak trup. Nie wiedziałam czy on w ogóle się obudzi.
- Po co to brałeś? - pytałam go a łzy napływały mi do oczu strumieniami - Po co Ci to było?
Nagle mój telefon leżący na szafeczce obok zaczął dzwonić.
- Tak? Rosana? - zapytałam.
- Wzięłam Ci najpotrzebniejsze rzeczy zaraz będziemy w szpitalu. - oznajmiła.
- Dobra. Dzięki wielkie. - powiedziałam -Czekam.
Po zakończeniu rozmowy położyłam głowę na torsie chłopaka i odpłynęłam do krainy Morfeusza.
○●○●○●○●○●○●○
Obudził mnie głośny pisk respiratora.
A chwilę później stałam przed szybą do sali i patrzyłam jak kolejno lekarze wchodzą do pomieszczenia i reanimują Bugajczyka. Bałam się jeszcze bardziej, nie wiedziałam czy on to wszystko przeżyje i czy jego organizm to wytrzyma. Tak cholernie się martwiłam.
- Co jest? - widziałam biegnących w moim kierunku Roksanę, Kubę i Krzyśka - Czemu nie jesteś w środku?
- Reanimują go. - powiedziałam a Kuba przetarł łzę, która spływała po moim policzku - Znowu.
- Nie martw się. Wszystko będzie dobrze. Igor to silny facet poradzi sobie. - powiedział Kuba po czym mnie mocno do siebie przytulił.
- Jego organizm jest bardzo wyniszczony i boję się po prostu, że on tego nie wytrzyma. - powiedziałam wtulając się jeszcze bardziej w przyjaciela.
CZYTASZ
Na Chwilę | ReTo | (ZAKOŃCZONE)
Fanfiction- Popatrz na mnie! - rozkazał trzymając mnie delikatnie za podbródek i kierując mój wzrok na swoją twarz - Ona była tylko na chwilę. Nic nie znaczyła. Aha. Czyli teraz ja mam być taką ,,na chwilę"? ☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆ To opowieść nie tylko dla fanó...
