~Maja~
Tym razem pielęgniarki nie biegały tak jaky nie wiedzieły co mają zrobić. Lekarz zaczął badać Igora i w pewnej chwili do nas wyszedł.
- Pacjent wybudził się. Jest bardzo wymęczony. Jego stan nadal jest poważny więc prosimy na razie do niego nie wchodzić. Możliwe to będzie za jakąś godzinę. - powiedział - Zdiagnozowaliśmy u pacjenta również utratę pamięci. Miejmy nadzieję, że jest ona krótkotrwała.
- Jak to utratę pamięci? - zapytałam siadając na krześle.
- Nie pamięta on podstawowych informacji oraz szczegółowych. Pamięć przywróci się dopiero z czasem.
- A jaki to czas? - zapytał Kuba.
- Tego niestety nie wiemy. - odpowiedział.
Igor prawdopodobnie spał. Patrzyłam na niego przez szybę i czekałam aż będę mogła wejść. Po około dziesięciu minutach otrzymałam pozwolenie.
- Igor. - powiedziałam do chłopaka.
- Kim ty jesteś? - odpowiedział co trochę zabolało ale zrozumiałam, bo przecież to nie była jego wina.
- To ja, Maja. Wiem, że mnie nie pamiętasz ale jestem twoją dziewczyną. - powiedziałam.
- Dlaczego ja nic nie pamiętam? - zapytał trzymając się za głowę.
- Uderzyłeś się w głowę z dużą siłą podczas upadku. - powiedziałam.
- Jakiego upadku? - zadał kolejne pytanie.
- Długa historia. To byłoby dla Ciebie zbyt dużo jak na razie. - powiedziałam łapiąc go za dłoń - Pamiętasz cokolwiek?
- Nie.
CZYTASZ
Na Chwilę | ReTo | (ZAKOŃCZONE)
Fanfic- Popatrz na mnie! - rozkazał trzymając mnie delikatnie za podbródek i kierując mój wzrok na swoją twarz - Ona była tylko na chwilę. Nic nie znaczyła. Aha. Czyli teraz ja mam być taką ,,na chwilę"? ☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆ To opowieść nie tylko dla fanó...
